In de postmoderne opvatting van de intellectuele elite is taal een wapen dat erop gericht is tegenstanders uit te schakelen middels politieke correctheid en persoonlijke aanvallen. Het is ook een middel om niets vermoedende burgers te intimideren en te indoctrineren met hun extreme wereld- en mensbeeld.
Pomo art.
Matthias Storme fileert op Doorbraak.be de postmoderne opvatting van taal in zijn recensie van een lezing over onze vrijheid van meningsuiting door Edouard Delruelle (wiki (Frans)), voormalig onderdirecteur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding en hoogleraar filosofie in Luik. Volgens de extreme nominalistische opvatting van postmodernisten zijn universaliteiten betekenisloos, omdat de realiteit een betekenisloze term is. Woorden in die opvatting zijn betekenisloze klanken, geluidsgoven, niets meer en niets minder. Wat overblijft is de subjectieve bedoeling van de schrijver, die achterhaald moet worden middels "close reading".
Op de eerste plaats rechtvaardigt hij (Delruelle) de inperking van de vrijheid van meningsuiting door te stellen dat een hele categorie van uitingen gewoon geen meningssuitingen zijn, maar handelingen. Dat wordt verpakt met een saus uit de algemene taalwetenschap, die bepaalde vormen van taalgebruik ‘performatief’ noemt (een bekende boek daarover is van J.L. Austin, How to do things with words). Een goed voorbeeld is ‘ik beloof’: daarmee ‘doet’ men iets, namelijk zich verbinden – wat nog niet wil zeggen dat het niet tegelijk een mening kan uitdrukken. De taalkunde wordt hier echter misbruikt om te stellen dat haat en discriminatie geen meningen zijn omdat men er iets mee ‘doet’, namelijk aanzetten.
De tweede truc, is stellen dat de vrijheid van meningsuiting in feite maar kan gebruikt worden als men daartoe de middelen heeft, dat niet iedereen dezelfde middelen heeft, en dat er dus maar sprake kan zijn van vrijheid van meningsuiting voor zover iedereen in feite gelijke kansen heeft zijn mening te uiten. De vrijheid wordt gereduceerd tot een eis van gelijke kansen en daarmee eigenlijk afgeschaft onder het mom van het waarborgen van die vrijheid zelf. Het Ministerie van Waarheid uit Orwells 1984 zou het niet beter gekund hebben!
Als derde truc stelt Delruelle terecht dat er geen vrijheid van meningsuiting is wanneer mensen elkaar met geweld in plaats van woorden bejegenen. Vervolgens definieert hij geweld echter zo ruim dat elk taalgebruik dat hem niet zint een vorm van geweld wordt genoemd en dus buiten de vrijheid van meningsuiting valt. Ook hier kan het Ministerie van Waarheid nog wat van leren.(Bron) H/T @Sander_R_
Een cultuur wordt gevormd door zijn intelligentsia. Het Westen heeft momenteel een destructieve, intellectuele orde die het voorzien heeft op rede, vrijheid, waarden en alles wat daarmee samenhangt. Ze komen er zelden openlijk mee. Een rede als hierboven blijft meestal binnen de vesting van de ivoren toren.
Maar de boodschap komt wel degelijk tot ons, tussen de lijnen door in berichtgeving in de media, door wat wordt aanbevolen als goed, en wat tot slecht wordt verklaard middels politieke correctheid, en natuurlijk via het onderwijs. Die boodschap luidt:
de mens kan niets weten, hij is een oorlogszuchtige slaaf die bepaald wordt door zijn erfelijke eigenschappen en zijn sociale omgeving. En daarom moeten wij -- de inherent goede elite -- zorgen voor gelijke verdeling van aardse goederen en macht (zoals hier VvM), zodat het plebs zich kan wijden aan... wat dat soort mensen leuk vindt.
Nu weet je waarom Wilders al twee rechtzaken aan zijn broek heeft, terwijl Samsom en Spekman wegkomen met erger. Het verschil is bedoeling: Samsom en Spekman deugen, terwijl Wilders de NSB is. Deze dubbele standaard is alleen hypocriet voor mensen met een objectieve standaard; voor postmodernisten geldt alleen WIE iets zegt.
Noot:
Nog een keer voor waar we ons bevinden in de ontwikkeling van de Contra-Verlichting, de flowchart van de Evolutie van het Socialisme: academische aanvallen op woorden en taal. (Bron)
Noot:
Nog een keer voor waar we ons bevinden in de ontwikkeling van de Contra-Verlichting, de flowchart van de Evolutie van het Socialisme: academische aanvallen op woorden en taal. (Bron)
Gerelateerd
