De tactiek van de Moslim Broederschap is het infiltreren van bestaande organisaties en het direct uitdagen van Westers denken. Broeders gebruiken Westerse woorden en concepten, maar geven daar een heel eigen definitie aan, niet zelden tegenovergesteld. De MB propageert islamisering van het Westen middels culturele middelen met als doel, de reconstructie van het kalifaat.
Islamic 'radicals' at the heart of Whitehall http://t.co/bou6mLIeUg pic.twitter.com/UNYKiDwY6e
— Mr. We Won't Get On (@Bigger_Bell) February 22, 2015
UPDATE: Entrisme is een politieke tactiek uit de vorige eeuw, waarbij een politieke partij of institutie andere partijen infiltreerde met het doel een radicaal andere agenda te realiseren. Militante trotskisten bijvoorbeeld infiltreerden sociaal-democratische partijen in het VK en Frankrijk. De wiki heeft een lijst per land. Het is sindsdien uit de mode geraakt. Maar het heeft er alle schijn van dat de Moslim Broederschap het entrisme heeft herontdekt. Voor de situatie in de VS, zie de uitgebreide gerelateerde dossiers onderaan de pagina. De PvdA heeft op afdelingsniveau regelmatig kapingen gehad van Turkse organisaties. Dit voorbeeld gaat over een geval in de Britse regering. Het betreft een radicale moslima die het heeft gebracht tot minister in het kabinet van de MP. Barones Warsi benoemt mensen die gelieerd zijn aan MB op cruciale plaatsen, waaronder een man die een "onplezierige" campagne heeft gevoerd om toestemming te krijgen voor de bouw van een megamoskee in Londen. Hij zit, samen met radicale vrienden in een intergouvernementele werkgroep tegen moslimhaat, die is opgezet door Lady Warsi en Nick Clegg, de vice MP. (Source) Haatimamgala's (bron), megamoskee Gouda, iemand? (Dossier)
N.B. Het bijhouden en screenen van MB-infiltranten valt buiten de scope van Pomoland. Hoe zit het met de SMN, het CMO, het RMMN om er maar een paar te noemen? Twee mensen hebben veel onderzoek verricht in dit opzicht. Wij verwijzen hiervoor naar de blogs van Carel Brendel en Frans Groenendijk.
22 feb. 2015
Salafisten, wahhabi's en Moslimbroeders: Zoek het verschil!
De Egyptische salafistenleider Yassir Al-Burhami geeft pragmatisch advies uit de Geschriften: hou je mond als je in de minderheid bent; grijp de macht pas als het kan.
Westerse politici maken vaak de fout salafisten af te schilderen als marginale extremisten, terwijl ze de propaganda van de Moslimbroeders napraten vanwege hun vermeende 'democratische' gehalte. Een goed voorbeeld is een verklaring van David Cameron in het Britse Lagerhuis over de Syrische Nationale Raad, terwijl hij het conflict in Syrie probeerde los te praten van zijn religieuze wortels. (Bron)
"Ik zie in de Syrische oppositie geen groep gelovigen, maar een groep mensen die verklaard hebben dat ze de democratie en mensenrechten nastreven, en een toekomst in Syrie zien voor minderheden, onder wie christenen. Dat is een vastgesteld feit".
Camerons onwetendheid is verontrustend, maar nog beangstigender is de bewapening van rebellen, terwijl er overweldigend bewijs is van verstrengeling met islamistische bewegingen. [Nu, anderhalf jaar later, is er nog niets veranderd aan dat standpunt van Westerse politici: dossier. Red.]
Salafisme
Salafisme is een beweging, die nauwe vereenzelviging voorschrijft met het model van de 'voorgangers', de eerste generaties moslims. In de normatieve islam is Mohammed als het 'beste voorbeeld' voor mensen om na te volgen (soera 33:21), een primair dogma. Daardoor voeren veel praktische leerstukken van de islam terug op de daden en gezegden van Mohammed. Dit bijvoorbeeld is een herhaaldelijk gebod:
..hij wilde niets te maken hebben met mannen zich scheerden; hij heeft daarom specifieke instructies gegeven aan mannen om hun baard te laten staan omdat het moslims onderscheidt van niet moslims.
