woensdag 21 mei 2014

Europese integratie berust op foute doctrine

Postmoderne internationalisten laten zich leiden door hun idealen. Op gebied van social engineering is 'diversiteit' de standaard, 'duurzaam' is het buzzwoord voor gesubsidieerde energie. Europese federalisering wordt voortgedreven door de notie dat wederzijdse afhankelijkheid vrede brengt


Al sinds Tony Blair wordt 'interdependence' gezien als het toverwoord voor vrede en veiligheid.

De hele vloot van circa 60 F16s staat tot nader order aan de grond wegens een vermoeden van scheurtjes in de romp. De jongere jagers worden verpatst; de oudere zijn tot op de draad versleten. Top, dat eindeloze gemarcheerder van politici over de JSF! Niet alleen brengt dit wanbeleid de piloten in gevaar, de hele luchtverdediging bestaat de facto niet meer. En dat terwijl Poetin landje-pik doet in de voormalige satellietstaten, Iran doorgaat met atoom- en raketbewapening, de rechtenschendende islam blijft oprukken en er herhaaldelijk Russische jachtvliegtuigen (bron) en vliegdekschepen (bron) moeten worden onderschept.

Het voortschreidende proces van steeds verdere Europese integratie wordt geleid door de doctrine, dat wederzijdse afhankelijkheid voor vrede zorgt. Er is niets aan deze theorie dat waar is. En een kind kan zien waarom.  

Om te beginnen is de kerntaak van de overheid, het onderhouden van een veilige omgeving waarin burgers VRIJWILLIG zaken met elkaar doen op individuele basis. Daartoe hebben we de overheid het zogenaamde geweldsmonopolie verleend. (Bron)

Handel, de vrije markt, het vrijwillig uitwisselen van waarden, diensten en informatie brengt onderling begrip. Vooropgesteld dat de staat op het gebied van wetgeving, handhaving en veiligheid zijn werk doet, is het resultaat van deze synergie de zo innig gewenste detente. 

Maar de doctrine draait dit proces precies om. Veiligheid wordt opgeofferd aan overheidsbeleid dat denkt samenwerking en handel door middel van politiek beleid te kunnen afdwingen.

Als we de fouten nader bekijken in algemene principes dan zien we het volgende:

  • het opofferen van individuen aan collectistische idealen
  • staatsdwang in plaats van vrijheid
  • nalatigheid door de overheid die zijn kerntaken niet vervult

De postmoderne bedenkers van de doctrine draaien oorzaak en gevolg om. Dit is eerder regel dan uitzondering. Op economisch terrein zien we doorlopend dat symptomen worden nagebootst met als doel de oorzaak te triggeren. Dat is ook hier weer het geval. 

Het gevolg van veiligheid en individuele handel is vrede. In plaats daarvan worden landen en bevolkingen van elkaar afhankelijk gemaakt met als doel veiligheid te veroorzaken.

Een kind kan zien dat de gedwongen afhankelijkheid leidt tot onrust en uiteindelijk tot spanning, en in het uiterste geval zelfs tot oorlog. Het is geen toeval dat de wereld met de dag een gevaarlijker plaats wordt, terwijl defensiebudgetten worden teruggebracht tot vooroorlogs niveau.

Onze leiders zijn gevaarlijk bezig en hebben een corrupt wereldbeeld dat voortkomt uit een verkeerde manier van denken; ze hebben gebrek aan moraal en koesteren totalitaire doelstellingen die grenzen aan pathologie.


Gerelateerd