Het rommelt in de Westerse wereld. Iedereen is het op detailniveau fundamenteel met elkaar oneens: een teken dat er een ideologische aardverschuiving gaande is. De breuklijn ligt tussen de cosmopolitische regentenklasse versus de mensen in het land en loopt synchroon met globalisme versus patriottisme.
Trump in de VS en Wilders in ons eigen land zijn de avant garde van de opstand van de grassroots tegen de regerende klasse. Alle middenpartijen typeren en verdedigen de globalistische gedachte middels cultuurrelativisme, moreel subjectivisme en in toenemende mate, het onderwerpen van de bevolking aan hun afnemende autoriteit. Een regentenklasse die zich heeft losgezongen van de bron van zijn bestaansrecht, is verworden tot een elite.
Ook binnen de regentenpartij, het CDA is de ideologische discussie losgebarsten. In een artikel in Trouw, beschrijft de journalist Hans Goslinga de bijdrage aan het debat van Buma en Heerma. Het laat zien wat er gebeurt als linkse ideologen er met zo'n onderwerp vandoor gaan.
De kern van patriottisme wordt gevormd door individuele rechten: de bescherming van persoonlijke gewetensvrijheid, niet het verwerpen of onderwerpen ervan aan de staatsmacht. Goslinga komt uiteindelijk uit bij de vernietiging van godsdienstvrijheid. Dat kan het CDA toch werkelijk niet menen? Hij maakt van patriottisme een soort premodern feodalisme, zonder de invloed van verlichtingsbeginselen, de ontstaansbron van het patriottisme.
De bijdrage van Buma en Heerma zelf blijkt een zeer bruikbare aftrap te zijn voor het debat in de partij over Westerse waarden. (PDF) Buma en Heerma komen aanvankelijk tot deze analyse:
In de eerste plaats ligt die erfenis in de volstrekte gelijkwaardigheid tussen mensen, ongeacht hun overtuiging of achtergrond. Deze fundamentele gelijkwaardigheid wortelt in het besef dat ieder mens een schepsel Gods is, geschapen naar zijn beeld, en dat ieder mens daarom ook intrinsiek van waarde is; de waardigheid van de mens is niet afhankelijk van zijn geslacht, huidskleur, prestaties of functies, maar alleen van het simpele feit dat hij er is. (...) De latere mensenrechten zijn gebaseerd op de gelijkwaardigheid tussen mensen.
Het vrijheidsbegrip van het CDA treft helaas geen doel, en is een notie die ontsproten is aan contra-verlichtingsdenkers als Hegel. Aan de bron ligt aan universele moraliteitsbeperking dat in contradictie is met de vrijheid van handelen en met de door het CDA zo gekoesterde gewetensvrijheid.
Buma en Heerma voegen er een aantal deugden aan toe:
Allereerst waren er de vier Griekse deugden: wijsheid, rechtvaardigheid, gematigdheid en moed. Aan deze klassieke deugden werden drie christelijke deugden toegevoegd: geloof, hoop en liefde, of naastenliefde.
Juist bij die naastenliefde gaat het bij het CDA zo mis. Charitas is een persoonlijke opgave die samenhangt met het individualistische karakter van de joods-christelijke moraal. De fout die veel christenen hebben gemaakt is dat ze de opdracht van de socialisten zijn gaan accepteren dat de staat een vervanger of verlengstuk is voor individuele moraliteit.
Bij de adoptie van Buma en Heerma van het idee van de christelijke apologeet C.S. Lewis over staatsonderwijs merk je hoe ongelooflijk belangrijk het is om de drie basisterreinen die het menselijk leven beheersen, uit elkaar te houden: juridische regels van de staat, de ethische normen van de gemeenschap en morele regels die ieder mens persoonlijk moet vaststellen. (Bron)
In een vrije samenleving ligt het primaat bij het individu. Het CDA draagt uit, de ethische normen van de gemeenschap te dienen, maar in de praktijk zien we dat politieke partijen zonder bewuste correctie, de seculiere wetgeving primair stellen, wat uiteindelijk leidt tot dictatuur. Helaas zien we dat steeds duidelijker gebeuren.
Buma en Heerma onderkennen niet dat het overbrengen van waarden via staatsonderwijs een inbreuk is op de persoonlijke autonomie van ouders. Anderzijds heeft de overheid wel degelijk een taak voor wat betreft veiligheid. Het besef moet doordringen dat islam een contradictie is van Westerse waarden.
Buma en Heerma onderkennen niet dat het overbrengen van waarden via staatsonderwijs een inbreuk is op de persoonlijke autonomie van ouders. Anderzijds heeft de overheid wel degelijk een taak voor wat betreft veiligheid. Het besef moet doordringen dat islam een contradictie is van Westerse waarden.
Maar het artikel Pleidooi voor gezonde vaderlandsliefde is geen slechte aftrap voor een herbezinning over Westerse waarden, waarmee we niet langer kunnen wachten om 1 minuut over 12. We zien halsrijkend uit naar het interne debat bij de VVD over dit onderwerp; de VVD is de hoeder van de oudste politieke filosofie, het liberalisme. Juist daar heeft de partij het de laatste jaren zo tragisch laten afweten.
Gerelateerd
- De Contra-Verlichting: Wetgeving, cultuur en persoonlijke vrijheid (6)
- Regentenklasse versus het volk Liveblog
- 5 CRUCIALE FOUTEN IN HET VLUCHTELINGENDEBAT