Het voorbeeld en de leer van Mohammed -- de soena -- is een primair concept in het algemene islamitische geloof en in de praktijk. De kennis hierover werd doorgegeven door de gezellen van Mohammed en de eerste generaties moslims. Als een moslim een salaaf nauw navolgt, vindt dat voldoening bij Allah.
Salafisme is niet zozeer een organisatie als een wereldbeeld, en een manier om naar religieuze kwesties te kijken. Salafisten kunnen zich identificeren met de een of andere school van de islamitische wet, maar bijvoorkeur wijken ze niet te ver af van de praktijken van de eerste generaties. Daarom worden nieuwe ideeen of latere ontwikkelingen bij voorkeur verworpen. Islam heeft een rijke traditie met esoterische lezingen, maar salafisten verwerpen alle innovaties en intellectuele creativiteit.
Het is belangrijk om te begrijpen dat salafisme een reformbeweging is, die het geloof wil terugbrengen naar de puurheid van het prille begin. De beweging is openlijk anti-westers, omdat het tegen alles is, dat niet het 'beste voorbeeld' van Mohammed is. En het verwerpt expliciet alle beroep op intellectuele concepten die geassocieerd worden met westers denken, of het nu gaat om economie, onderwijs, opvoeding, ethiek of politiek.
Het perspectief van de salafisten over wat de authentieke islam is, zal altijd in de ogen van moslims enorm prestige genieten omdat het het goedkeuringsstempel van Mohammed en de eerste generaties heeft gekregen.
Salafisten worden soms gezien als apolitiek en zelfs vergeleken met zwijgende monniken. Daar lijkt het soms even op, maar uiteidenlijk zijn ze dat niet. Als ze in de minderheid zijn, houden salafisten zich afzijdig van niet-moslims en van meer liberale moslims. Ze beroepen zich daarbij op het voorbeeld van Mohammed die zich rustig hield toen hij politiek zwak was.
In sommige landen hebben salafistische leiders hun volgelingen specifiek opgedragen niet deel te nemen aan het democratisch proces. Maar dat betekent niet, dat ze niet potentieel bereid zijn geweld en jihad uit te dragen op religieuze gronden. Precies dat gebeurde in Egypte onder president Mubarak die salafisten privileges verleende als buffer tegen de Moslim Broedersschap.
Ze stonden vooraan in het geweld tegen christenen. De oude meesters die hun voorbeelden zijn, zoals Ibn Taymiyyah, Ibn Qudamah en Ibn Qayyim waren schaamteloze voorstanders van jihad en ze bepleitten politieke dominantie van moslims over niet-moslims.
In hun politiek leren de salafisten de agressieve jihad om de islam te verspreiden middels het zwaard, omdat dit naar het voorbeeld is van Mohammed. Salafisme is dus een vruchtbare grond voor de jihad.
Wahhabisme
Wahhabisme — de officiele, religieuze doctrine van de Saoedische staat — is een vorm van salafisme. Strikt gesproken is wahhabisme geen beweging, maar een naam die niet-moslims gebruiken. Hij verwijst naar de invloedrijke salafistische leraar uit de 18e eeuw, Muhammad ibn Abd al-Wahhab.
Ze worden zelf niet graag wahhabi's genoemd, omdat dat teveel riekt naar afgoderij. Ze noemen zichzelf liever "de mannen van de soenna". De Saoedische leiders zijn actief en nauwgezet bezig met het financieren en promoten van salafisme over de hele wereld. Er gaat Saoedisch geld naar moskeeen, TV-stations, websites en andere publicaties.
