Er was eens een peroxide pomie die trots was op z'n land. Pomieland is een kleine natie van moerasbewoners in de delta van de grote rivieren die Midden Aarde doorkruisen. In het pomieparadijs zijn alle pomies erg gelijk. En pomies die niet gelijk anders zijn, mogen niet gediscrimineerd worden - niet door de pomieregering, maar ook niet door andere pomies. Pomies leven onder de gulden regel van de liberaal Joods-Christelijke traditie, die zegt: wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Dat werkt, zo lang iedereen zich daaraan houdt. Maar toen kwamen er pomies met een ander geloof de grens over. Zij gingen zich steeds meer gedragen als gelijkere pomies en wilden dat alle andere pomies zich gingen conformeren aan hun überpomiegeloof. Toen werkte de liberaal Joods-Christelijke gouden regel niet meer.
De peroxide pomie - Greet - zag dat het pomiegelijkheidsparadijs in gevaar was en begon andere pomies luidkeels te waarschuwen. Die begrepen hem niet. Ze dachten dat hij om aandacht schreeuwde ten koste van de übergelovigen, die als historische slachtofferklasse wordt aangemerkt. Want niet alleen zijn alle pomies gelijk, pomies denken ook dat alle pomieculturen en pomiegeloven gelijk zijn. Dus sluiten ze de ogen voor de uitwassen en achterlijkheden van het übergeloof. Een paar pomies, die zelfbenoemd waken over de 'gelijkheid van alle pomies', besloten Greet voor de pomierechtbank te sleuren wegens haatzaaien tegen de übergeloofspomies. Ze zeiden, dat hij zou hebben groepsbeledigd, en dat mag niet van de pomiegelijkheidswet. Maar omdat niemand precies weet wanneer je haatzaait of groepsbeledigt, wordt daar een vreemd circus opgevoerd.
Greet wordt verdedigd door een advocaat die wereldberoemd is in pomieland, Bram Moszko. Halverwege het proces kwam aan het licht dat Hans Jansen, een getuige-deskundige en kenner van het übergeloof, luttele dagen voor zijn verhoor was uitgenodigd voor een etentje dinertje bij gastheer Bertus Hendriks. Die laatste hing ooit de Chinese tak aan van een hele lelijke übergelijkheidsdictatuur, maar daar praat niemand meer over omdat Bertus zich tegenwoordig hardmaakt voor de palipomies, een ongelijke groep slachtoffers ergens in Midden Aarde.
Voor het etentje dinertje, dat op zulk hoog intellectueel niveau plaatvond dat iedereen er duizelig van werd, was tevens Greets Groot-Inquisiteur uitgenodigd, Tommie Schalkje. Schalkje had Hansel ervan willen overtuigen dat de vervolging van Greet een goede zaak was, al was het maar omdat het zo'n interessant probeersel is in pomieland. Voor zo'n experiment mag je natuurlijk best zo'n NSB-pomie als Greet offeren. Hansel voelde zich verre van gemakkelijk. Naar verluidt had Schalkje (een deel) van het edict bij zich waarin Greet reeds voor zijn berechting werd veroordeeld - het bewijs dat het hier gaat om een politiek pomieproces dat een clear and present gevaar is voor de pomierechtstaat!
De afgelopen week werden zowel Schalkje als Bertus urenlang publiekelijk verhoord in het showketterproces van de eeuw. Daar gaven ze blijk van een ander handig fenomeen in pomieland: als 'de' waarheid niet bestaat, kan je ook niet meer liegen, laat staan meineed plegen! Bram is not amused. Hij is aan het seriewraken geslagen. De wrakingskamer van de rechtbank Amsterdam doet maandagmiddag om 16.00 uur uitspraak op het wrakingsverzoek van Bram.
Lees ook: GeenStijl: "Hallo, met Bram. Mag ik Bertus even?"
Updates 18 april 2011
- PowNed: "Wrakingsverzoek Wilders Afgewezen"
- De Telegraaf: "Aangifte Wilders tegen Hendriks" (red. wegens meineed)
Historisch dossier over De Zaak Wilders
