donderdag 4 juli 2013

Wat is consensusdwang en hoe voorkom je het?

De Delphi Techniek, gebruikt de psychologie van groepsdwang om gespreksgroepen tot vooraf vastgestelde oplossingen te laten komen



Heather Gass vertelt dat het neerzetten van mensen als racisten en fascisten niet wordt geschuwd.

Een techniek om 'consensus' te bereiken is de Delphi Techniek. De methode werd in de jaren vijftig van de vorige eeuw ontwikkeld door de Rand Corporation voor het ministerie van Defensie. Oorsponkelijk was het bedoeld om informatie te verzamelen, maar het werd al snel ontdekt als methode om debat te manipuleren naar een vooraf bepaalde uitkomst.

Wat houdt de methode in? 

Allereerst moet de moderator, de agent, of de gespreksleider een aangename persoonlijkheid hebben, wat tegenwoordig een 'empathisch' type wordt genoemd. Deze 'veranderingsagent' moet tweespalt zaaien in de groep. Hij doet dat door een paar van de aanwezigen aan te wijzen als 'fouten'. De agent zelf vertegenwoordigt de 'goeden'.

In de video vertelt Heather Gass, die de methode de oorlog verklaard heeft, hoe ver dat kan gaan. Het neerzetten van mensen als racisten en fascisten wordt niet geschuwd. Alle wapens uit het politiek correcte arsenaal kunnen worden ingezet.

'Goeien' en 'fouten'

Agenten worden erop getraind om potentiele 'foute mensen' te herkennen en om die publiekelijk neer te zetten als agressief, dom, extreem, etc. Het zijn de mondige types. De agent stelt zich dan vriendelijk op tegen de 'goeden'. 

Dit onderdeel van de techniek kan in iedere groepszetting worden toegepast. Mensen willen graag bij de 'goeden' horen en zijn hierna niet meer geneigd een afwijkend geluid te laten horen. Dat is de psychologie van de groepsdwang.

In het tweede onderdeel van het proces wordt het publiek verdeeld in discussiegroepen van seven tot acht personen, elk met een eigen gespreksleider. Binnen iedere groep vindt discussie plaats over een aantal deelonderwerpen, die tevoren zijn bepaald door de agenten.

Weer wordt het gesprek in een bepaalde richting gewerkt door 'goede' en 'foute' standpunten aan te wijzen.

Inspraak bij de besluitvorming

In het derde en laatste gedeelte van het proces wordt deelnemers gevraagd om hun suggesties en bezwaren op te schrijven. De notities worden ingenomen en selecties van 'de beste ideeen' zullen bij de besluitvorming worden 'meegenomen'. Dat is de zwakke plek, die je hopelijk niet in de gaten zult hebben. Want wie maakt de selectie? De agenten natuurlijk!

Hoe weet je dat jouw ideeen zullen worden meegenomen bij de besluitvoering? Dat weet je niet. Je denkt dat jouw idee niet geselecteerd is, of dat je in de minderheid was. Dat gebeurt met alle deelnemers. Je weet zelfs niet wiens idee dan wel is opgenomen in de 'consensus'. Het is onmogelijk om te controleren!

De agenten zullen de deelnemers omstandig uitleggen, dat wat er ook voor conclusies uit het debat zullen komen, deze tot stand zijn gekomen in samenwerking met alle gesprekspartners.

Wat is het doel van de techniek?

Maar feitelijk stond de conclusie natuurlijk al lang vast. Er zijn variaties in de techniek mogelijk, al naar gelang de situatie, maar de hoofdlijn is dezelfde. De vraag is natuurlijk: als de uitkomst al vast stond, waarom is het dan nodig om het gesprek te organiseren?

Dat is het geniale van de techniek! Iedereen denkt dat hij heeft bijgedragen aan de oplossing. Iedereen heeft een rol gespeeld. Iedereen heeft het zelf bedacht. Het belang van alle betrokkenen is erkend. Als mensen dat denken, ondersteunen ze het idee alsof ze het zelf bedacht hebben.

Zodra mensen het gevoel krijgen dat ze iets opgelegd krijgen, gaan ze zich verzetten.

Deze techniek wordt keer op keer gebruikt. Probeer het te herkennen in de media: bij gespreksprogramma's op televisie, of bij minidebatjes op Twitter, op fora en andere social media.

Kiezers worden geselecteerd en gemanipuleerd om van te voren bepaalde uitkomsten te genereren, terwijl ze denken dat ze het zelf bedacht hebben.

Draai de tafels om!

Maar  deze methode kan ook tegen ze gebruikt worden. Dat doe je zo:

1. Wordt NOOIT kwaad. Als je je zelfbeheersing verliest, hang je. Simpel. Blijf dus vriendelijk lachen. Blijf beleefd. En ga NOOIT schreeuwen.

2. Concentreer je. Schrijf je vragen en punten van tevoren op, zodat je het niet vergeet. De agenten worden erop getraind om zaken zo te draaien dat dissidenten er dom of agressief uitzien. Blijf glimlachen, onderbreek de agent niet en stel je vraag. Als je vraag verdraaid wordt, richt je dan tot de groep en leg opnieuw uit wat je bedoelt; herhaal op rustige toon wat je gezegd hebt, letterlijk, raadpleeg de notities die je gemaakt hebt.

3. Wees aanhoudend. Laat de agent zijn punt maken en herhaal dan nogmaals de vraag.

4. Ga niet alleen. Neem zo veel mogelijk hulptroepen mee. Bewapen ze met vragen en verklaringen die je standpunt ondersteunen. Maar ga niet samen in een groep zitten. Ga verspreid zitten. Als de agent probeert je vragen te ontwijken, of zegt dat er geen tijd is omdat iedereen een beurt moet krijgen, komen je hulptroepen aan bod, in andere bewoordingen, maar met dezelfde vraag. De hulptroepen brengen op een vriendelijke manier naar voren, dat de agent de vraag nog niet beantwoord heeft. Hoe vaker de agent de vraag ontwijkt en je vrienden daarop wijzen, hoe meer je het publiek op je hand krijgt. 

Wraak

Gebruik de techniek tegen de manipulators, zet hem neer als de malloot. Zie de stoom uit zijn oren komen. Hierop is hij niet voorbereid. Agenten zijn er alleen op getraind om een publiek iets door de strot te duwen, niet andersom.

Nu je weet hoe inspraakrondes, ouderavonden op school en hoorzittingen bij de gemeente gemanipuleerd worden, laat de charlatans zweten terwijl ze proberen vriendelijk te blijven.