Het argument voor "anarcho-kapitalisme" (AK) werd eind zestiger jaren geformuleerd door anarchisten die beinvloed waren door het objectivisme. Er werden een aantal aannamen gedaan, die zonder context werden doorgevoerd tot hun uiterste consequentie, het tegendeel van vrijheid en individualisme.
Cartoon: Stefan Molyneux: Libertarisch politiek filosoof, auteur over voluntarisme, seculiere ethiek, atheisme, cryptocurrencies, geschiedenis en familierelaties. (Wiki)
Het argument voor "anarcho-kapitalisme" (AK) werd eind zestiger jaren geformuleerd door anarchisten die beinvloed waren door het objectivisme, zoals Morris en Linda Tannehill, en Roy Childs (die zich later bedacht). Oppervlakkig bezien is de logica verleidelijk eenvoudig:
1. Het initieren van dwang en geweld is immoreel (Rand).
2. De staat is een instituut met een legaal monopolie op geweldsvergelding in een geografisch gebied (Rand).
3. Om dat legale monopolie op geweldsvergelding te houden moet een staat dwingend geweld initieren om 'concurrenten' uit te sluiten.
4. Dus, om zijn legale monopolie op geweldsvergelding te houden moet de staat gebruik maken van immorele middelen.
5. De staat is dus impliciet immoreel en een contradictie.
6. Dus, het standpunt van Ayn Rand over de staat is in strijd aan haar ethiek (het argument van Roy Childs in zijn vroege essay, "The Contradiction in Objectivism").
Deze logica is een goed voorbeeld van rationalisme: het construeert een algemene stelling uit een beperkt aantal aannamen en gaat ervan uit dat daarmee alle variabelen gedekt zijn. Maar dat is niet het geval. Hier zijn een paar overwegingen die zijn overgeslagen.
De AK-positie tegen het staatsmonopolie is een verwerping van objectieve wetgeving; het idee van een arbiter die het laatste woord heeft over geweld in een samenleving. AK definieert de arbiter als 'dwang' omdat er geen beroep mogelijk is tegen zijn eindoordeel. Maar wie bepaalt wie de agressor is en wie het slachtoffer? Wat zijn rechten? Wie dwingt het eindoordeel af? Wie bepaalt wat een veiligheidsdienst is en wat een bende agressors? Met welke methode en welke standaard? Conflicterende filosofieen leiden tot conflicterende interpretaties.
Onder anarchie is een bindende einduitspraak niet mogelijk. Er is geen standaard om disputen te beslechten. Wetshandhaving wordt praktisch onmogelijk.
En wie wint er in dit systeem? De schurken, die zichzelf eenzijdig immuun hebben verklaard voor arrestatie, vervolging en straf. Individueel of bendegewijs schuwen ze er niet voor terug geweld te gebruiken, niet gehinderd door de zelfbeperkingen van "goede" diensten. Dit betekent de facto passiviteit van de morelen in het gevecht tegen de immorelen.
Uiteindelijk zal er enige vorm van handhaving moeten komen om het eindoordeel af te dwingen. Dit betekent in de praktijk of, (a) een dominante dienst komt voort uit de markt en vestigt zijn interpretatie en standaard, zonodig met dwang; of (b) een groep diensten besluit een samen overeengekomen standaard in te voeren.
Kortom, een enkele juridische standaard en een finale arbiter zou ontstaan. Dit lost dus helaas het dilemma van de anarchist niet op. Zowel (a) als (b) levert een de facto geweldsmonopolie op. Anarchisten kunnen het dilemma niet ontlopen met uitstapjes naar het oude IJsland of science-fiction Utopia's. Het feit dat het IJslandse model niet lang heeft bestaan, zou ons iets moeten vertellen. Maar wie regeert er in dit anarcho-kapitalistische Utopie? Dezelfden die nu regeren. Ze zouden gelegitimeerd worden door hetzelfde quorum. Het enige verschil is dat er onder AK geen beperkingen zouden zijn aan hun bevoegdheden. Het antwoord op de ongelimiteerde staat is niet een ongelimiteerde democratie, of de Misesiaanse markt. Von Mises wist wel beter (lees zijn Bureaucracy). Maar anarchistische rationalisten zoals Rothbard, hebben nog niet ontdekt dat geweld niet hetzelfde is als ieder ander product of dienst in de markt.
