zondag 22 april 2012

Occupy: de Oorsprong van het Cultureel Marxisme (2/3)


PJTV/Afterburner - Bill Whittle presenteert Political Correctness

Vervolg van deel 1/3

De radicalen van de 60 en 70'er jaren verachten labels en vonden het niet erg om cynisch genoemd te worden. "Call us Communists, or amoral, we don't care for labels". In pOmo taal refereren woorden niet aan iets in de realiteit, maar zijn toevallige sociale afspraken (labels), die 'gedeconstrueerd' moeten worden om erachter te komen wat iemand verbergt. Een overtreding tegen policor wordt a priori aangenomen. De bron van cynisme en ironie is nihilisme: de oorlog van de policor is gericht tegen de realiteit en tegen waarden. Zoals we hebben gezien in de video in deel 1/3 is Links failliet en de schaamte voorbij: het enige dat ze nog interesseert is de vernietiging van de Westerse cultuur als drager van het kapitalisme.
Ondanks de desillusie vonden radicalen destijds dat de Sovjet Unie en Cuba een eind op de goede weg waren. Tegen de tijd van de contra-culturele revolutie was bekend dat  Jos Stalin (1878-1953) zo'n 20 miljoen doden op zijn geweten had, en dat de Russische Revolutie, die de communisten aan de macht had gebracht, 'slechts 9 miljoen mensen het leven gekost. (Kijk naar de anderhalf uur durende documentaire The Soviet Union Story). Mao's democide was in die tijd net goed op dreef: gekomen; in 1975 stond de teller op 40 miljoen slachtoffers. (Zie necrometrics voor meer macabere cijfers). Zelfs vandaag de dag kunnen apologeten het niet helpen: de apparatjiks van de communistische partij worden geprezen om hun efficiente regeerstijl. Meili Vos van de PvdA had het bestaan deze loftuiting te houden. Links is moreel en ideologisch tot op de draad versleten.
Maar omdat ze niet aan 'labels' doen zijn ze tegen alle ideologieen, definities en universaliteiten; ze claimen noch links, noch rechts te zijn. Ze walgen van waarheden, moraal, intellect en rede. Nogmaals uit het boek van Ayn Rand uit 1972, "Return of the Primitive: the Anti-Industrial Revolution": 
"The political existentialists go for what works because nothing is knowable — mind is a superstition—logic is a social convention—ethics is a matter of subjective commitment to an arbitrary postulate”—and the consequent mutations are those contorted young creatures who scream, in chronic terror, that they know nothing and want to rule everything." 
Ze willen actie, en gaan daarna wel eens vragen stellen. Geen getheoritiseer, dat is voor intellectuelen, maar actie, harrrrde actie! De gammele filosofie van het pragmatisme heeft meer weg van Sartre, dan van Marx. De hele mentaliteit is heel praktisch gericht op instant-revolutie. Rede mag dat niet in de weg staan. Terwijl de radicalen uit de sixties bewust bereid waren tot geestelijke verwarring, weten de occupy'ers van vandaag niet eens dat ze verward zijn! Rand: 
"When and if academic commentators gave any thought to the practical results of their theories, they were predominantly united in claiming that uncertainty and skepticism are socially valuable traits which would lead to tolerance of differences, flexibility, social “adjustment” and willingness to compromise. Some went so far as to maintain explicitly that intellectual certainty is the mark of a dictatorial mentality, and that chronic doubt—the absence of firm convictions, the lack of absolutes—is the guarantee of a peaceful, “democratic” society. They miscalculated". 
Dat is de standaardmening van pOmo's vandaag: absolutisten zijn nazi's, relativisten zijn lievvv. Maar ze vertellen nooit over hun ad hominem veldslagen over persoonlijke smaken: want dat is het directe gevolg van het ontkennen van waarheid (een NL spreekwoord zegt: over smaak valt niet te twisten, of juist een heleboel). 
Zowel in the 60s en 70s als nu (zie Van Jones over dit onderwerp) werden de oprechte burgerrechtenbewegingen voor het karretje gespannen en gecoopteerd om de zweem van legitimiteit te creeren. De rassen- en klassenkaarten worden met regelmaat gespeeld, maar alleen voor zover die kunnen dienen als wapens. Geen doel wordt echt serieus nagestreefd, behalve als het erom gaat waarden en de bron van alle welvaart - kapitalisme - af te breken.
Het econonomische en monetaire systeem intussen is compleet gecorrumpeerd door overheidsingrepen en 'marktregulering'. Lees hier, waarom de euro een tragedie is en je begint te begrijpen waarom het huidige systeem - een milde vorm van fascisme eigenlijk - alleen maar kan eindigen op de schroothoop. De huidige puinhoop is niet veroorzaakt door het kapitalisme ('neo-liberalisme'), maar door de linkse fantoomeconomie en de foute theorieen van Keynes (Kenyes voor muppets), die momenteel draaien op steroiden.
Tijdens de contra-culturele revolutie namen studenten de faculteiten en administratiegebouwen over en noemden dat een bezetting (als in occupy). Zelfs de flauwe excuses waar de burgermanskinderen mee aankwamen zijn dezelfde als nu: vervreemding, 't is de schuld van het systeem, Big dit, Big dat, de ongelijkheid in de maatschappij, studiefinanciering, iedere aanleiding is goed. Ayn Rand nogmaals: 
"While the New Left achieved limited political success, it brought about vast cultural changes that remain with us to this day. The reason is that while its representatives faced some political opposition, they faced little-to-no fundamental intellectual opposition". 
Laat de geschiedenis zich niet nog een keer herhalen! Zeg tegen deze leeghoofden wie ze zijn: verwarde bots die niets anders kunnen dan het kopieren van oude clichés. Geef ze dit keer intellectueel tegenspel! Zo moeilijk is dat niet: ze zijn niet eens bij machte hun eigen dogma's te analyseren.
| |