4 mei: Herdenken als Revolutionaire Daad

Dit is mijn oom Eric.
Hij is een van de gesneuvelden die we vandaag niet mogen herdenken.
Want hij was Amerikaan, genaturaliseerd door het land van the American Dream en Life, Liberty and the Pursuit of Happiness. 

Want de staat heeft bepaald dat we op Herdenkingsdag alleen Nederlandse gevallenen mogen eren. 

Herdenken in termen van etnisch groepsdenken. 

Chaos is troef! 

Want de multiculters willen een aantal bevrijders van Zeeland eren. Applaus! Ware het niet om de verkeerde reden. Niet omdat ze bevrijders waren, maar om hun geloof - of omdat het Marokkanen waren, wie zal het zeggen (multiculti's verwarren geloof, ras, cultuur en nationaliteit, al naar gelang het uitkomt).

Of er pleit een totaal-egalitarist voor het herdenken van alle doden, waardoor herdenken een volstrekt betekenisloze abstractie zou worden. 

Of dan de moraaldraaiers, die 'onschuldige' Duitsers willen eren. Dat kwam vandaag al eerder aan de orde.

Eric was 23 toen zijn vliegtuig door de Duitsers werd neergeschoten en brandend in de Zwarte Zee stortte. Hij had een veelbelovende toekomst. Hij was medisch student. Een jong leven gegeven voor de verdediging van de vrijheid. 

Vrijheid die velen misbruiken om kwaad goed te praten. En het goede wijs te maken dat het zelfmoord moet plegen om goed te zijn. Een perverser drogrede is er zelden ontsnapt aan het nihilistische brein. 

Maar dit is dus mijn Amerikaanse oom, die als Nederlander werd geboren, en stierf als Amerikaanse bevrijder. Deze gevallene mogen we vandaag van de etnisch collectivisten van staat dus niet herdenken. 

Ik stel vandaag een opstandige daad... ik doe het lekker toch!