Kortom, een enkele juridische standaard en een finale arbiter zou ontstaan. Dit lost dus helaas het dilemma van de anarchist niet op. Zowel (a) als (b) levert een de facto geweldsmonopolie op. Anarchisten kunnen het dilemma niet ontlopen met uitstapjes naar het oude IJsland of science-fiction Utopia's. Het feit dat het IJslandse model niet lang heeft bestaan, zou ons iets moeten vertellen. Maar wie regeert er in dit anarcho-kapitalistische Utopie? Dezelfden die nu regeren. Ze zouden gelegitimeerd worden door hetzelfde quorum. Het enige verschil is dat er onder AK geen beperkingen zouden zijn aan hun bevoegdheden. Het antwoord op de ongelimiteerde staat is niet een ongelimiteerde democratie, of de Misesiaanse markt. Von Mises wist wel beter (lees zijn Bureaucracy). Maar anarchistische rationalisten zoals Rothbard, hebben nog niet ontdekt dat geweld niet hetzelfde is als ieder ander product of dienst in de markt.
Het hele doel van een grondwettelijk gelimiteerde staat is het beperken van geweld en dwang -- door private partijen, en door de staat zelf. Ayn Rand heeft gezegd, dat de overheid een methode is om macht ondergeschikt te maken aan moraal. Dat is geen luxe; het is een fundamentele behoefte voor menselijk leven. Elke samenleving, mensenleven en welzijn vereist objectieve procedures om agressie te onderscheiden van zelfverdediging, en een of andere manier om een eindoordeel af te dwingen voor zowel daders als slachtoffers.
Het zou onmogelijk zijn voor individuen om zelfbelang na te streven in een sociale context, als zulke besluiten niet kunnen worden genomen -- of arbitrair worden gemaakt -- of niet kunnen worden afgedwongen. Maar een AK-systeem zou dat wel betekenen. Het impliceert "competitie" in geweldgebruik, maar meer precies: "competitie" in de definitie van het recht om geweld te gebruiken.
Aan wie moeten deze concurrerende "beveiligingsdiensten" zich uiteindelijk verantwoorden? Aan welke standaard worden hun daden en acties beoordeeld? Als de eindarbiter (die per definitie het legale monopolie op geweldvergelding heeft) "inherent immoreel" is, hoe worden die dan vastgesteld?
Aan wie moeten deze concurrerende "beveiligingsdiensten" zich uiteindelijk verantwoorden? Aan welke standaard worden hun daden en acties beoordeeld? Als de eindarbiter (die per definitie het legale monopolie op geweldvergelding heeft) "inherent immoreel" is, hoe worden die dan vastgesteld?
Een beperkte staat verbiedt geen "beveiligingsdiensten" (zie prive bodygards, beveiligingsbedrijven, etc.). Om precies te zijn, de staat (1) reguleert het geweldgebruik van derden, waaronder "beveilingsdiensten", en (2) is de eindarbiter in disputen over geweldsgebruik. Uitsluitend over deze functies heeft de gelimiteerde staat een monopolie en verbiedt "competitie".
Waar de AK'er bezwaar tegen heeft is niet de staat, maar wat de staat noodzakelijk maakt: de noodzaak van een externe, onpartijdige toezichthouder die objectief evalueert en geweldgebruik in een samenleving controleert. Kortom, wat het AK-argument mist in de context van geweldgebruik zijn de volgende vitale overwegingen:
Dat allemaal aan de markt overlaten betekent: "het overlaten aan de impulsen van het individu of de groep die genoeg geld heeft om hen te domineren, die dat niet hebben".
Hebben zij, die zo graag het geweer aan de dollar paren, zich ooit afgevraagd waarom Ayn Rand scheiding van staat en economie bepleitte?
Volledig, origineel artikel: The Contradiction in Anarchism, door Robert J. Bidinotto
Gerelateerd
- dat, voor het overleven van het individu in een samenleving geweldgebruik moet worden beoordeeld en geevalueerd door anderen in die samenleving middels een objective procedure, zodat de agressor en het slachtoffer kunnen worden vastgesteld (hetgeen zelden direct duidelijk is);
- dat, op enig moment een eindoordeel over het geweldgebruik objectief moet worden vastgesteld, en
- dat, het eindoordeel moet worden afgedwongen en gehandhaaft.
Dat allemaal aan de markt overlaten betekent: "het overlaten aan de impulsen van het individu of de groep die genoeg geld heeft om hen te domineren, die dat niet hebben".
Hebben zij, die zo graag het geweer aan de dollar paren, zich ooit afgevraagd waarom Ayn Rand scheiding van staat en economie bepleitte?
Volledig, origineel artikel: The Contradiction in Anarchism, door Robert J. Bidinotto
Gerelateerd
- Anarchism vs. Objectivism, door Harry Binswanger
- Ayn Rand Lexicon: Anarchism Physical Force
- Libertarianism: The Perversion of Liberty, door Peter Schwartz
- Libertarianism vs. Radical Capitalism by Craig Biddle
