Een recente tweet in onder 140 tekens over de staat van de wereld, had een polemiek met een onbekende entiteit in het Twitter-universum tot gevolg. De uitdaging tot duel bleek te komen van een 'wetenschapper'. Zijn discipline en werkveld zijn tot op heden onbekend gebleven, maar de bio op Twitter onthult dat een aantal ethisch-hoogwaardige onderwerpen zich mogen verheugen in zijn warme belangstelling: dierenrechten, humanisme, bewustzijnsonderzoek, evolutie, cosmologie, agnosticisme, veget., portugese koffie, wetenschap en schrijven [sic].
De eerste communicatie betrof de zegeningen van de staat en postmodern dogma aangaande moraal en ethiek. Wist ik dan niet, dan religie geen monopolie heeft op moraal, en was ik me dan niet bewust dat zulke stellingen eigenlijk gewoon groepsconventies zijn - een consensus over de norm - en dat de staat als neutrale arbiter alle religieuze uitingen zou moeten verbannen uit het publieke domein? Een tirade volgde, dat religies de moraliteit eigenlijk hebben gestolen van de seculiere wereld (zou ie weten dat de scheiding tussen het sacrale en het seculiere tenminste terugvoert tot Plato?).
Op zo'n moment krijgen we een inkijkje in de ware, linkse geest, die maar op een ding uit is: "De wetgever heeft tot taak het gedrag van mensen te reguleren". (Dit is een ernstige verslechtering van het standpunt, dat het de taak van politici is om burgers hoop en troost te bieden). Dit verklaart waarom zovelen - met name in de regering Obama - Meisters zijn in het manipuleren van de publieke opinie op perceptueel niveau (bijvoorbeeld de minister van Informatie en Regulering, Cass Sunstein die een toompje onder de titel "Nudge" ("Aansporing") heeft geschreven). In dit platte, twee-dimensionale wereldbeeld (voor uitleg hierover lees ook "The O Team: Mental Babies With Razors") is het perceptuele het belangrijkste bewustzijnsniveau.
In democratieen is de gemiddelde moraliteit (in de postmoderne zin van, zeg, etiquette) weerspiegeld in de wet (dat is dan ook de verklaring waarom de wet niet gezien wordt als onveranderlijk, maar als een levend document): waarheid en recht hebben plaatsgemaakt voor veranderende 'normen' en 'consensus'. Bijvoorbeeld, als de consensus is, dat sex met kinderen vanaf 12 jaar moet kunnen, dan zij dat zo. En als in de wet staat dat het okay is, dan is het ook niet meer immoreel. Om die reden neemt consensus zo'n centrale plaats in het relativistische narratief, want het bepaalt wat de moraal van de dag is. In een dictatuur bepaalt de tiran op arbitraire wijze wat de norm du jour is. Wet =moraal: corporaal Hitler zou trots zijn geweest!
Omdat jarenlange interactie met relativisten en subjectivisten nooit iets vruchtbaars heeft opgeleverd, probeerde ik de man af te schepen. Maar door hun pedanterie en gelijkhebberigheid voelen ze zich geroepen objectieve denkers aan te vallen waar en wanneer ze dat maar kunnen. Maar nog belangrijker, mijn claim betrof de verdediging van christelijke ethiek tegen de aanvallen van een oxymoron: de liberale dictatuur. Dat kon niet zonder repliek blijven!
De volgende dag vond ik een volgend exposé in mijn Inbox, dit keer over de aard van moraal als groepsubjectivisme; het is in essentie een echo van het fascistische narratief, dat bekend staat als polylogisme. Het stelde Nazi-theorie in staat te stellen, dat het Duitse volk een speciale bestemming had, die los stond van de rest van de mensheid. Maar in dit geval ging het erom dat religieuze groepen binnen de eigen zuil alles mogen doen wat het geloof voorschrijft, zolang anderen buiten de zuil er maar geen last van hebben.
