Liberalen maken een fundamentele fout door hun specifieke moraliteit in seculiere wetgeving te vervatten. Mensen met een andere moraal lopen steeds vaker de kans te worden vervolgd als criminelen. Geloofsvrijheid betekent vrijheid van religie EN van denken. Als deze trend niet wordt gestopt, worden we een liberale dictatuur.
UPDATE: De aartsbisschop van Canterbury heeft recent gesproken met PM David Cameron over diens ongerustheid dat christenen uit Syrie grotendeels worden uitgesloten van de regeling waarbij 20.000 vluchtelingen over 5 jaar zullen worden toegelaten tot het VK. In lijn met het beleid van de EU, heeft de Britse regering zich verplicht asielzoekers op te nemen uit VN-kampen in Syrie en de grensstaten. Maar het VK kan niet een groep bevoordelen ten opzichte van een andere groep. Want dat is discriminatie. (Source) We hebben hier te maken met een fatale filosofische fout in het liberale dogma. Ten eerste het verwarren van ras met religie. Deze twee zijn fundamenteel verschillend van aard. Ras is irrelevant en inherent. Het is geen vrije keuze. We worden geboren met een aantal fysieke kenmerken die onze acties en moraliteit niet bepalen. Terecht dat de overheid niet mag discrimineren naar ras. Onze waarden aan de andere kant (bepaald door religie, ideologie en filosofie) zijn uiteindelijk een vrijze keuze. Wij worden zeker niet geboren met bepaalde set aan ideeen of met enige kennis. Hier ligt het verbod op staatsrechtelijke discriminatie veel genuanceerder, zoals we zo zullen zien.
De tweede drogreden in de liberale doctrine betreft het idee dat hun bepaalde moraliteit een neutrale positie zou zijn. Neutraal betekent: geen opinie. Liberalen hebben een hele duidelijke opinie hierover. Maar er is een heel terrein van onderwerpen die alleen een individu zelf kan bepalen. De regering gaat er niet over. Sommige zijn van persoonlijke aard, andere worden door de gemeenschap als geheel bepaald (zonder tussenkomst van wet of de overheid). Deze onderwerpen lenen zich niet voor wetgeving, omdat we anders een dictatuur creeren. Het is waar dat de overheid niet mag discrimineren tussen burgers op grond van inherente kenmerken. Er is evenwel een ander punt om rekening mee te houden als vrijheid als principe leidend is in onze beschaving. Het betekent dat wij religies en ideologieen die er vijandig tegenover staan, moeten uitsluiten. We verwachten niet dat de overheid nazi's beschermt; dus waarom moeten wij moslims, wiens waarden ons vijandig gezind zijn, accepteren als gelijke? Maar we sluiten wel christenen uit vanwege hun religie!
Arthur C. Clarke heeft de kwestie verkeerd om. Niet religie heeft moraliteit gehijackt. Secularisme heeft dat gedaan. Geen van beide gaan erover. Dat doet het individu, of de gemeenschap.
20 nov. 2014
De mens laat zich in het dagelijks leven leiden door drie soorten regels: juridische regels van de wetgever, ethische regels van de gemeenschap en morele regels die ieder mens persoonlijk moet vaststellen. Het is belangrijk om dat onderscheid te maken, omdat politici in een vrij land niet gaan over publieke ethos en persoonlijke moraliteit.
