Geen verschil tussen de VN en de PLO
Auteur: Prof. Paul Eidelberg
Op 7 november 1975 gaven de VN de PLO de status van waarnemer in de Algemene Vergadering. Drie dagen later nam ze Resolutie 3379 aan, die verklaart dat “Zionisme is racisme”. Diepe en dodelijke ironie ligt aan deze resoluties ten grondslag.
Vergeet niet dat de VN in 1945 werden gecreëerd als een reactie op het nazisme, dat de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust had voortgebracht. In 1975 echter, toen de PLO in de Algemene Vergadering werd verankerd, werden ze de opvolger van de nazi’s. Die resolutie was een impliciete oorlogsverklaring aan Israël en het Joodse volk. De VN openden hun deuren voor de PLO en daarmee legitimeerden zij een wereldwijde terreurorganisatie die was toegewijd aan de vernietiging van Israël.
De PLO dient te worden beschouwd als de speerpunt van de VN. Pas nadat de PLO een waarnemersstatus had gekregen, werd de ene na de andere resolutie, tot dusver verworpen, die Israël veroordeelde en de legitimiteit ervan in twijfel trok aangenomen. Aangezien de Arabieren Israël niet op het slagveld konden verslaan, gebruikten zij de PLO en diens aanwezigheid in de VN om de “zionistische entiteit” in diskrediet te brengen en te vernietigen.
De machtsbalans in de VN Mensenrechtenraad wordt bepaald door de Organisatie van de Islamitische Conferentie – een consortium van despotische islamitische regimes die het Handvest van de Verenigde Naties loochenen. De OIC, zo benadrukt Alex Grobman, “houdt keihard vol dat de ‘gewapende strijd voor bevrijding en zelfbeschikking’ nooit onder de definitie van terrorisme valt”, zodat wanneer Arabische terroristen Joodse mannen, vrouwen en kinderen opblazen in synagogen, cafés, winkelcentra, pizzeria’s, bussen en discotheken dit acceptabel en te rechtvaardigen is.”
Toen Oriana Fallaci Yasser Arafat vroeg of hij naar vrede streefde, antwoordde hij: “Wij willen geen vrede, wij willen de overwinning. Voor ons betekent vrede Israëls vernietiging en niets anders… We zullen doorvechten tot de overwinning. Zelfs al duurt het decennia, of generaties als het nodig is.” Dit stemt overeen met het ethos van de jihad – en de islam vertegenwoordigt het grootste blok staten in de VN.
Zoals Bernard Lewis benadrukt, is er geen blok van christelijke of boeddhistische staten dat bijeenkomt en besluiten neemt over een gemeenschappelijk doel of handelen bij de VN. Dit in tegenstelling tot de OIC: “Zo’n vijfenvijftig moslimregeringen, waaronder monarchieën en republieken, conservatieven en revolutionairen, landen die het kapitalisme in praktijk brengen en aanhangers van verschillende soorten socialisme, vrienden en vijanden van de Verenigde Staten, en exponenten van een heel spectrum aan vormen van neutraliteit, hebben een uitgebreid apparaat van internationaal overleg en zelfs, in sommige gevallen, van samenwerking opgebouwd. Zij houden regelmatig conferenties op hoog niveau, en, ondanks verschillen in structuur, ideologie en beleid, hebben een belangrijke mate van overeenstemming en gezamenlijke actie bereikt.”
Gezien de macht van het islamitische blok in de VN en het wereldwijde islamitische netwerk van moskeeën die de jihad en haat tegen de westerse samenleving in het algemeen, en Amerika en Israël in het bijzonder prediken, is het niet alleen absurd en dwaas, maar ook zelfvernederend en zelfdestructief voor de VS en Israël om in de VN te blijven.