De Moslim Broederschap
De Moslim Broederschap stelt op de eigen website dat de organisatie salafistisch is. Maar andere salafisten accepteren dat niet. De Broederschap is ook een reformbeweging en houdt zich eveneens aan het voorbeeld van Mohammed en de eerste generaties. Hun agenda werd weergegeven in een speech van de [ex] president van Egypte, Morsi, waarin hij onderstreepte:
"de koran is onze grondwet, de profeet Mohammed is onze leider, jihad is ons pad, en stervan voor Allah is onze meest vurige wens...sharia, sharia, en nog eens sharia. De natie zal gezegend zijn met de wedergeboorte van de islamitische sharia."
De Broederschap verschilt in strategie voor wat betreft hun houding ten opzichte van de moderniteit. Beinvloed door de leer van Sayyid Qutb, heeft de MB voor de hervorming van de islam een tactiek aangenomen waarin zij zich op een strategische manier verhouden met de moderne wereld. De MB heeft een politiek ontwikkeld, die ieder aspect van het moderne leven attaqueert.
De Broeders zijn verradelijker in taalgebruik en persoonlijke presentatie dan de salafisten. Salafisten zijn separatistisch en kunnen de indruk geven dat ze zich concentreren op het geloof. Ze gebruiken veel vroom jargon, en doen geen concessies aan de normen van anderen. Dat zie je terug in kleding. De Broeders daarentegen doen juist hun best om Westerse instituties te infiltreren, met dezelfde bedoeling als de salafisten.
De MB lijkt misschien pragmatischer en tegemoetkomender dan de salafisten, maar dat is niet meer dan een tactiek. MB-ideologen kunnen bijzonder gewiekst zijn in het aanpassen van hun retoriek aan hun toehoorders, een kunst waar salafisten geen zin in hebben.
Consistent met het doel van infiltreren en subverseren van binnenuit interacteert de moslimbroeder direct met Westerse denkers en daagt ze uit. Hij is positief over moderne wetenschap en confronteert gesprekspartners met ideologische standpunten over moderne economie en politiek.
MB heeft een bijzondere aantrekkingskracht op islamitische vakmensen en intellectuelen, waaronder artsen en wetenschappers, die vaak Westers geschoold zijn. De MB verschaft ze veel leiderschap en als de MB macht krijgt, kan het kader functioneren als een staat binnen een staat, met eigen grondwet, eigen onderwijssysteem en eigen wetten.
De ideologie van de MB heeft moderne, Westerse concepten geintegreerd, zoals de revolutie en de democratie. Ze gebruiken die ideologische concepten, maar interpreteren die op een eigen manier. Ze geven er andere definities aan die ze kunnen gebruiken om hun doel te bereiken.
Ex president Morsi van Egypte bijvoorbeeld sprak over het invoeren van de djizija, een belasting voor tweederangs, niet-islamilitische burgers onder de shariawet. Hij zei dat zijn opmerking uit de context was gehaald. Christenen onder islam, zei hij, hebben meer rechten dan ze denken. Morsi verklaarde dat de islamitische staat per definitie voldoet aan de ideale burgermaatschappij.
De interpretatie van Westerse leiders is, dat de MB dus voor democratie is. Maar eigenlijk betekent de boodschap van Morsi het tegenovergestelde, namelijk dat MB vasthoudt aan de strikte toepassing van de sharia.
Een sleutelstrategie van de MB is die van de fasen van de da'wa, of het missiewerk in islam. Het is gebaseerd op Mohammeds eigen profetische carriere. De invoering van de islam verloopt in drie, door Allah gegeven stadia: allereerst het onzichtbare, verborgen stadium om de geesten rijp te maken voor het geloof; dan wordt er een gemeenschap gevormd, waaronder instituties; uiteindelijk neemt islam de macht over, door middel van geleidelijke politieke processen, of zo nodig door jihad.
Volgens dit model is de militaire jihad iets voor een later stadium, net zoals bij Mohammed het geval was. Daarom wordt de scholing over jihad verborgen gehouden of geminimaliseerd, zeker voor buitenstaanders.