How can you determine morality without religion? Easy. Pragmatism, reason, logic, compassion, and empathy. pic.twitter.com/lolqgUHmTy
— Kyle Huntsman (@KingAntaeus) September 12, 2015
UPDATE: De aartsbisschop van Canterbury heeft recent gesproken met PM David Cameron over diens ongerustheid dat christenen uit Syrie grotendeels worden uitgesloten van de regeling waarbij 20.000 vluchtelingen over 5 jaar zullen worden toegelaten tot het VK. In lijn met het beleid van de EU, heeft de Britse regering zich verplicht asielzoekers op te nemen uit VN-kampen in Syrie en de grensstaten. Maar het VK kan niet een groep bevoordelen ten opzichte van een andere groep. Want dat is discriminatie. (Source) We hebben hier te maken met een fatale filosofische fout in het liberale dogma. Ten eerste het verwarren van ras met religie. Deze twee zijn fundamenteel verschillend van aard. Ras is irrelevant en inherent. Het is geen vrije keuze. We worden geboren met een aantal fysieke kenmerken die onze acties en moraliteit niet bepalen. Terecht dat de overheid niet mag discrimineren naar ras. Onze waarden aan de andere kant (bepaald door religie, ideologie en filosofie) zijn uiteindelijk een vrijze keuze. Wij worden zeker niet geboren met bepaalde set aan ideeen of met enige kennis. Hier ligt het verbod op staatsrechtelijke discriminatie veel genuanceerder, zoals we zo zullen zien.
De tweede drogreden in de liberale doctrine betreft het idee dat hun bepaalde moraliteit een neutrale positie zou zijn. Neutraal betekent: geen opinie. Liberalen hebben een hele duidelijke opinie hierover. Maar er is een heel terrein van onderwerpen die alleen een individu zelf kan bepalen. De regering gaat er niet over. Sommige zijn van persoonlijke aard, andere worden door de gemeenschap als geheel bepaald (zonder tussenkomst van wet of de overheid). Deze onderwerpen lenen zich niet voor wetgeving, omdat we anders een dictatuur creeren. Het is waar dat de overheid niet mag discrimineren tussen burgers op grond van inherente kenmerken. Er is evenwel een ander punt om rekening mee te houden als vrijheid als principe leidend is in onze beschaving. Het betekent dat wij religies en ideologieen die er vijandig tegenover staan, moeten uitsluiten. We verwachten niet dat de overheid nazi's beschermt; dus waarom moeten wij moslims, wiens waarden ons vijandig gezind zijn, accepteren als gelijke? Maar we sluiten wel christenen uit vanwege hun religie!
Arthur C. Clarke heeft de kwestie verkeerd om. Niet religie heeft moraliteit gehijackt. Secularisme heeft dat gedaan. Geen van beide gaan erover. Dat doet het individu, of de gemeenschap.
How can you determine morality without religion? Easy. Pragmatism, reason, logic, compassion, and empathy. pic.twitter.com/lolqgUHmTy
— Kyle Huntsman (@KingAntaeus) September 12, 2015
Randomly chosen standards. Pragmatism is amoral. The philosophical answer is one's life is the moral standard https://t.co/nSA6cd75p6
— ★ Ƙαѕѕαη∂яα (@Kassandra_Troy) September 12, 2015
Also we must prevent secular law from hijacking morality, creating tyranny. Morality is and must be private. https://t.co/nSA6cd75p6
— ★ Ƙαѕѕαη∂яα (@Kassandra_Troy) September 12, 201
20 nov. 2014
@MerlotVine Boetes zijn bedoeld als straf voor wetsovertreding. Maar ze worden net als de tax break ook ingezet om gedrag te sturen.
— ★Kassandra (@Kassandra_Troy) November 20, 2014
@MerlotVine Case in point, Mr Cass Regulation Sunstein #TheNudge http://t.co/TanOOhffxz @foxandfriends
— ★Kassandra (@Kassandra_Troy) November 20, 2014
De mens laat zich in het dagelijks leven leiden door drie soorten regels: juridische regels van de wetgever, ethische regels van de gemeenschap en morele regels die ieder mens persoonlijk moet vaststellen. Het is belangrijk om dat onderscheid te maken, omdat politici in een vrij land niet gaan over publieke ethos en persoonlijke moraliteit.
