zaterdag 11 juli 2015

DE BELANGENVERSTRENGELING VAN VERHOFSTADT

Guy Verhofstadt, de leider van het politieke blok van liberalen in het Europarlement is een van de voornaamste schenders van vrijheid en democratische principes. Vandaag viel hij de democratisch gekozen premier van Griekenland aan alsof ie een snotneus is. 



Jul 8, 2015 Guy Verhofstadt valt Alexis Tsipras aan in het Europees Parlement

UPDATE: Links verwijt de eurocraten vriendjespolitiek.(Bron) Rechts verwijt de eurocraten clientelisme. Aan de wortel ligt de corruptie die het gevolg is van vervlechting van de staat met private belangen. De EU belichaamt dit corporatisme bij uitstek. Overal waar de overheid reguleert, zie je lobbyisten opduiken om te smeken om gunsten, het outbailen van falende banken met belastinggeld, en politici als Verhofstadt met een enorme belangenverstrengeling in besturen van superconglomeraten, als parasieten op een rottend karkas. (Nederlandstalige bron)




8 juli 2015

VERHOFSTADT VALT TSIPRAS AAN IN EP SPEECH

Op het eerste gezicht zou je de vlammende speech van @GuyVerhofstadt's een applausje geven. Wie wil nou niet Griekenland hervormen, zodat het een dure creditcard kan betalen om de ondraaglijke schuld af te lossen? Maar het gaat hier niet om de Griekse schulden. Pas als je beter kijkt zie je de fouten. Verhofstadt is niet boos op de Griekse regeringen die de schulden zijn aangegaan; of over de bailouts die slechte zakenbeslissingen hebben beloond; of op de EU zelf, die ooit vrije naties dwingt tot wederzijdse slavernij; ook is de leider van ALDE niet woedend over de vele immoraliteiten van de EU. Nee, Verhofstadt is boos omdat Griekenland langzaam maar zeker richting uitgang beweegt!  Net als bij de mafia en in de islam, is het niemand in de Europese sekte toegestaan de familie te verlaten. 

Afgezien van de vraag waar Verhofstadt de arrogantie vandaan haalt om de gekozen leider van een soeverein land aan te vallen of ie een snotneus is. Hij gaat zelfs zover hem voor te schrijven dat hij moet werken met stappenplannen en einddata.  Een van de vele problemen in Brussel is dat eurocraten de morele standaard willen bepalen voor iedereen. Dit is het kernmerk van de tiran. Daarbij heiligt het doel de middelen. Verhofstadt weet het msschien niet, maar al jaren slaapwandelt het instituut de tirannie tegemoet. 

Opvallend in de lijst van hervormingen die Verhofstadt eist is, dat geen maatregel -- behalve het krimpen van de overheid -- bedraagt aan een beter functionerende economie. Het vervangen van publieke banken met private banken zou zeker helpen, maar is een druppel op de gloeiende plaat als het gaat om het managen van de kolossale schuld. Toch wordt Griekenland gedwongen deze hervormingen door te voeren als voorwaarde voor financiele en monetaire hulp. Met andere woorden, deze voorwaarden zijn een dekmantel voor inmenging in nationale zaken en een poging Griekenland om te vormen in een gewoon Europees land naar de standaard van Brussel. 

Verhofstadt heeft het over de Griekse cultuur van clientelisme zonder het politieke systeem in Athene te begrijpen. Voor wat, hoort wat, is bepaald niet uniek voor Griekenland. Er zijn zelfs mensen die het politieke bedrijf definieren als de kunst van het sluiten van deals. Het type regering, waarbij de hele top van ambtenaren wordt vervangen tezamen met de regering, heet een administratie. Dit is de norm bijvoorbeeld ook in de Verenigde Staten. Dit is geen corruptie, maar een legitieme regeringsvorm. 

Wat Verhofstadt presenteert als een aanval op slecht bestuur en corruptie is eigenlijk het opleggen van de Brusselse stijl van besturen aan een in naam onafhankelijk land, dat er toevallig een andere cultuur op na houdt. Postmodernisten hebben hier een term voor: cultureel imperialisme. 

Verhofstadts aanval is pure hypocrisie. De sociale klassen in Griekenland van reders, militairen en clerussen is in het noord-westen van Europe vervangen door gepriviligeerde groepen van politieke vrienden in non-gouvernemenele organisaties, corporaties en andere zogenaamd geprivatiseerde organisaities die feitelijk verlengstukken en spreekbuizen zijn van politieke belangen gefinancierd door de belastingbetaler. Je kunt zonder veel moeite staande houden dat de hele EU bestaat uit gepriviligeerde politieke klassen. 

Afgelopen zondag heeft 61,3% van de Grieken nee gestemd tegen de hulppakketten van de troika. Meer dan de helft van die stemmers interpreteerde de vraag als een stem over het verlaten van de euro. Maar Verhofstadt heeft de gotspe te stellen dat 80 procent bij de euro wil blijven. Een aperte leugen. 

Verhofstadt heeft zijn ware kleuren weer eens laten zien. Alleen ware gelovigen kunnen zoveel griezelig fanatisme aan de dag leggen als het gaat om het ene, ware geloof in de enige, echt god van het eurocentrisme.



| |