donderdag 14 november 2013

Druk op Duitsland om meer schulden te maken

In de nieuwe collectieven wordt de welvaart van het ene gebied opgeofferd aan het welzijn in een ander als dat nodig wordt geacht voor de unie



Op de dag dat de commissie zijn rapport over de 'onbalans' binnen de EU bekend maakt, legt Zsolt Darvas van de denktank Bruegel uit, waarom de druk op Duitsland zo hoog is om de binnenlandse consumptie te verhogen. 

UPDATE: Zsolt Darvas van de Europese denktank Bruegel legt uit hoe het komt dat Duitsland "te sterk" is. Ze exporteren zich gek omdat er vraag is naar hun degelijke gebruiksgoederen, terwijl de Duitse consument ook liever Duitse waer koopt dan het importeert. Dat is zijn goed recht. Nietes, zegt de economisch ingenieur van Bruegel. Een optie is investeringen in Duitsland te vergroten met fiscale voordelen; de vraag naar buitenlandse producten wordt dan verhoogd, is de logica. Een tweede is dat de staat meer (belasting)geld gaat uitgeven. Hij noemt dat investeren, maar dat kunnen alleen particuliere partijen. Wat maakt het uit, joh! De rente is toch hardstikke laag! En als Duitsland dat weigert? Volgens de aanhangers van de fantoomeconomie zullen de schulden van de zwakke broeders aan de periferie dan niet verdampen middels inflatie (deflatie). Zo, nu weet je waarom het hier zo rottig gaat. Progressivo's leiden aan een godcomplex: ze denken dat economie maakbaar is. (Bron)


12 nov. 2013

Bewijs: de euro kan onmogelijk welvaart brengen

De euro is immoreel en kan onmogelijk welvaart brengen. Hier is het bewijs: economische destructie als politiek beleid. Olli Rehn, commissaris voor Economische en Monetaire Zaken vraagt Duitsland om zichzelf een been af te hakken, ten behoeve van het eurozonecollectief:
Brussel overweegt een onderzoek naar de Duitse economie, de grootste van de eurozone. Onder meer de concurrentiekracht en de forse export van Duitsland hebben nadelige gevolgen voor andere eurolanden, vooral die in Zuid-Europa. Commissaris Olli Rehn wil dat de regering in Berlijn arbeid duurder maakt zodat Duitsland minder exporteert. In plaats daarvan moeten de binnenlandse investeringen omhoog zodat de binnenlandse vraag naar goederen stijgt. Op die manier kan het Duitse handelsoverschot worden teruggedrongen. Daardoor zal de koers van de euro niet verder stijgen. En dat is gunstig voor Zuid-Europese landen, redeneert Rehn. Die eurolanden kunnen dan goedkopere producten naar de rest van de wereld exporteren. Het failliet van de euro Laat het even goed tot u doordringen. Een land dat kwaliteitsproducten maakt en deze succesvol op de wereldmarkt verkoopt wordt gevraagd een tandje minder te presteren. En waarom? Omdat de zwakke broeders het niet kunnen bijbenen. (Bron) H/t @NiemandsKnegt

9 nov. 2013

Eurozone: economische destructie op commando

Wie verbaasd zich niet over de economische realiteit in ons land? Het kabinet Rutte II lijkt er alles aan de doen het land economisch te ruïneren met contracyclisch beleid. Althans, voor zover een nationale staat binnen de dwangbuis van de eurozone uberhaupt zijn eigen economisch en monetair beleid kan beinvloeden. De periferie weet er alles van. De PIIGS hadden hun nationale munt kunnen devalueren om weer concurrerend te worden. Maar binnen de eurozone is dat niet mogelijk. Ook het rente- en verruimingsbeleid (Ctrl+Alt+P) berust bij de ECB. Het enige dat een nationale staat kan doen om weer concurrerend te worden is de lonen verlagen, productitiviteit verhogen en bezuinigen.

Een aantal nationale aanhangers van de Keynes fantoomeconomie bepleit inmiddels looneisen. Dat zal het laatste restje fut uit de economie knijpen, naast Rutte II's voortgaande lastenverzwaringen. Het lijkt allemaal op moedwillige economische destructie. En dat is het ook. Voordat we de NWO, de vrijmetselaren en het jodencomplot erbij sleuren, laten we eens kijken naar the bigger picture. De ECB heeft gisteren besloten de refi-rente met 25 basispunten te verlagen. In een artikel van @Trias_Politica lezen we het volgende: 
De door ernstige vraaguitval geplaagde Zuid-Europese economieën drukken de inflatie van de eurozone als geheel. De verschillen zijn echter groot. (...) de èchte reden voor deze renteverlaging op dit moment is natuurlijk dat met name Frankrijk's zwakke exportindustrie wel een steuntje in de rug kon gebruiken, zeker nu kredietbeoordelaar S&P de kredietwaardigheid van de Fransen verder heeft verlaagd. 
En Latijns Europa kan bovendien een nóg lagere lage rente ook goed gebruiken. De koers van de euro ten opzichte van de dollar was veel te hoog, met als gevolg dat de exporten vanuit het toch al vrijwel failliete Latijns Europa te duur werden. Daar moest dus wat aan gedaan worden. En met succes, want de koers van de euro daalde na de bekendmaking van Draghi binnen een half uur als een baksteen. (...)  
Maar zal die exportpositie van de eurozone nu opeens structureel versterkt worden door de geplande verzwakking van de euro ten opzichte van de dollar? Wie gaat daarvan profiteren denkt u? Frankrijk met zijn dubieuze exportkwaliteit? De economieën van Italië en Spanje? Misschien. Maar veel waarschijnlijker is, dat de Duitse export verder zal toenemen, daarmee de economische onevenwichtigheden tussen de eurozone landen verder vergrotend. 
En dat, terwijl de economie van dat land juist een afkoeling kan gebruiken. Duitsland heeft eigenlijk een forse renteverhoging nodig om de dreigende oververhitting van haar economie tegen te gaan. Een oververhitting die een doorschietende loon-prijsspiraal met zich meebrengt die de toekomstige koopkracht van de Duitsers (en indirect die van ons) substantieel zal aantasten.
Waarmee duidelijk wordt dat binnen de eurozone van een vrije-markteconomie geen sprake kan zijn. Wie de illusie heeft dat 'Europa' een 'neo-liberale' vrijstaat is, moet zich eens ernstig gaan beraden. 

 De welvaart van Noord-Europa wordt graag opgeofferd aan het welzijn van Zuid-Europa en andersom, als dat nodig wordt geacht voor de unie als geheel (lees de euro). Als het moet wordt de groei bewust afgeremd om een bloedarmoedig percentage van 0,5% of minder te bereiken. 

De sociale maakbaarheidsarchitecten hebben de teugels over deze commando-economie stevig in handen. Na de verbroken band tussen productie en beloning, is nu ook de relatie tussen marktsignaal en de realiteit kapot. 

We hoeven alleen te kijken hoe het de megalomane utopieen in het verleden is vergaan om een niet onrealistische voorspelling te wagen voor de nabije toekomst.


Gerelateerd

| |