vrijdag 20 april 2012

Occupy: de Oorsprong van het Cultureel Marxisme (1/3)



In het komende weekend brengen wij een serie postings over de historische wortel van de #OccupyWallStreet beweging. Maak de seat belts maar vast, want je zult verstelt staan.

De zon begint op te warmen en de vlooien, op de diverse stadskampementen van #Occupy beginnen hun mouwtjes op te stropen. Het belooft weer een goed seizoen te worden met veel culinaire hoogstandjes *billetjes-in-het-gras* Wie vorig jaar de jongens en meisjes in de weer heeft gezien mag zich afvragen WTH hier aan de gang is. Ze schijnen geen enkel doel in het bijzonder te steunen, roepen wat vage protesten over #WallStreet en #BelastDeRijken, maar hebben wel een hele waslijst aan specifieke eisen opgesteld (zie het manifest) *OMG!* De beweging is ten prooi aan gebrek aan focus!
Ayn Rands boek "Return of the Primitive: the Anti-Industrial Revolution" (voor het eerst gepubliceerd in 1971 onder de titel, "The New Left"), bevat een aantal bijzondere inzichten. In de 60- en 70'er jaren was de contra-culturele revolutie de belangrijkste, decibelproducerende beweging. Amerika, het Westen en alles waar die voor stonden - rede, individualisme, materiele welvaart, vrijheid, wetenschap, technologie en kapitalisme - werden niet aflatend en fel bekritiseerd. In Operatie Decontrueer het Westen stond het wapen van de politieke correctheid (policor) centraal.  De historische video hierboven laat zien dat policor (met de gerelateerde fenomenen, pOmo lingo en dialectiek (zie deel 2/3)) niet nieuw zijn. Het is een oude strategie, die voor het eerst werd toegepast door communistische agitators in de jaren 30 van de vorige eeuw.
#Occupy is gewoon een slechte kopie van een tamelijk slechte kopie. De strategen van delen 1 en 2 wisten tenminste nog bewust waar ze mee bezig waren. Deel 2 werd grotendeels geregisseerd aan de hand van Saul Alynski's draaiboek, "Rules for Radicals". Vergelijk dat eens met wat Van Jones vandaag de dag te melden heeft! De meeste #occupiers zijn gewoon clueless orks *gnor gnor* 
Aan de basis van de strategie ligt het kapen van een populair, semi-legitiem doel (banksters, de Fed, Big Bonussen, de 99% tegen de 1%, etc.), uit zijn context gerukt en zonder te kijken naar details of achtergrond. Feiten en realiteit zijn volstrekt irrelevant. Het gaat uitsluitend om de beeldvorming! Als de 'massa' achter het doel verenigd is, slaan de strategen toe, reiken over het doel heen en beginnen de bijl te zetten aan de wortels van de Westerse cultuur. Rand gebruikte de term 'Castro-achtig' om de tactiek te definieren.
De overeenkomsten tussen de contra-culturele revolutie van de jaren 60 en 70 en #Occupy zijn frappant. De eerste werd aanvankelijk omschreven als een 'drive for changes'. In de tijd van Obama is dat versimpeld tot gewoon 'change', of meer precies, 'fundamental change, met andere  woorden, revolutie. Die termen klinken onschuldig en zijn bedoelt om te misleiden. De meeste Amerikanen weten inmiddels beter.
Een activist in de jaren 60 noemde zichzelf graag een radicaal, of een 'organizer'; dat is het oorspronkelijke beroep van Barry Obama LOL 
Een meme uit de jaren 60 is de vernietiging van het gezin als hoeksteen van de samenleving. Het is nog altijd met ons, reden waarom trouwen voor hetero's wordt ontraden, maar voor homo's juist wordt afgedwongen als een recht. Kinderen moeten snel weg bij de moeder en worden opgevoed door de groep, niet het kerngezin. Misschien ken je nog Hillary Clintons propagandaboek daarover, It Takes a Village?  In deze video legt Mark Levin  uit waarom dat noodzakelijk is.

- The sound bite changes, not the narrative - 
Wordt vervolgd in deel 2/3
| |