Westerse leiders -- van staatshoofden en hun schoothondjes in de media, tot lokale autoriteiten en hun bonzen in de partijen -- hebben de mentaliteit van een veroverd volk. Ze hebben afstand gedaan van hun eerste plicht, de verdediging van de bevolking. Ze hebben gecapituleerd. Hun bezettingsmentaliteit is goed gedocumenteerd in de psychiatrie.
De beste strategie om een volk te veroveren vereist geen geweld. Je moet ze ervan overtuigen dat hun zaak niet rechtvaardig is. Dat breekt alle verzet.
Twee van de meest voorkomende condities veroorzaakt door bezetting en mishandeling ziijn Battered Wife Syndrome en Stockholm Syndrome. (Source) Met ieder pak slaag krijgen de slachtoffers meer de neiging om de daders te verontschuldigen; de menselijke geest zoekt een motivatie achter de daden van hun beulen. Slachtoffers vertonen een halsstarrige weigering om de feiten te erkennen en ze zakken steeds verder weg in het moeras van zelfbedrog, waardoor een spiraal van geweld ontstaat. Onze politiek leiders bewijzen eveneens dat ze niet bij machte zijn om zichzelf te bevrijden van het zelfbedrog over de aard van islamitisch extremisme. Na iedere door de islam gemotiveerde terreurdaad, beschuldigen onze leiders hun eigen burgers van een litanie aan ingebeelde zonden.
De beste strategie om een volk te veroveren vereist geen geweld. Je moet ze ervan overtuigen dat hun zaak niet rechtvaardig is. Dat breekt alle verzet.
Twee van de meest voorkomende condities veroorzaakt door bezetting en mishandeling ziijn Battered Wife Syndrome en Stockholm Syndrome. (Source) Met ieder pak slaag krijgen de slachtoffers meer de neiging om de daders te verontschuldigen; de menselijke geest zoekt een motivatie achter de daden van hun beulen. Slachtoffers vertonen een halsstarrige weigering om de feiten te erkennen en ze zakken steeds verder weg in het moeras van zelfbedrog, waardoor een spiraal van geweld ontstaat. Onze politiek leiders bewijzen eveneens dat ze niet bij machte zijn om zichzelf te bevrijden van het zelfbedrog over de aard van islamitisch extremisme. Na iedere door de islam gemotiveerde terreurdaad, beschuldigen onze leiders hun eigen burgers van een litanie aan ingebeelde zonden.
Met een perverse combinatie van zelfhaat en adoratie voor de vijand prevelt het mantra van de regenten dat, als we nou maar wat aardiger waren, moslims vanzelf wat meer van ons zullen gaan houden. Het is onze eigen schuld dat moslims niet begrijpen hoe goed we zijn. En intussen buigen deze progressieve academici, commentators, columnisten en politici zich in belachelijke houdingen die de schuld van de terroristen moet goedpraten. De straten van Parijs en San Bernardino waren nog nat van het bloed toen die obscene dans van politieke zelfkastijding al een aanvang nam. Enkele uren na een aanslag begint het beroep op Westerse schuld al.
En toen kwam oudjaarsavond en de doofpotten waarin de massaschending van mensenrechten werden begraven na een orgie van seksueel geweld tegen vrouwen. De reacties van de gebruikelijke overtreders, feministen en andere postmoderne verraders van Westerse verlichting waren nog obscener dan gebruikelijk. (Source) (Bron) Van gedragsregels van de burgemeester van Keulen en het beschuldigen van de slachtoffers, tot zo mogelijk nog perverser: feministen die zich beschikbaar stelden om 'vrijwillig' verkracht te worden, gewoon om het punt te maken dat ze daar zelf over gaan. In plaats van de moslimmannen aan te wijzen als schuldigen, moedigen regenten burgers aan hun gedrag aan te passen aan de veranderende normen. (Bron)
In een artikel van enkele jaren geleden beschrijft Dr. Sanity -- blogger en voormalig psychiater bij NASA -- haar ervaring met mishandelde vrouwen en de machteloosheid van veel moslimvrouwen over hun eigen mishandeling onder de islamitische wet. (Source) Nadat een patient was doodgeslagen door haar eigen echtgenoot na herhaalde waarschuwingen, schrijft ze:
(...) je kunt iemand niet dwingen anders te gaan denken. Ik begrijp dat Alice vele kansen heeft gehad om de toxische relatie met haar man te veranderen (...) Alice was zonder twijfel een tragisch slachtoffer van echtelijke mishandeling, maar was tegelijkertijd bewust medeschuldig aan haar eigen moord. (...)
