zondag 20 juli 2014

Oorlogspropaganda neemt absurde omvang aan

Links en rechts Nederland zijn verenigd in morele verontwaardiging over het neerhalen van MH17 door handlangers van Poetin in het oosten van de Oekraine. Maar voor links is al die oorlogstaal nogal a-typisch en vraagt om duiding. Wat is hier aan de hand? 



Een ongeluk ligt meer voor de hand, maar 'de internationale gemeenschap' redeneert vanuit een logica van opzet. Waarom deze escalatie? 

Ter rechter zijde klinkt terecht een luide roep om een halt toe te roepen aan het irredentistische politiek van de Russische president Poetin. Als de politieman van de wereld zich na tientallen jaren luid aandringen, terugtrekt op het Noordamerikaanse continent, komt het tuig uit alle spelonken van de wereld om het machtvacuum te vullen. Dat is precies wat er momenteel aan de hand is. Poetin heeft dit feiloos door.

Er is een goede reden waarom Poetin zich dit expansionistische gedrag veroorlooft. Hij heeft al lang gecalculeerd dat hij ermee weg kan komen. Op de roof van de Krim volgden halfzachte, economische sancties, die net onder Amerikaanse leiding werden aangescherpt, toen MH17 uit de lucht werd geschoten door Poetins kozakken. 

De separatisten worden door de Russische geheime dienst aangestuurd en bewapend met geavanceerd materieel dat vergezeld gaat van een stapeltje Ikea-handleidingen. Alles wat beweegt is een legitiem doelwit. In de weken voor MH17 werden nog 5 vliegtuigen neergehaald, alle van de Oekrainse luchtmacht.

Dus ja, Poetin moet een halt worden toegeroepen, want zijn ideaal van het reconstrueren van de Sovjet Unie onder een nationalistische ideologie belooft nogal wat geopolitieke onrust in de nabije toekomst.

Wat op rechts nog onvoldoende is doorgedrongen, is hoe snel de macht van het Westen de laatste jaren bewust is verzwakt. Onder Obama wordt 'evil America' een kopje kleiner gemaakt en de traditionele, nationale grootmachten in Europa hebben zich onder een ideologie van wederzijdse afhankelijkheid, irrelevant gemaakt.

Nederland heeft zijn krijgsmacht grotendeels opgedoekt. Wat er nog van functioneert is inmiddels onderbracht in (tijdelijke) EU Battle Groups (bron).


Macht kun je op twee manieren verwerven: door enonomisch overwicht, of op de manier van Mao, uit de loop van een geweer. Beide trajecten heeft het Westen zelf afgesloten door politiek-ideologische demoralisering. Westerse leiders weten letterlijk zelf niet meer of ze beter of slechter zijn dan de premoderne, autocratische Slaven of de mensonwaardige islamitische semi-theocratieen.

De rechtse roep om actie tegen Rusland is op dit moment een strijd tegen de realiteit. 

Ter linker zijde zien we een ander narratief ontstaan, dat haaks staat op wat we uit die kringen gewend zijn: blind apaisseren en pacifisme, of de roep om geweld met de altruistische dekmantel van de Just War Theory ('vredesmissies', Responsibility to Protect, Arab Spring, e.d.). (Bron).

De Volkskrant komt vandaag met ongegeneerde oorlogspropaganda met een sausje van onvervalst slachtofferschap (bron): als je mensen kan demoniseren, kun je ze andersom ook een menselijk gezicht geven, moeten ze op de redactie gedacht hebben.

Illustratie van de fake outrage door NGO's, media en andere agenten van de tranzies:


Hier zit een moraliteit van onvervalst racisme achter dat we ook gezien hebben tijdens de Balkanoorlogen. Met een strijd tegen blanke, christelijke Slaven proberen ze aan te tonen dat de oorlog, tegen wat nu steevast Al Qaida wordt genoemd, niets met racisme te maken heeft: kijk, we vallen ook 'onze eigen' mensen aan! 

Dat verklaarde destijds de houding van Bill Clinton. En het verklaart momenteel de houding van presidentskandidaat Hillary Clinton. (Bron) Voor deze postmoderne kleuters met scheermessen staat aangeleerd geloof gelijk aan inherent ras, althans als het politiek opportuun is. (Bron) 

Daarom komen Assad, de Iraanse moellahs en de Golfarabieren al jaren weg met veel grotere misdaden dan het uit de lucht schieten van een burgervliegtuig, en neemt de gespeelde woede tegen de Russen absurdistische vormen aan. 

De redactie is voor het aanpakken van alle gevaarlijke, premoderne schenders van individuele rechten. Maar wel op de juiste gronden, in de correcte context, en met wortels in de realiteit.



Gerelateeerd


| |