Seculiere versus sacrale autoriteit: introductie
Vooruitgang, is geen verandering, maar steunt juist op behoud. Als verandering absoluut is, is het onmogelijk om richting aan te geven voor verbetering: als geschiedenis niet wordt vastgehouden, is de kinderlijke staat voor altijd. Zij die het verleden vergeten, zijn veroordeeld om het te herhalen. ~~George Santayana (Wiki)
Scheiding van kerk en staat
De scheiding van seculier en ethos volgde in grote mate de scheiding van kerk en staat, maar de scheiding die ons gedrag regelt, betekent veel meer. Het is belangrijk dat we de geschiedenis kennen, zodat we weten welke terreinen van ons leven bij wet mogen worden geregeld (seculiere autoriteit), welke door de gemeenschap worden bepaald (hier ter onderscheid aangeduid als 'ethos') en waar we zelf over gaan (hier ter onderscheid aangeduid als moraliteit). Met andere woorden, waar houdt de bemoeienis van de staat met de gemeenschap, en met ons eigen leven op? Die drie terreinen -- seculier, ethos en moraliteit -- zijn historisch en ideologisch vrij goed afgebakend. Het seculiere domein is praktisch en geldt voor iedere vrije burger; ethos slaat op cultuur, tradities, gebruiken en nationale identiteit; moraliteit is persoonlijke, vrije keuze gebaseerd op gekozen waarden. In psychologische termen, de seculiere wet en gemeenschappelijk ethos is de externe locus of control. Moraliteit is de interne locus of control.Continuiteit en cultuur
De klassieke Griekse denkers, Thucydides, Plato en Aristoteles hebben als eersten nagedacht over staatsinrichting. Ze benoemden de twee specifieke domeinen waarin het gedrag van burgers geregeld is. Ze onderscheidden de sacrale autoriteit en de seculiere autoriteit.
De seculiere autoriteit wordt uitgedrukt in structuren, instituten, processen, wet- en regelgeving en bestuur. De sacrale autoriteit in zelfbeheersing door gebruiken, tradities en burgerlijke deugden gebaseerd op gedeelde religieuze, morele en ethische gebruiken. Persoonlijke moraliteit viel ook onder de sacrale autoriteit. Maar voor de ontwikkeling van de interne locus of control is een individualiseringsproces nodig, dat pas vorm kreeg onder invloed van het christendom met zijn persoonlijke reddding.
De seculiere autoriteit wordt uitgedrukt in structuren, instituten, processen, wet- en regelgeving en bestuur. De sacrale autoriteit in zelfbeheersing door gebruiken, tradities en burgerlijke deugden gebaseerd op gedeelde religieuze, morele en ethische gebruiken. Persoonlijke moraliteit viel ook onder de sacrale autoriteit. Maar voor de ontwikkeling van de interne locus of control is een individualiseringsproces nodig, dat pas vorm kreeg onder invloed van het christendom met zijn persoonlijke reddding.
Het geheel van kennis en gebruiken wordt door overlevering van opvoeders en instituties doorgegeven aan volgende generaties, waardoor continuiteit ontstaat. Na verloop van tijd kunnen we spreken van een gemeenschap, een stad, een natie, een cultuur of een beschaving. Zo'n gemeenschap groeit als hij steunt op zowel de seculiere als de sacrale autoriteit. De twee terreinen ondersteunen en vullen elkaar aan.
Een gemeenschap in verval is het vermogen verloren om het gedrag van burgers te leiden op een van de twee terreinen. De twee domeinen kunnen gescheiden zijn of niet. Maar om effectief te zijn moeten beide de gemeenschap ondersteunen. In sommige systemen werden beide samen belichaamd in een God-Koning of in een totalitaire staat, in andere waren ze gescheiden, maar elkaar altijd wederzijds ondersteunend.
Uit de Middeleeuwse feodale orde kwam het idee voort van gelijkwaardige, soevereine staten (Wiki Westfaalse Orde). Om de monarchie te verdedigen tegen de universele autoriteit van de Roomse Kerk bedacht Jan van Parijs (1235-1306) het concept van de soevereiniteit van de staat. Hij onderscheidde de seculiere autoriteit van de staat en de sacrale autoriteit van de kerk. De staat kreeg het domein van de fysieke dwang, terwijl de kerk de roede mocht zwaaien over ethos en moraliteit.