In 1975 betoogde senator Patrick Moynihan, ambassadeur van de VS bij de Verenigde Naties, dat de VS moesten blijven om van binnenuit oppositie te kunnen voeren tegen de VN. De columnist Charles Krauthammer, wiens columns in meerdere bladen verschijnen, daarentegen zei dat de VN niet het redden waard waren en dat de VS ze “ten onder moesten laten gaan”. Door in de VN te blijven, ondermijnen zowel de VS als Israël datgene wat het hardst nodig is in deze nihilistische tijden, morele helderheid.
Morele helderheid is vooral nodig voor wat betreft de islam, die Bat Ye’or een “cultuur van haat” noemde, maar die om deze reden ook een “cultuur van het kwaad” zou kunnen worden genoemd. Hoe moet je Iran, de opkomende supermacht van het Midden-Oosten, die “dood aan Amerika” en “dood aan Israël” predikt, anders noemen? Hoe moet je Saudi-Arabië, dat terroristische groeperingen financiert om deze vervloekingen in praktijk te brengen, anders noemen? De VN zijn een opwekker van dit kwaad geworden, dat welk goede doel dan ook ruim overtreft dat een of andere onduidelijke VN-instelling zou dienen om armoede en ziekte in Afrika te verlichten, waar het in feite heeft bijgedragen aan conflicten tussen stammen.
Neem de United Nations Relief and Works Administration. De UNRWA heeft de stagnatie van Arabieren in vluchtelingenkampen, die broeinesten van terrorisme zijn geworden en in PLO-propaganda worden misbruikt om de haat tegen Israël te vergroten, bestendigd.
Ondertussen heeft de VN-interventiemacht in Libanon gecollaboreerd met Hezbollah. Gewapend met duizenden raketten, uit Iran aangevoerd via Syrië, heeft Hezbollah de controle verworven over Libanon. In plaats van de zaak van de vrede te dienen, droeg UNIFIL in werkelijkheid bij aan Hezbollahs aanval op Israël en de Tweede Libanonoorlog.
De VN streeft derhalve in naam van de vrede naar het genocidale doel van het nazisme, de vernietiging van Israël.
Ik zie in de praktijk geen verschil tussen de VN en PLO in hun houding tegenover Israël. Toen Arafat aan Oriana Fallaci toegaf dat “vrede voor ons Israëls vernietiging inhoudt en niets minder”, maakte hij expliciet wat de VN-resolutie “zionisme is racisme” impliciet inhoudt. Wat anders kan deze oorlogsverklaring aan het zionisme betekenen dan de vernietiging van Israël? De vernietiging van Israël moet de “Endlösung” voor het “Jodenprobleem” vormen.
Hoewel de “zionisme is racisme” resolutie werd ingetrokken door de VN, werden alleen de woorden op een blaadje papier herroepen. Het genocidale effect van die resolutie blijft. De VN hebben geen vrede bevorderd; zij hebben geen collectieve veiligheid bevorderd; zij hebben geen vrijheid en mensenrechten bevorderd of beschermd; kort gezegd: de VN zijn de vijand van juist die doelen waarvoor zij aanvankelijk zijn opgericht. Anders gezegd: de VN zijn een walgelijke en verderfelijke mislukking.
Dientengevolge zou geen enkel intellectueel eerlijk en oprecht land in dit hol van onrechtvaardigheid moeten blijven. Van alle landen zou Israël het initiatief moeten nemen bij het opzeggen van het lidmaatschap van deze organisatie, wier anti-Israëlische resoluties antisemitische of nazi-achtige motieven hebben.
Wat heeft Israël te verliezen door deze stap te zetten? Israël zal zijn legitimiteit niet verliezen. De VN hebben Israëls legitimiteit herhaaldelijk tenietgedaan, door zijn recht om zich te verdedigen tegen PLO-terroristen te ontkennen. Dit is exact het effect van het rapport van de VN Goldstone Commissie, dat Israëls vergelding tegen Hamas, een terreurgroep wier handvest, net als dat van de PLO, oproept tot de vernietiging van Israël, veroordeelde.
