woensdag 14 oktober 2015

HILARITEIT OM WILDERS IN DE TWEEDE KAMER

De cultuuroorlog gaat crescendo! Het Westen is getuige van moord op de beschaving die haar vrijheid en welvaart heeft geschonken. Kan het tij nog worden gekeerd? Alleen als we heel slim te werk gaan en ons bewust worden wat hier eigenlijk aan de hand is.


De olifant in de Tweede Kamer.

UPDATE: In de marges van het #vluchtelingendebat heeft @ArnoudProos iets belangrijks opgemerkt: dat veel van de aanwezige scholieren hard in de lach schoten om de oneliners van Wilders. Dit heeft een bijzondere betekenis. Humor is iets vreemds. Het kan alleen bestaan door een abnormale situation scherp te contrasteren met de norm. Het gelach om de oneliners van Wilders ontstaat door het "olifant in de kamer" effect. Stel je voor, een kamer vol rouwenden bij de uitvaart van oom Leo, een notoire vrouwenverslinder. Maar zo vlak na zijn dood doet iedereen zijn best dat te verbloemen. Dan komt Jantje van 12 binnen en gooit er gewoon uit: "Waarom zijn alle die tantes van oom Leo er niet?" Jantje benoemt de olifant in de kamer, waarvan iedereen weet dat hij er is, maar die iedereen zijn best doet te negeren. Wilders benoemt de olifanten in de Tweede Kamer, die de politiek correcten proberen te verbloemen.


27 sep. 2015

REFERENDUM NEGEREN HEEFT HOGE POLITIEKE PRIJS


Het comité GeenPeil heeft de benodigde 300.000 handtekeningen binnengehaald voor een referendum over het associatieverdrag tussen Oekraïne en de Europese Unie. Volgens het comité gaat dat verdrag de Nederlandse belastingbetaler miljarden euro's extra kosten. Volgens de teller op de website GeenStijl zijn er zondagavond rond 19 uur ruim 443.000 handtekeningen gezet. (...) De afgelopen weken hebben de initiatiefnemers met hulp van vrijwilligers campagne gevoerd om handtekeningen te verzamelen. (..) (Bron)


26 sep. 2015

 Terwijl de aanhoudende stroom migranten (volgens de media, vluchtelingen) zorgt voor crisissfeer, wordt het steeds duidelijker dat het oude continent getuige is van moord op de beschaving die haar vrijheid en welvaart heeft geschonken. Kan het tij nog worden gekeerd? 

Vrijheid en democratie, maar alleen als het ons uitkomt


De linkse oppositie is aan het imploderen. Je merkt het aan de "irrationele middelen van de wil" en de hysterische reacties die het gevolg zijn van psychologische projectie, die op zijn beurt getriggerd wordt door de discrepantie tussen het ideale zelfbeeld en hun daadwerkelijke gedrag. Wie zien dit fenomeen momenteel om zich heen grijpen rondom een tweetal nieuwsfeiten: de migratiecrisis en de snel nabij komende grens van 300.000 handtekeningen die nodig zijn voor een raadgevend referendum onder de actitetitel GeenPeil, georganiseerd door GeenStijl. Wat is de diepere achtergrond?

Democratie is niet niks. Het is geen vage abstractie in het brein van socialisten, maar een concept met een vrij vast omlijnde definitie. Over de trimmings en de voorwaarden kun je debatteren, maar de kern is dit: meeste stemmen gelden. De weinig intelligente en collectivistische aard van het democratisch systeem is regelmatig onderwerp van gesprek geweest in deze pagina's. Maar een ding staat recht overeind: als je een principe onderschrijft, moet je je eraan houden. De meeste partijen in Nederland gaan prat op hun democratische beginselen en verwijten Wilders een gebrek daaraan omdat hij zijn partij de uitwassen wil besparen.

Mooi dat we zo democratisch zijn! Maar dan moet je dus consequent zijn, anders ben je hypocriet. Nu de grens van 300.000 handtekeningen in zicht komt voor een raadgevend referendum over de uitbreiding van de EU en de samenwerking met Oekraïne, geven de democraten niet thuis. Dat is vooral D66 -- de democratische partij zonder beginselen -- te verwijten. Hans van Mierlo draait zich om in zijn graf. De VVD is altijd tegenstander geweest van directe democratie. Dus hun reactie is wat je zou verwachten.