Voor het overige zouden religies ook geen 'privileges' meer mogen hebben ten opzichte van, zeg, postzegelverzamelaars of de padvinderij.En wist ik, dat apen en primaten hele morele dieren zijn? En hoe kan ik nou zeggen, dat vrije wil aan de wortel staat van moraliteit? Vrije wil is een illusie waaraan de mens gekluisterd is. Het is een claim al net zo futiel als mijn stelling, dat moraal bestaat in een vrije keuze tussen goed en kwaad! Ik moest goed weten, dat moraal geweten is ... (eh?) En omdat zijn moraal de mijne niet is, hoe durf ik te beweren dat er een objectieve moraal bestaat! De dood kan een reuze bijdrage zijn voor hen die aan het leven lijden.
Subjectivisten leven in een zelfgemaakt construct, letterlijk. Zij zijn de meesters van dat persoonlijk universum, maar ze maken anderen snel uit voor narcisten. Niets wordt begrepen. Want deze mensen zoeken geen waarheid. Het zijn ideologen die geleid worden door intellectuale onoprechtheid; hun gehele interpretatie van de wereld wordt in overeenstemming gebracht met wat uiteindelijk een banale politieke agenda blijkt te zijn.
Vrije wil moet bij de wortel uitgerukt worden, want anders bestaan er geen slachtoffers die de brandstof vormen voor de dialectische strijd. Menselijke progressie ontstaat door een epische oorlog tussen onderdrukkers en hun slachtoffers (Hegel en Marx ten top, de essentie van progressivisme).
De staat heeft de plaats van God ingenomen in het centrum van het universum. Als de overheid de scheidsrechter is tussen rivaliserende partijen en bepaalt wat moreel juist is, maakt dat die partijen tot afhankelijke kinderen die de staat nodig hebben als bron van het goede en hoop voor vrede, zoals ze voorheen naar God keken.
Dieren anderzijds, moeten juist weer van een moreel besef voorzien worden, willen ze ooit rechten kunnen claimen. Maar omdat moraal blijkbaar 'sociale norm' betekent, hoeft er geen vrije keuze aan ten grondslag te liggen. Maar kijk niet gek op, als net als in de middeleeuwen, plots een varken terecht staat.
Waarheid en werkelijkheid, goed en fout bestaan niet. De leugen bestaat ook niet. Het enige dat bestaat, is subjectieve, tijdelijke beeldvorming. Door de staat gemedieerde consensus is wat voor moraal moet doorgaan. Door dit soort denkfouten is het resultaat altijd het tegenovergestelde van wat ze denken te bereiken. "Wij houden zo veel van cultuur", riep er eens eentje, "dat we vinden dat het behouden van de eigen cultuur een mensenrecht zou moeten zijn". En toen gooiden ze iedereenl in de multiculturele heksenketel, en warempel, daar hadden we balkanballen met sectarische goulash!
Het postmoderne kamp heeft nu alle ingredienten samengebracht die fascisten en Nazi's ook ter beschikking hadden, misschien met uitzondering van een militaristische cultuur en een persoonlijk gevoel van slachtofferschap (dat laatste wordt gecompenseerd door de advocatuur voor 'slachtoffers'): pragmatisme, groepssubjectivisme (polylogisme), passie en emoties als waarheidsvinders (anti-rede), collectivisme, ontkenning van objectieve waarheid en realiteit, negatie van goed en slecht, wet=moraal, anti-kapitalisme en anti-individualisme, en een ethiek waarin het doel de middelen heiligt. In "De Nieuwe Totalitaire Ideologie Krijgt een Naam" introduceerden we prof. Ernest Sternbergs essay, "Purifying the World: What the New Radical Ideology Stands For". Het is een onderzoek naar de samensmelting van links met de islam. Sternberg legt uit, dat links tot op heden relatief geweldloos kon blijven, omdat het de islamistische, terroristische kameraden ziet als verlengstukken. Het doel is natuurlijk de afbraak van de gehate westerse cultuur als geheel, met Amerika en Israel als staatkundige boegbeelden in het bijzonder.
De strijd tegen de realiteit duurt voort...
Update
Obama heeft gezegd, dat Al Qaeda
