zaterdag 23 januari 2016

MULTICULTURALISME IS DISCRIMINATIE

Multiculturalisme faalt. Het is weer zo'n beruchte, utopische ideologie, die niet is gebaseerd op realiteit, maar op een collectivistische fantasiewereld. Niet gelijkwaardige individuen zijn het uitgangspunt, maar ongelijkwaardige groepen, waarover de overheid heerst als waarheidsarbiter. Daarom zijn regenten er gek op.

 UPDATE: Een van de onvoorziene gevolgen van multiculturalisme raakt de rechtstaat tot in zijn grondvesten: rechtsongelijkheid. Immers, de basis van de liberale democratie is gelijkwaardigheid voor de wet van alle burgers. Maar multiculturalisme gaat uit van een heel ander principe: gelijkwaardigheid van groepen. Maar niet voordat er allerlei echte en vermeende historische ongelijkheden zijn gecompenseerd: ongelijkheid tussen meerderheid en minderheden, ongelijkheid tussen de seksen, rassenongelijkheid, ongelijkheid tussen validen en geestelijk en lichamelijk behoeftigen, tussen mensen en dieren, en volgens de meest fanatieke nihilisten, ongelijkheid tussen levende wezens en dode materie, want dat is wat natuurbechermers werkelijke beogen. Maar terug naar de wereld van de multikul. Het realiseren van het doel van gelijkheid tussen groepen, gaat dus gepaard met een periode van rechtsongelijkheid. Met dat streven maakt de overheid zich schuldig aan het schenden van artikel 1 van de Grondwet: discriminatie. We zijn dan in principe terug bij de situatie van voor de grote liberale revoluties: namelijk klassenjustitie. Niet tussen burgers en aristocraten, maar dit keer tussen bevolkingsgroepen.

27 dec. 2015

 Professor Ali Moghaddam legt in een gratis PDF uit wat multiculturalisme is, waarom het faalt, en wat het alternatief is. 

MULTICULTURALISME SCHAADT DE MINDERHEDEN



Multiculturalisme is geen melting pot, maar het tegenovergestelde.

Het concept multiculturalisme is vaak onderwerp in deze pagina's. Het model kan niet werken omdat het gebaseerd is op een leugen. Het ergste is nog dat politici vaak niet eens weten wat het concept inhoudt. Of ze verduisteren de betekenis, zodat ze kunnen doorgaan met hun politiek van verdeel en heers. Multiculturalisme is niet een land met meerdere culturen. Het is een land dat denkt dat alle culturen gelijkwaardig zijn, of het nou koppensnellers zijn of de uitvinders van aspirine, ijskasten en raketwetenschap. Multiculturalisme erkent, rechtvaardigt en 'viert' irrelevante raciale en culturele groepsverschillen. Dit leidt niet tot een natie van gelijkwaardige individuen, maar tot verdeeldheid in groepen, tot apartheid, tribalismem ghetto's en balkanisering. Verre van een samengestelde diversiteit, is dit polylogisme het tegenovergestelde van melting pot en diversiteit op basis van universele, menselijke waarden. Ali Moghaddam legt het uit. H/t @JRussellEsq


De Psychologie van de dictatuur


Waarom omniculturalisme, niet multiculturalisme, de oplossing is. 

We moeten de aandacht verleggen van  verschillen tussen groepen naar menselijke overeenkomsten. 
Door Fathali M. Moghaddam


Multiculturalisme is niet alleen in het Westen politiek correct beleid geworden om met diversiteit om te gaan,  maar ook in andere delen van de wereld, zoals het Midden Oosten, waar met bommen gegooid wordt naar onschuldige burgers. 

Oppervlakkig gezien, is multiculturalisme goed voor minderheden. Dat wordt zo algemeen aangenomen, dat leden van minderheden zich bedreigd voelen door kritiek op multiculturalisme. Want multiculturalisme geeft prioriteit aan het vieren van verschillen tussen groepen en steunt diversiteit. 

Door multiculturalisme leren kinderen op school al jong dat ze horen bij een bepaalde groep, dat verschillen tussen groepen ertoe doen, dat je trots moet zijn op je groep en dat je op de groep moet vertrouwen. Multiculturalisme leidt tot ertoe dat verschil tussen groepen vanaf jong het criterium wordt voor sociale identiteit.

Van het Midden Oosten tot Noord Amerika, van de EU tot Zuidafrika, overal in de wereld wordt in toenemende mate multiculturalisme 'de norm' en 'de standaardwijze van denken', met als gevolg dat groepsverschillen uitvergroot worden. Kinderen wordt als eerste geleerd dat hun groep 'anders' is.

Dit leidt tot bijzonder ongelukkige gevolgen en negatieve resultaten, vooral voor gewone mensen uit minderheidsgroepen. Het is ironisch dat beleid dat bedoeld is om minderheden te helpen, juist schaadt. 

Slechte schoolprestaties onder Afrikaanse Amerikanen en Hispanics en ethnische groepen in de EU komt voor een groot deel voort uit het uitvergroten van verschillen tussen groepen.

De enigen die voordeel hebben bij multiculturalisme zijn politiek leiders van minderheidsbewegingen en de politieke elite, die voordeel hebben bij de politiek van het prioriteren van verschillen, en het socialiseren van kinderen volgens dit ethos. Daarom zie je dat multiculturalisme vooral gesteund wordt door politiek leiders.

De prioriteit die nu gegeven wordt aan verschillen tussen groepen vanaf het eerste schooljaar, leidt ertoe dat kinderen uit minderheden buitengemiddeld presteren. Het kan worden samengevat als 'boeken zijn voor witjes, wij zijn anders'. Door subtiele maar bijzonder krachtige signalen leren minderheidskinderen  dat ze anders zijn en dat gemiddeld presteren niet voor hen is weggelegd. 

In het Midden Oosten heeft het benadrukken van verschillen nog ernstiger gevolgen: het rechtvaardigt achterstelling omdat de ander fundamenteel anders wordt gezien. De objectificatie van de ander als fundamenteel anders bevordert achterstelling.

Omniculturalisme biedt een oplossing omdat bij de opvoeding prioriteit wordt gegeven aan wat mensen gemeenschappelijk hebben. Wij zijn allemaal mensen en alle mensen delen een heleboel belangrijke eigenschappen: dat is het uitgangspunt van omnicultureel beleid. 

De wetenschappen zijn erg informatief over onze gemeenschappelijke eigenschappen, en onze gemeenschappelijke eigenschappen moeten het uitgangspunt zijn bij opvoeding en scholing. 

In de tweede plaats kan het gaan over verschillen, maar eerst moeten kinderen leren wat ze als mensen delen..


Voor meer over omniculturalism en multiculturalisme, lees Moghaddam, F.M. (2012). "The omnicultural imperative". Culture & Psychology. 


Gerelateerd




| |