Het is de taak van politieke partijen en politici, de motivaties van hun achterban te vertalen in parlementair taalgebruik en te vatten in hapklare brokken die met fatsoen gesavoureerd kunnen worden in de salons van de regerende klassen. Bij het onklaar maken van een onwelgevallig voorstel gaan ze te werk volgens beproefd recept, waarbij realiteit en feiten niet noodzakelijkerwijs een rol spelen: allereerst wordt de boodschapper verdacht gemaakt: de initiatiefnemers worden belasterd met het etiket: "vrienden van Poetin".

Ook schroomt men niet het eigen nest te bevuilen. De eigen wetgeving is plotseling "knutselwerk". Pechtold is zo lui de bal door te schoppen naar zijn collega's. Hij keurt bovendien het thema af, en dat is kinderachtig. PvdA en CDA zijn zelfs zo laf dat ze niet willen zeggen of ze sowieso iets met de volksraadpleging gaan doen. Alleen CU-lid Segers is "sportief", in het taalgebruik van De Telegraaf. Het is nogal ontluisterend allemaal, en we zullen er nog veel over horen de komende weken. (Bron)

Een blik op het open riool dat Twitter heet biedt een inkijkje wat er werkelijk leeft bij de achterbannen. Dan blijkt het helemaal niet te gaan over de inhoud, maar om de 'politieke incorrectheid' van de initiatiefnemers. Dat zijn geen ethische mensen volgens de maatstaven van de salon. Wie tegen de EU is, deugt namelijk als mens niet. Net als de USSR, is de EU een moreel doel op zich geworden, in plaats van een middel tot een universeel ideaal -- bijvoorbeeld vrijheid en/of democratie.

Na de persoon van de boodschapper, wordt ook zijn motivatie afgebroken. De roep om democratie is geen rationeel argument, maar blijkt uit de diepste krochten van de "onderbuik" te komen. De realiteit en de feiten spelen geen rol; de partij van hen die deugen bepaalt de Waarheid van de Dag, net als in de tijd van de Sovjet Unie en de DDR.

In het debat over de migrantencrisis voeren contradicties de boventoon: migranten zijn een verrijking, maar wat ze de belastingbetaler kosten in termen van middelen, wil men niet eens weten. Want in de Kantiaanse ethiek van de goede bedoeling is ieder zelfbelang taboe! Sterker nog, je moet lijden! Wijs je ze erop dat de rechten van vrouwen en homo's massaal geschonden worden in de concentratiekampen, dan reageren ze met intimidatie-argumenten of hysterisch met een block

De salons worden vandaag de dag uitsluitend bevolkt door progressieve internationalisten die zover zijn doorgeevolueerd dat ze de kortzichtigheid van de natiestaat ver achter zich hebben gelaten. Ze hebben de ogen strak gericht op mondiale hoofdsteden als Brussel, Straatsburg, Geneve en de gebouwen van de toekomstige werelddictatuur in New York -- de Verenigde Nazi's.

Ze realiseren, waar Marx en Lenin alleen maar van konden dromen: sociale klassen die zich meer identificeren met hun internationale broederkasten dan met het volk van de eigen nationaliteit. Het is de de facto restauratie van het imperium, gesloopt sinds de Eerste Wereldoorlog wegens grootschalige mensenrechtenschendingen. Grote, centraal bestuurde territoriale staatsinrichtingen die autocratisch over culturele scheidslijnen heenreiken. 

Het is een historisch eindstation dat al voorspeld werd door twee van de belangrijkste grondleggers van de contra-verlichting, de Duitse filosofen Kant (link) en Hegel (link). Alleen hadden die de "sportiviteit" toe te geven dat de wereldregering wel moest leiden tot een tirannie van de grootst denkbare orde. Een eeuw strijd voor leven, vrijheid en individuele soevereiniteit zijn teniet. We zijn weer terug in 1918. 


Gerelateerd

| |