zondag 31 augustus 2014

Hoop voor luie atheisten

Hans Jansen draait het dogma van virulente atheisten simpelweg om: niet religies, maar atheisme heeft de meeste slachtoffers op zijn geweten. Vandaag kruipen we dieper in het konijnenhol. Kruip even mee! 


Gisteren gingen we in op de stelling van Hans Jansen, die het dogma van virulente atheisten simpelweg omdraait. (Bron) In cijfers heeft Hans Jansen gelijk: totalitaire, atheistische ideologieen gingen in een eeuw tijd als beesten tekeer en waren meteen goed voor 110 miljoen doden. Overigens gaat het niet om aantallen, maar om het principe. Dat principe is, dat je mensen nooit ondergeschikt mag maken aan welke ideologie dan ook, ongeacht de intentie. Kwaad, uit naam van het goede is zijn eigen rechtvaardiging. Moreel handelen kan alleen in vrijheid en in vrijwilligheid.

Postmoderne atheisten verwerpen iedere vorm van religie en daar hebben ze een punt, maar ze krabben alleen aan de oppervlakte, omdat ze er niet bij vertellen waarom. En ze stellen er niets voor in de plaats. Met "ach, religie is nu eenmaal allemaal ellende, een pot nat" (h/t @HVV_com) ben je er dus niet.

Mystiek heeft geen referent in de realiteit. Je kunt er daarom niet middels rede komen. Je kunt het alleen afdwingen. Zolang religie gericht is op persoonlijke redding en het onwilligen met rust laat, blijft de schade beperkt. Dat ligt anders wanneer een religie totale onderwerping van iedereen eist, zoals de islam.

Maar voor onderwerping van de mensheid hebben we geen religies nodig: het anti-theistische Marxisme beoogde en deed precies hetzelfde met het wereldsocialisme. In onze kritiek van gisteren, kwamen we tot de conclusie dat: 
Het probleem is het verzonnen, ideale paradijs van de idealist of de gelovige, al dan niet religieus geworteld. De tegenstelling is niet atheisme versus theisme; het gaat om rede versus mystiek, om filosofie versus theologie, om realisme versus verzonnen werkelijkheid.
Met religies en pseudo-religies schieten we dus niets op. In communicatie met de linkse kerk merk je direct dat ze niet uitgaan van de realiteit (wat is), maar wat het in hun optiek zou moeten zijn. Zo'n verzonnen wereldbeeld heet een narratief: het is een subjectief verhaal.

In de Renaissance en de Verlichting werd Aristoteliaanse filosofie en individualisme herontdekt. Het ging erg goed met rede en modernisme, maar tegen de tijd dat het skepticisme zijn intrede deed, waren we al op weg naar het rationalisme en was het zaad van het postmoderne cynisme al gezaaid. 

En dat is diep tragisch. Want als mystiek is afgezworen, kan de zoektocht naar echte waarden pas beginnen. Maar de meesten haken op dit moment al af, en vallen in het zwarte gat van het grote niets. En dat, terwijl de oplossing nabij is.

De atheistische skepticus Hume heeft ons op het verkeerde been gezet qua moraal. Hij had weliswaar geloof afgezworen, maar bleef uitgaan van een christelijk beginsel: goede moraal = altruisme; hij concludeerde daaruit dat moraal wel subjectief moet zijn. Hier wordt die stelling uitgelegd en gesloopt door Graig Biddle in "Moraal is objectief".

De filosofe Ayn Rand leert dat moraliteit objectief is voor ieder levend wezen: ons leven zelf is de moraalstandaard die bepaalt waar op de ethische schaal iets goed of slecht voor ons is. Aan de goede kant van de schaal zien we waarden als zelfplooiing, productiviteit, rechtvaardigheid, verstand, onafhankelijkheid, oprechtheid, trots, welwillendheid en integriteit. (Bron)

Wat er aan de slechte kant van de schaal staat kun je zelf invullen.