Modernisme
De Verlichtingsrevoluties tussen 1640 and 1848 waren een aanslag op het heilige recht van de monarchie op soevereiniteit. In het geval van de Verenigde Staten ging soevereiniteit over op de individuele burger; in Frankrijk op het volk als collectief. Deze verandering maakte het noodzakelijk om een abstractie te bedenken voor het volk. Er werden ideeen geformuleerd over 'sociaal contract' en 'de wil van het volk' (Rousseau) om het concept van de gemeenschap vorm te geven.
Het probleem van de seculiere autoriteit kon gemakkelijk worden opgelost door de creatie van de natiestaat, maar de sacrale autoriteit was een stuk ingewikkelder. In de meeste gevallen werd een staatskerk in het leven geroepen, maar er zijn ook andere oplossingen bedacht.
De Duitse filosoof Hegel (1770-1831) (Wiki) stelde een niet-religieuse oplossing voor: ethis en moraal zou worden bepaald door gedeeld gebruik en tradities van de natie, geintegreerd met de seculiere autoriteit van de staat. Deze gezamenlijke sacrale en seculiere autoriteit onder de natiestaat concentreerde een totalitaire staatsmacht. Het leidde tot een virulente vorm van animistisch nationalisme, een intolerante, ethnocentrische vorm waarin de staat werd sublimeerd tot een absolute, bijna goddelijke entiteit. (Bron)
Dit maakt duidelijk welk gevaar dreigt, als de seculiere autoriteit, het terrein van de ethos naar zich toetrekt: de individuele moraal moet altijd leidend zijn in een vrij land. Zodra de staat, met zijn geweldsmonopolie, ethos en moraliteit gaat afdwingen, houdt het per definitie op moreel te zijn. De kern van moraliteit is vrijwillige acceptatie.
Dit maakt duidelijk welk gevaar dreigt, als de seculiere autoriteit, het terrein van de ethos naar zich toetrekt: de individuele moraal moet altijd leidend zijn in een vrij land. Zodra de staat, met zijn geweldsmonopolie, ethos en moraliteit gaat afdwingen, houdt het per definitie op moreel te zijn. De kern van moraliteit is vrijwillige acceptatie.
De grondleggers van de Verenigde Staten hadden een betere oplossing. geen staatskerk, maar vrijheid van godsdienst als gevolg van individiuele soevereiniteit; en seculiere en sacrale autoriteit moesten elkaar ondersteunen. Scheiding van kerk en staat moest ervoor zorgen dat macht zich niet zou concentreren bij de regering. De aard van moraliteit werd erg goed begrepen door de grondleggers van de VS: moraal kun je niet afdwingen; de mens moet zichzelf regeren.
Postmodernisme
Met het verlies van het christendom en zonder duidelijk beeld van deugd, richtte Europa zich op samenvoeging van beide domeinen onder de totalitaire staat in de naam van gelijkheid. Veel intellectuelen volgden de ideeen van Hegel, Marx en Nietzsche, en het concept van scheiding van kerk en staat werd op zijn kop gezet. Intellectuelen en eliten verklaarden,"God is dood", terwijl ze zichzelf aanstelden als hoeders.
In de liberale democratie werden geloof en overtuiging een kwestie van persoonlijke opinie, maar altijd ondergeschikt aan de vrijheidsfilosofie -- het geheel van dit staatsrechtelijke systeem -- omdat alleen zo de persoonlijke moraliteit van iedereen behouden kan worden.
De seculiere autoriteit kwam uiteraard aan de staat. Als gevolg daarvan denken velen, dat de scheiding van kerk en staat vereist dat alle aspecten van religie uit het publieke domein verwijderd dienen te worden. Dit Franse model is sterk centraal gestuurd en is overbodig voor het scheiden van kerk en staat.