Het gedrag van links (...) is vergelijkbaar met gevallen als Alice: ontkenning, het manipuleren van de realiteit, apaisseren, verkeerd gedrag faciliteren en uiteindelijk, medeplichtig zijn aan eigen moord. Kunnen ze veranderen? Voordat de krokodil ze verorbert? (Source)
In een ander artikel illustreert Dr. Sanity het demoraliseringsproces op nationaal niveau:
Dr. Kenneth Levin, een psychiater aan de Harvard Universiteit en schrijver van het boek The Oslo Syndrome: Delusions of a People Under Siege (...) beschrijft hoe in de jaren 90 Israeli's geloofden een vredespartner te hebben gevonden in Yasser Arafat, zelfs toen hij in toespraak na toespraak opriep tot de vernietiging van Israel. Ook de VS geloofde in de jaren na 9/11 dat je kunt onderhandelingen met Islamitische totalitairen.
Dit is typerend voor de psychologische dynamiek van mensen die zich bedreigd of bezet voelen; ze hopen wanhopig dat onderhandelen en apaisseren een einde zal maken aan de vijandelijkheden. Helaas is deze hoop gevestigd op wensdenken, of op z'n minst op zelfbedrog. Het is veel waarschijnlijker dat het geweld zal toenemen. Levin werd in een interview gervraagd hoe mensen onder bezetting ertoe komen om haat van hun vijanden op zichzelf te richten en tegen zichzelf liegen over de bedoeling ervan? Hij antwoordt:Ze doen dat omdat ze graag het gevoel krijgen dat ze controle hebben over de pijnlijke situatie, die in werkelijkheid buiten hun bereik ligt. Chronisch mishandelde kinderen geven zichzelf de schuld van de pijnlijke situatie, want dat ondersteunt hun idee dat als ze iets in zichzelf veranderen, het wel goed komt met hun ouders.
Als ze met meer realiteitszin naar de situatie zouden kijken, zouden ze gedwongen zijn toe te geven dat ze hulpeloos zijn; en kinderen zowel als volwassenen onderkennen die realiteit liever niet. Het gaat op dezelfde manier met bevolkingen onder bezetting, of het nu gaat om onderdrukte minderheden, of om een stad of een hele natie, onvermijdelijk zijn er een aantal die liever de blik van de realiteit afwenden, en zichzelf of anderen de schuld geven van het gevaar.
(Source)
Voorwaarde van de psychologische conditie is, dat het slachtoffer machteloos staat tegenover het geweld. Je kan evenwel het argument maken, dat de huidige ellende het gevolg is van eigen politieke beslissingen. Maar dat is niet hoe het gedemoraliseerde volksdeel en onze leiders dat ervaren. Laten we het eens bekijken vanuit het perspectief van de huidige migratiecrisis. (Bron)
Het vluchtelingenverdrag stamt uit 1951. Het werd bedacht voor een tweepolige wereld, waarin hele naties achter het communistische IJzeren Gordijn zaten opgesloten. De bedoeling was om dissidenten en overlopers naar het vrije Westen te helpen. Het vliegverkeer in die tijd is onvergelijkbaar met wat het vandaag de dag is. De communicatiemiddelen van die tijd waren de telefoon en het telegram.
Hadden onze leiders gezond verstand gehad, dan hadden ze het verdrag al lang aangepast aan de eisen van deze tijd, waarin miljoenen mensen op de loop zijn. De waarheid is, dat het verdrag een centraal document is in de ideologie van het internationalisme, dat de natiestaat ziet als een obstakel voor "wereldvrede". (Bron)
Angela Merkel heeft de crisis nodeloos vele malen verergerd door publiekelijk te roepen dat de EU de eigen wet niet meer zou toepassen; het Verdag van Schengen vereist dat vluchtelingen zich registreren in het eerste veilige land van aankomst.
Al die zelftoegebrachte rampen veranderen niets aan de psychologie van de eliten. In hun beleving kan het allemaal niet anders, want "nood breekt wet" en dit was gewoon "overmacht". In de evolutie van de suicidale psychologie van de demoralisering kunnen we de volgende fasen onderscheiden:
Al die zelftoegebrachte rampen veranderen niets aan de psychologie van de eliten. In hun beleving kan het allemaal niet anders, want "nood breekt wet" en dit was gewoon "overmacht". In de evolutie van de suicidale psychologie van de demoralisering kunnen we de volgende fasen onderscheiden:
- Het bewust negeren van de wil van de bevolking; regenten gaan steeds eigenmachtiger en autoritairder besturen.