Door bovendien te verordenen dat de definitie van terrorisme niet van toepassing kan zijn op groepen die zijn verwikkeld in een gewapende strijd voor zelfbeschikking, plaatsen de VN Hamas op gelijke voet met Israël. De VN zijn dus niet doordrenkt met morele gelijkwaardigheid, maar met een omkering van de moraal die de legitimiteit van elke VN-lidstaat tenietdoet, en daarmee dus ook van de VN zelf. Verder zijn de talloze VN-resoluties die Israël veroordelen, terwijl er niet één resolutie is die Israëls Arabische belagers veroordeelt, niet alleen een manifestatie van een omkering van de moraal, maar tevens een schending van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Zie bijvoorbeeld:
Artikel 1: ”Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.”
Artikel 3: “Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.”
Artikel 30: “Geen bepaling in deze Verklaring zal zodanig mogen worden uitgelegd, dat welke Staat, groep of persoon dan ook, daaraan enig recht kan ontlenen om iets te ondernemen of handelingen van welke aard ook te verrichten, die vernietiging van een van de rechten en vrijheden, in deze Verklaring genoemd, ten doel hebben.”
Wat zou Israël winnen door de VN te verlaten en op te roepen tot de oprichting van een Verenigde Naties van democratische landen die zijn toegewijd aan vrede, welvaart en menselijke waardigheid – een VN die arme landen zou helpen deze doelen te bereiken? Israël zal dan recht doen aan zijn historische missie: het zal niet alleen morele helderheid bevorderen en als een baken van licht voor de mensheid dienen; het zal ook helpen om het menselijk lijden te verlichten door zijn buitengewone wetenschappelijke en medische kennis in dienst te stellen van de mensheid zonder te worden gehinderd door door de VN voortgebracht antisemitisme.
Vertaald uit het Engels door Clark Kent
Auteur: Prof. Paul Eidelberg
Titel: Successor to the Nazi’s
Naschrift Clark Kent:
‘Weldenkende linkse intellectuelen’ beleven er altijd veel genoegen aan op te merken dat wat de één terroristen noemt, voor de ander vrijheidsstrijders zijn.
Maar ‘vrijheidsstrijders’ strijden zelden voor vrijheid.
George Carlin zei ooit:
“Well, if crime fighters fight crime and fire fighters fight fire, what do freedom fighters fight? They never mention that part to us, do they?”
Vrijheidsstrijders zijn maar al te vaak vrijheidsbestrijders.
Het idee dat Hamas of de PLO zouden moeten worden erkend als organisaties die strijden voor vrijheid en zelfbeschikking is absurd, want het zelfbeschikkingsrecht van landen en volken heeft uitsluitend betrekking op vrije samenlevingen of samenlevingen die ernaar streven vrijheid in te voeren; het heeft geen betrekking op dictaturen.
Nationale rechten
Een natie, net als elke andere groep, is slechts een verzameling individuen en kan geen andere rechten hebben dan [die welke voortvloeien uit] de rechten van zijn individuele burgers. Een vrij land – een land dat de individuele rechten van zijn burgers erkent, respecteert en beschermt – heeft een recht op zijn territoriale integriteit, zijn maatschappelijke systeem en zijn vorm van bestuur. De regering van zo’n land is niet de heerser, maar de dienaar of zaakwaarnemer van zijn burgers en heeft geen rechten behalve de rechten die door de burgers aan haar zijn gedelegeerd voor een specifieke, afgebakende taak (de taak om hen te beschermen tegen fysiek geweld, afgeleid van hun recht op zelfverdediging)….
Hamas en de PLO streven beide naar een dictatuur. Hamas naar een talibanstaat, de PLO (Fatah) naar een nominaal seculiere, militaire dictatuur. Zolang de Palestijnen de rechten van het individu niet erkennen en beschermen, hebben ze geen recht op nationale zelfbeschikking. Daartoe moet op z’n minst elke claim van de islam op politieke macht worden afgezworen.
Dit artikel verscheen eerst op 10 augustus 2011 op Het Vrije Volk.