De seculiere autoriteit kwam uiteraard aan de staat. Als gevolg daarvan denken velen, dat de scheiding van kerk en staat vereist dat alle aspecten van religie uit het publieke domein verwijderd dienen te worden. Dit Franse model is sterk centraal gestuurd en is overbodig voor het scheiden van kerk en staat.
In de praktijk werd de seculiere autoriteit (wetgeving) dominant en trokken politieke partijen en de regerende elite ethos en moraliteit aan zichzelf. Seculiere wetgeving en vrijheidsfilosofie werden synoniemen. Dit is de kern van de denkfout die liberalen momenteel maken.
De dominantie van de seculiere wetgever, de verzwakking van de ethos onder invloed van postmodernisme, relativisme en multiculturalisme, plus het falen van de twee domeinen om elkaar aan te vullen en te ondersteunen, zijn de reden van de huidige culturele vrije val.
De dominantie van de seculiere wetgever, de verzwakking van de ethos onder invloed van postmodernisme, relativisme en multiculturalisme, plus het falen van de twee domeinen om elkaar aan te vullen en te ondersteunen, zijn de reden van de huidige culturele vrije val.
Wat is de oplossing?
Is er een oplossing voor dit probleem? Gedrag wordt tenslotte bepaald door het totaal van de ethos (zelfbeheersing door gebruik en traditie), moraal (persoonlijke waarden) en seculiere autoriteit (wetgeving, een juridisch systeem en andere overheidsdwangmiddelen). Ja, er is een oplossing, maar alleen als er bewustzijn komt over dit onderscheid en als de drie domeinen duidelijk van elkaar gescheiden worden, en tegelijkertijd met elkaar in evenwicht worden gebracht.
De kerk is, sinds het individualiseringsproces tijdens de Verlichting op gang kwam, niet meer nodig voor morele oordeelsvorming. De staat moet, qua wetgeving juist afgeremd worden. Iedere poging om morele zaken in wetten te vatten, draagt bij aan een tendens richting dictatuur.
Denk daarbij aan de drogreden vervat i Artikel 1 van de Grondwet, horizontale opvatting van Artikel 1 van de Grondwet, positieve discriminatie, uitingsdelicten, pogingen het gedrag van burgers te beinvloeden middels wetten en politieke correctheid, het ontstaan van deel-indentiteiten op basis van inherente kenmerken, het toegeven aan subjectieve groepsgekwetstheid, en bovenal het ruimte geven aan vrijheidsvijandelijke ideologieen, zoals fascisme en de islam.
Als ethische kwesties komen te liggen waar ze horen - bij de burgers en bij het individue - en als politici, regenten en de staat zich beperken tot praktische zaken die niet liggen op het terrein van individuele of gemeenschappelijke ethiek, kan het culturele verval worden gestopt. Het is zelfs mogelijk een code te ontwikkelen die voorziet in de objectieve scheiding van de drie autoriteiten.
De kerk is, sinds het individualiseringsproces tijdens de Verlichting op gang kwam, niet meer nodig voor morele oordeelsvorming. De staat moet, qua wetgeving juist afgeremd worden. Iedere poging om morele zaken in wetten te vatten, draagt bij aan een tendens richting dictatuur.
Denk daarbij aan de drogreden vervat i Artikel 1 van de Grondwet, horizontale opvatting van Artikel 1 van de Grondwet, positieve discriminatie, uitingsdelicten, pogingen het gedrag van burgers te beinvloeden middels wetten en politieke correctheid, het ontstaan van deel-indentiteiten op basis van inherente kenmerken, het toegeven aan subjectieve groepsgekwetstheid, en bovenal het ruimte geven aan vrijheidsvijandelijke ideologieen, zoals fascisme en de islam.
Als ethische kwesties komen te liggen waar ze horen - bij de burgers en bij het individue - en als politici, regenten en de staat zich beperken tot praktische zaken die niet liggen op het terrein van individuele of gemeenschappelijke ethiek, kan het culturele verval worden gestopt. Het is zelfs mogelijk een code te ontwikkelen die voorziet in de objectieve scheiding van de drie autoriteiten.
Gerelateerd