Salafisten daarentegen zijn veel opener en schaamtelozer over hun leerstellingen. Wat je ziet, is wat je krijgt. Maar net als de MB onderschrijven ze de stadia. Maar ze willen alleen puurheid in de meenschap, hetgeen vereist dat ze oprecht blijven in hun boodschap.
Het programma van de MB wordt verborgen gehouden, maar de salafisten maken geen geheim van hun abjecte doctrines, ook al zijn ze in de minderheid. Zowel MB als salafisten gebruiken deceptie als tactiek, maar de strategieen en tactieken kunnen verschillen. Salafisten willen aantrekkelijk zijn door authenticiteit en puurheid van de boodschap, terwijl de MB macht proberen te krijgen door infiltratie en het uitoefenen van invloed op bestaande politieke en sociale structuren.
Het 'Verklarend Memorandum' (source) van de Noordamerikaanse Broederschap, gedateerd 22 mei 1991 vermeldt dat het volgende vereist is:
"een soort Grote Jihad voor het elimineren en vernietigen van de Westerse beschaving van binnenuit, en het saboteren van dit miserabele huis door hun eigen handen en de handen van de gelovigen, zodat het wordt geelimineerd en Gods religie alle andere geloven zal overwinnen."
Zoiets kan alleen, als je je bedoelingen goed camoufleert. Salafisten zijn vanwege de puurheid van de boodschap, daartoe niet bereid. Daarom staan zij openlijk vijandig tegenover de democratie. Maar de MB zegt die te omarmen, terwijl ze er een eigen interpretatie aan geven die er haaks op staat.
Salafisten promoten openlijk polygamie, geweld tegen vrouwen, geweldadige jihad, het doden van afvalligen en andere doctrines die Westerse gevoeligheden raken.
Nog een verschil tussen de twee bewegingen is, dat salafisten politiek verdeeld zijn en de MB meer cohesie heeft. Dat komt omdat salafisme een theologische utopie is, en de MB een organisatie. Salafisten ontlenen hun autoriteit direct aan de geschriften. Dat leidt tot fragmentatie, omdat er verschillende stromingen zijn met een andere uitleg.
Op de lange termijn biedt het ideaal van de salafisten een hogere graad van spiritualiteit, maar de MB is beter georganiseerd en gepositioneerd om de macht over te nemen, zoals we hebben gezien in Egypte.
De houding van de Saoedi's ten opzichte van de MB is negatief. Het is een verboden organisatie omdat de organisatie een politieke bedreiging vormt. De visie van de MB op het kalifaat zou het einde betekenen van de dynastie.
Een typische salafist: Yassir Al-Burhami
Een typisch voorbeeld van een salafist is sjeik Yassir al-Burhami, een van de grondleggers en leider van de Egyptische Al-Nour partij. Al-Burhami was arts voordat hij een een religieuze studie begon.
In het TV interview [boven] is Al-Burhami gekleed in een simpele traditionele jurk. Hij legt zijn houding qua politiek als volgt uit: "Allah zei: 'Nooit zal Allah de ongelovigen de macht toestaan over gelovigen.' [soera 4:141] We zijn niet bang om de verkiezingen te verliezen. We proberen geen populariteit te verwerven".
Ten aanzien van de christenen in Egypte verklaart al-Burhami dat moslims alle methoden mogen gebruiken die Mohammed ook toepaste op de joden van Medina. Hij zegt dat als de moslims zwak zijn, ze in vrede moeten leven naast de ongelovigen en zich houden aan de gelovige plichten.
Dan geeft Al-Burhami het voorbeeld van moslims in Israel. Als moslims sterk zijn kunnen ze doen wat Mohammed deed toen hij de joden van Medina vernietigde. "De christenen van Egypte kunnen worden behandeld als de joden van Medina. Dat is mogelijk." Dit is openlijke aansporing tot genocide.
