WTF! Der Günter Begint Over de Oorlog!

Günter Grass "Katz & Maus" Litho, 2002 

In pOmo retoriek refereren woorden niet aan concepten, noch aan iets anders dat geworteld is in de realiteit. Het is de dubbele bodem, de insinuaties van de spreker, die moeten worden achterhaald middels 'close reading', of 'deconstructie'. Zo ook moeten we het gifgedicht lezen van pOmo Günther Grass. "Was gesagt werden muss" is toepasselijk geschreven in bevrijde prozavorm, zoals het een goed nihilist betaamt.
Met alle controverse rondom Grass, die in 2006 en passant bekende dat hij in WOII dienst had gegdaan in de Waffen SS (krijgsgevangene doc), zou het geen kwaad kunnen om de oorlog eens ter sprake te brengen. De Nazis waren natuurlijk ontzettende pOmo's: waarheid was de collectieve groepservaring van de Germaanse stammen, gekoppeld aan een irrationele methode tot kennis - meestal geexalteerde gevoelens en gesublimeerde passie, waartoe volken zonder Teutoons bloed niet in staat werden geacht. Tezamen met een martiaal slachtoffernarratief, bracht ze dat in staat van oorlog met de rest van de wereld.
Een goed voorbeeld van de pOmo retoriek gebezigd door Grass vinden we in Henryk Broder's column op Welt Online, "Nicht ganz dicht, aber ein Dichter":

"De waanzin en de misdaden beperkten zich niet tot de holocaust en hielden niet op met de oorlog. Van de 8 miljoen Duitse krijgsgevangenen in Russische handen, hebben maar 2 miljoen het overleefd. De rest is geliquideerd."
Je hoeft geen gediplomeerde wiskundige te zijn om het sommetje van Grass te volgen: er zijn dus 6 miljoen Duitse soldaten geliquideerd door de Russen. In werkelijkheid waren ongeveer 3 miljoen Duitse militairen in Russische krijgsgevangenschap, waarvan er 1.1 miljoen bezweken. Maar de realiteit speelt geen rol. Grass beoogt een specifiek getal te bereiken: 6 miljoen, het  Duitse geluksgetal. Zes miljoen dode Joden tegenover zes miljoen dode Duitse krijgsgevangenen, maakt onder de streep nul. 

Grass is geen gewone jodenhatende lafaard, die zijn antisemitisme verbergt achter een masker van anti-Zionisme. Nadat het gedicht was gepubliceerd liet hij weten dat zijn aantijging bedoeld was als integere kritiek op de regering Netanyahu *LOOOOL*
Maar zijn drogredelijke constructies en onoprechte insinuaties zijn erger dan dat! Hij delegitimeerd bij voorbaat Israels recht op zelfverdediging: goede Joden zijn dode Joden, blijkbaar. Dit zijn de valse aannames die Grass in het gedicht introduceert (Engelse tekst):

De Iraanse holocaust-ontkennende Laaf, die namens het islamofascistische bewind meermalen openlijk de wens uitsprak dat de Joden de zee in worden gejaagd, wordt door Grass moreel veroordeeld als iemand met een ... grote mond *errig he?* een grote mond! Het enige vrije en welvarende land in het Midden Oosten zet hij op een en dezelfde lijn als het vrouwen onderdrukkende, homo's ophangende, dissidenten folterende Iran!

Dan is er de claim dat alle kritiek op Joden wordt afgestraft als haat en dat kritiek op Israel daarom moedig is en zeldzaam. [sarc] Grass is helemaal geen lafaard, hij is een held! [/sarc] Er zijn complete vleugels van de VN (en de media) wiens enige taak het is Israel te monitoren en te bekritiseren, zonodig alleen omdat het bestaat.

Van de negen landen met atoomwapens doorstaan zowel het totalitaire hellehol Noord-Korea als het terroristenbolwerk Pakistan de toets van kritiek. Volgens Grass is het Israel dat een toch al fragile wereldvrede in gevaar brengt als het zichzelf verdedigt. Maar feit is, dat noch de VS noch Israel ooit het plan hebben geopperd om het probleem Iran op te lossen met andere, dan conventionele wapens *daisycutters en bunkerbusters zijn de aangewezen gereedschappen voor de job*

Het is een pacifistische drogrede dat wapens euvel zouden zijn: dat is zoiets als lepels de schuld geven dat je dik wordt *Dood aan de Grote Boze Lepels* Het zijn de doeleinden van de mensen die ze gebruiken, om offensieve of defensieve redenen, die goed of slecht zijn. De atoombommen op Japan, die een einde maakten aan WOII  hebben verhinderd dat de keizerlijke oorlogsmachine nog veel meer slachtoffers kon maken aangezien  territoriale invasie de laatste optie was. Israel heeft nooit een land aangevallen, tenzij voor zelfverdediging. Israel zelf is vele malen aangevallen. Wat is de truc die Grass toepast? Hij maakt Iran en Israel twee zijden van een en dezelfde morele munt. Integere kritiek, toch, van Grass?! 

Grass heft dan de verwijzende vinger naar zijn eigen land, Duitsland, omdat het een onderzeeer verkocht heeft aan Israel. Foei! Weer zo'n fout wapentuig! Maar feitelijk was Duitsland, tot voor een jaar geleden, de belangrijkste handelspartner van Iran, dit ondanks de sancties die oorlog moeten voorkomen.

Het pOmo pOeem wordt afgesloten met een oplossing die verachtelijk is in zijn valse naïviteit: als beide landen zich nou maar laten monitoren door de beruchte, moreel verwarde VN, komt alles goed. Iran heeft al inspecteurs binnen gelaten, het is dus weer Israel die aan het kortste eind trekt!

Het integrale gedicht van Grass op Stern
Antwoord van Leon de Winter op zijn nieuwe blog, Het Vrije Westen: "Der Günter schenkt den Juden ein Gedicht"
Updates
Dishonest pomo Gunter Grass lashes out at Israel! #dictators #GDR # Myanmar | JTA - Jewish & Israel News ow.ly/adM56
Elsevier: "Günter Grass' nationaal-socialistische waarheid" @AfshinEllian

E.J. Bron: "Günter Grass en de brief van de grootmoefti Husseini aan Hitler":
Günter Grass durft nauwelijks het object van zijn tirade – de joodse staat Israël – ook maar bij de naam te noemen. En alleen uit tactische overwegingen publiceerde hij zijn “gedicht” op het moment van het joodse Pesach – net zoals de Arabische en islamitische vijanden van Israël ook altijd hun provocaties uitvoerden, zoals Marcel Reich-Ranicki in een interview met de FAZ scherpzinnig opmerkte!