- Morele neutraliteit (er bestaan geen 'good guys' of 'bad guys').
- Ontkenning, passieve tolerantie van intolerantie.
- Afstand doen van fundamentele bestuurstaken (bijvoorbeeld verdedigen van de rechten van de bevolking en het territoriale rechtsgebied).
- Capitulatie.
- Normalisering, het toepassen en handhaven van de regels van de bezetter (collaboratie).
De kern van het probleem zit in de arrogantie van de macht, die inherent is in de progressieve ideologie. Het bevoogdende "wij runnen dit land dus wij weten het beter" is een houding die eigen is aan iedere elite, dat wil zeggen, aan een regentenklasse die is losgezongen van de bron van hun autoriteit, het volk.
Wij zijn de eerste drie mentale stadia van demoralisering gepasseerd: vervreemding van de mensen in het land, morele neutraliteit, en ontkenning en passieve tolerantie van islamitische intolerantie. Vanaf nu zullen we vaker getuige zijn van de volgende fasen: afstand van fundamentele taken, capitulatie en uiteindelijk ronduit collaboreren en handhaven van de autoriteit van de bezetter.
Dit is voor een deel al realiteit waar overheden VN Resolutie 16/18 toepassen en handhaven. Dat is het 10-jarenprogramma van de OIC, de VN-club van Islamitische landen, over het schenden van hun belangen (islamitische definitie van laster). Westerse mogendheden handhaven de resolutie als het mogelijk is bij wet; als dat niet mogelijk is, door sociale druk en schaming, hetgeen we kennen onder de term, politieke correctheid. (Bron)
Dit is voor een deel al realiteit waar overheden VN Resolutie 16/18 toepassen en handhaven. Dat is het 10-jarenprogramma van de OIC, de VN-club van Islamitische landen, over het schenden van hun belangen (islamitische definitie van laster). Westerse mogendheden handhaven de resolutie als het mogelijk is bij wet; als dat niet mogelijk is, door sociale druk en schaming, hetgeen we kennen onder de term, politieke correctheid. (Bron)
Een ander zeer recent voorbeeld van het laatste stadium van demoralisering is de Nederlandse veteraan, Jitse Akse die wordt vervolgd voor moord op jihadisten van de Islamitische Staat in Syrie. Nederland is een actieve bondgenoot in de coalitie tegen ISIS, maar de overheid vervolgt een burger die een moedige morele keuze heeft gemaakt waar de regenten, via redeneren vanuit morele neutraliteit (fase 2), in feite de vijand bevoordelen (fase 6). (Bron)
Zoals de defector uit de Sovjetunie, Yuri Bezmenov aangeeft in een interview, is het bijna onmogelijk om het demoraliseringsproces om te draaien. (Source) We kunnen alleen hopen dat er snel een generatie morele, vrijdenkende leiders opstaat om de oude garde te vervangen, want ze zijn erger dan waardeloos. Er is nu urgentie bij. We kunnen dit niet langer op de lange baan schuiven.
We moeten ons voorts ook individueel en in gezinsverband gaan voorbereiden op de laatste fasen van het demoraliseringsproces en de onafwendbare afloop. Dat moet op meerdere niveaus tegelijkertijd gebeuren, moreel, mentaal, maar ook fysiek en gewoon praktisch. We komen hier in de komende tijd op terug.
Zoals de defector uit de Sovjetunie, Yuri Bezmenov aangeeft in een interview, is het bijna onmogelijk om het demoraliseringsproces om te draaien. (Source) We kunnen alleen hopen dat er snel een generatie morele, vrijdenkende leiders opstaat om de oude garde te vervangen, want ze zijn erger dan waardeloos. Er is nu urgentie bij. We kunnen dit niet langer op de lange baan schuiven.
We moeten ons voorts ook individueel en in gezinsverband gaan voorbereiden op de laatste fasen van het demoraliseringsproces en de onafwendbare afloop. Dat moet op meerdere niveaus tegelijkertijd gebeuren, moreel, mentaal, maar ook fysiek en gewoon praktisch. We komen hier in de komende tijd op terug.
Gerelateerd