Een typische moslimbroeder: Safwat Hijazi
Safwat Hijazi is een typisch voorbeeld van een lid van de MB. Hij heeft een doctoraat aan de Universteit van Dijon in Frankrijk. Hijazi sprak tijdens de verkiezingscampagne van Morsi op 1 mei 2012 en verklaarde: "Laat de hele wereld het horen... Jeruzalem is ons doel!"
De Egyptische moslimbroeder Safwat Hijazi op Hamas TV: Zend de zonen van apen en varkens naar het hellevuur op de vleugels van Qassamraketten.
Achter Hijazi zit een groep officials, net als hij gekleed in Westers zakenkostuum. Hijazi is een bekende televisiepresentator. In een van de afleveringen van Tijd van Eer (source), weer gekleed in kostuum en das, laat hij vrolijk zien hoe de veroveraar van Egypte, Amr Ibn Al-As zijn zoon Abdoelah leerde christelijke Egyptenaren te doden, door hun schedels te breken.
Beide voorbeeldfiguren hebben een zichtbare, vrome zabiba of 'bidplek' op hun voorhoofd. Beiden worden breed gerespecteerd en erkend binnen de islamitische geloofsgemeenschappen. Hun denkbeelden zijn niet extreem, maar algemeen en gematigd. (Bron)
Strategische gevolgen
Westerse leiders verwarren het pragmatisme van de MB vaak met ideologische flexibiliteit. Dat is een ernstige onderschatting. Hun schijnbare flexibiteit is alleen tactiek. Ze laten zich ook teveel leiden door vorm. Een salafist draagt misschien een rommelbaard en jurk, en de moslimbroeder een pak en een netjes verzorgde baard, maar beiden verschillen niet in hun fundamentalistische visie. Iemand omschreef het zo:
"Ze scheeuwen allebei allahu akbar en bombarderen Israel, steunen de jihad en schenden de rechten van vrouwen en niet-moslims. De een doet het openlijk en luid met zijn primitieve jurk en baard, de ander zwaaiend met zijn doctoraat van Oxford of de Sorbonne. De laatste doet het geniepig en geheim, in zijn Duitse of Franse pak en getrimde baard, vanuit zijn kantoor met airco waar hij onderhandelt met de Amerikanen".
Anderzijds denken Westerlingen vaak ten onrechte dat salafisten onthecht zijn. Ook dat is een vergissing. Salafisten hebben bewezen dat ze zeer geinteresseerd zijn in wereldse macht en geweld niet schuwen om het te bereiken.
Op de grond zijn salafisten de baas in rurale dorpen en vinden we de MB terug in de corridors van de macht. Bijvoorbeeld in Syrie hing de MB een Westerse leefstijl aan en ze werden snel aangewezen door Westerse politici als Cameron, als de 'officiele' leiders van de oppositie. Maar het blijven gewoon extreme fundamentalisten.
Ondanks de verschillen is een ding zeker: zowel salafisten als MB streven naar meer sharia, meer radicalisme, en minder vrijheid waar zij de dienst uitmaken. Hun paden er naartoe mogen verschillen, de bestemming is dezelfde.
Het wordt daarom tijd dat Westerse leiders hun onwetendheid afleggen. Ze moeten nou eens ophouden met zich te laten verleiden door de broederschapretoriek. Ze moeten begrijpen dat ze niet verschillen van de salafisten hoewel ze er iets anders uitzien.
Verscheen voor het eerst op 6 juni 2013. (Bron) Mark Durie is een Anglicaanse dominee uit Melbourne, Australie en een Associate Fellow van het Middle East Forum.
Nederlands blog over de de Moslim Broederschap (alert: voor wat het waard is, want we kunnen de kwaliteit niet vaststellen) - bron
Gerelateerd
- Haatimam-gala's in Rijswijk en Utrecht afgeblazen
- Obama's 3 Day Int'l Seminar on Islam Apologetics
- Obama Ties With Muslim Brotherhood
