DNA-gerelateerde doctrines zijn varianten van de boerenvorm van biochemische bepaaldheid - racisme - maar er zwerven een aantal postmoderne vormen van voorbestemming rond op basis van evolutionaire, biochemische processen in endocrinologie en neurologie.
Hierop baseert de moraalfilosoof zijn theorie.
Hierop baseert de moraalfilosoof zijn theorie.
Die komt in het kort erop neer, dat we denken rationele beslissingen te nemen; maar dit is schijn volgens de aanhangers: in feite nemen oerhersendelen onbewust en gevoelsmatig beslissingen voor ons. Het lijkt op het eerste gezicht een nieuwe vorm van ouwewijvenpraat. Maar het is een mentale nuke!
Want deze pseudo-wetenschappelijke rationalismen zijn een directe aanval op de vrije wil. Maar het uiteindelijke doel is de vernietiging van de moraal. Moraal correleert met verantwoordelijkheid en vrije wil. Een besluit dat niet in vrije wil genomen is, valt buiten het veld van de moraal.
Maar moraal zorgt voor ongelijkheid, want er zijn morele mensen en immorele mensen. En dat past niet in het ideaalbeeld van het egalitarisme. Dus is moraal synoniem gemaakt met zeden en mores. Waarmee het een sociaal bepaald begrip is geworden. Daarmee is moraal ook subjectief en dus relatief, want iedere 'groep' bepaalt zijn eigen normen.
Het geloof in determinisme ligt bij rationalisten voor de hand, omdat ze uitgaan van a priori kennis. In die optiek is het menselijke brein geen computer die externe informatie verwerkt, maar een vat vol kennis dat al bepaald is bij geboorte door ras, cultuur, etniciteit, aanleg, hersenopbouw, stofjes of een andere variatie op dit thema. Het enige wat je hoeft te doen voor kennis, is je bewust worden van de informatie die al van nature 'in' je zit.
Al deze biochemische varianten in pseudo-wetenschappelijk deterministisme zijn in feite een en dezelfde drogrede die met filosofie en wat logisch nadenken kan worden debunkt: het feit dat je ervoor kunt kiezen niet te geloven in vrije wil, bewijst het bestaan ervan.
Bovendien, als je geen vrije wil zou hebben zou je nooit kunnen zeggen dat je iets zeker weet, want de mens is feilbaar en hij moet dus fouten kunnen zien en corrigeren. Dat is onmogelijk als je goed niet van fout kunt onderscheiden.
Dit is dan weer koren op de molen van skeptische nihilisten, die inderdaad geloven dat de mens niets kan weten. Maar de wetenschap kan niet ontkennen dat de mens geen vrije wil heeft zonder het bestaan van de wetenschap zelf tegen te spreken.
Het ontkennen van vrije wil is onderdeel van de oorlog tegen de rede en realiteit. Die strijd is nodig omdat ongelijkheid een onlosmakelijk onderdeel is van de realiteit. En die oneerlijkheid is een affront voor iedere egalitarist met een gelijkheidsideaal.
Zoals een analyse van het egalitarisme heeft aangetoond, is de wortel van die filosofische stroming moreel nihilisme. Alleen in de dood zijn we allen gelijk. Aangezien het niet mogelijk is de onderkant te verheffen tot iets wat het niet heeft, is het neerhalen van de top de enige methode.
Wat er overblijft is een schimmig dodenrijk dat bewoond wordt door willoze zombies. Ontzielde menselijke lichamen ontdaan van iedere persoonlijke eigenschap. Dit is het 'utopische' mensbeeld dat nihilisten voor ons in gedachten hebben.
Bedenk dat, de volgende keer als een rationalist beweert 'wetenschappelijk' te kunnen aantonen dat wij bepaald worden door onze eigen biochemische processen - of erger, dat die beslissingen voor ons nemen! Wees paraat! <O
Bedenk dat, de volgende keer als een rationalist beweert 'wetenschappelijk' te kunnen aantonen dat wij bepaald worden door onze eigen biochemische processen - of erger, dat die beslissingen voor ons nemen! Wees paraat! <O
Meer lezen
