zondag 23 februari 2014

Oekraine: de geschiedenis, de achtergrond, de toekomst

Na de veldslagen in Kiev deze week wordt het tijd eens te kijken naar de historische en geopolitieke achtergrond, en de positie van Oekraine in de wereld



Geopolitieke achtergrond door Caspian Report voor Meydan TV

Na de implosie van de Sovjet Unie in 1991 ontstond een geheel nieuwe geopolitieke situatie. De Amerikaanse veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski schreef: "Zonder Oekraine is Rusland een gewone Aziatische macht. Maar als Rusland weer de controle krijgt over de bufferstaat met 52 miljoen inwoners, rijke bodemschatten en havens aan de Zwarte Zee, dan wordt Rusland een regionale supermacht, reikend van Europa tot aan de Grote Oceaan. 

De veiligheidsruggengraad van continentaal Europa bestaat uit Frankrijk, Duitsland, Polen en Oekraine. Wat er deze week gebeurde in Oekraine kan niet begrepen worden zonder deze achtergrond: Oekraine moet binnen de Westerse invloedssfeer komen, hoe dan ook. 

Brzezinski woonde destijds persoonlijk debatten in het parlement bij om het proces te begeleiden. Hij was redelijk succesvol: in 1997 ondertekende president Koetschma het partnerschapsverdrag met de NAVO. In dat jaar ontving Oekraine 47 miljoen dollar om de militaire aanpassing te bekostigen.

In 1997 en in 1998 werden er tactische oefeningen gehouden onder de codenaam Sea Breeze in de haven van Odessa. Oekraine, de VS, Turkije, Duitsland, Frankrijk, Italie en Griekenland namen eraan deel. Oekraine maakt deel uit van het GUUAM Pact onder auspicien van de NAVO, waaraan deelnemen Georgie, Oezbekistan, Azerbeidjan en Moldova. Oekraine leverde 1.700 troepen voor de oorlog in Irak. 

De VS pompt geld in het land. Recentelijk nog 5 miljard dollar. De mensen willen verandering. Een stille propaganda- en operatiesmachine is opgetuigd met het doel om de postmoderne versie van vrijheid en democratie te verspreiden. Het is een alliantie tussen George Soros en een aantal NGO's: de National Democratic Institute (Democraten), de International Republican Institute (Republikeins), USAid (US BuZa) en Freedom House.

Het huidige conflict in Oekraine moet gezien worden als een voortzetting van soortgelijke operaties in het Midden Oosten, bekend onder de naam Arab Spring. Door het specifieke karakter van islamitische landen werden die een daverende mislukking. Mede omdat het Westen de fout heeft gemaakt om de Muslim Brotherhood te identificeren als 'gematigde partner voor democratie'. Dat was bijzonder naief, en een vergissing waarvan een aantal landen inmiddels spijt heeft (The Chickens From Syria Are Coming Home to Roost).

Gedurende de Oranjerevolutie in Oekraine in 2004-2005 hebben Freedom House en de National Democratic Institute duizenden waarnemers getraind in het houden van exit polls. Hiermee konden ze bewijzen dat de kandidaat voor het Westen, Joesjenko, de verkiezingen had gewonnen. Daarmee werd duidelijk dat het team van de kandidaat die Rusland steunde, de huidige president Janoekovitsj, zich schuldig had gemaakt aan verkiezingsfraude. 

Soros heeft ook het Vozrozjdenije-fonds opgericht (renaissance, wedergeboorte). Tijdens de laatste verkiezingscampagne werden grote sommen geld besteed aan sympatieke mediacampagnes. De Amerikaanse organisaties en Soros hebben duizenden activisten gesteund met geld, kleding en training. (Bron)

De Verenigde Staten en de Europese Unie zijn partijen in het conflict en Amerika is er een centraal onderdeel van. Het westelijke deel van Oekraine is een nieuw West Berlijn geworden, waar burgers en politiek leiders publiekelijk protesteren onder de rook van Poetins kanonnen; ze vertrappen de bloembedden in Ruslands bloeiende achtertuin. 

Het is niet de verantwoordelijkheid van het Westen om onze moedige jongemannen en vrouwen naar de Oekraine te sturen om de confrontatie aan te gaan met het leger van Poetin. Maar Oekrainers zijn een natie van mensen die vast van plan zijn de dictatuur te trotseren en te vechten voor de vrijheid, ook al zijn hun kansen niet groot. Daarom moeten we ze steunen en vechten aan hun zijde. 

Het Westen moet iets zinvols doen, iets dat de situatie op de grond daadwerkelijk zou kunnen veranderen. Iets dat strategische voordelen biedt voor Ruslands kleine, liberale buren. Een goed idee zou zijn, de oprichting van een Warschau Pact, maar nu als een oosteuropees bondgenootschap tegen Rusland. 

Door de diepe culturele, politieke en strategische relatie van Amerika met Polen, kan dat land rekenen op belangrijk Amerikaanse, militaire steun, waaronder begrepen de acceptatie van betekenisvolle en pijnlijke militaire verliezen, in het geval van een Russische invasie. Amerika moet dat commitment gebruiken door de Polen aan te moedigen als een anker te dienen voor een nieuw, oosteuropees militair bondgenootschap; een alliantie die onafhankelijk is van de NAVO. 

Een onafhankelijke alliantie tussen Polen, Estland, Letland, Litouwen, Georgie en Oekraine, een omgekeerd Warschau Pact, zou van enorme waarde zijn voor de vrije wereld. Met Polen als basis (beschermd door de NAVO en de nucleaire paraplu) zou dit bondgenootschap een sterke afschrikking vormen tegen hernieuwde Russische expansie. 

Het nieuwe Warschau Pact moet bestaan uit landen die een front vormen met Rusland, de landen dus tussen de NAVO-leden en de Russische bufferstaten. Een groep landen in een erg moeilijke positie, geleid door een veilig land en volwaardig NAVO-lid en backed up door de VS, is veel meer bereid om militaire macht in te zetten dan de lidstaten zelf, die gebukt gaan onder een mentaliteit van broedermoord en zelfwalging. 

Een oostelijk bondgenootschap vormt een veel duidelijker dreiging en een betere afschrikking tegen Rusland, vooral als het anker, Polen, de volledige strategische bereidheid van de VS heeft, of zijn eigen nucleaire afschrikking. Het culturele kerndoel moet nu zijn om het wollige Europese pacifisme uit de hoofden van het huidige oosteuropese leiderschap te verjagen. 

Ze hebben mucleaire wapens nodig. Zonder die afschrikking staat het de Russen vrij om hun grensstreken te bestoken met tanks en infanterie en de verdedigers te bombarderen, en hun steden in de grensstreken, van de Baltische tot de Caspische Zee, te vernietigen. 

Zonder nucleaire wapens zullen de Russen concluderen dat ze weg kunnen komen met militaire invallen. Op de dag dat Rusland zich dat realiseert zullen ze binnenvallen en hun kleinere buurlanden overrompelen zoals ze in de Koude Oorlog hebben gedaan met Hongarije en Tsjechoslowakije. 

Nucleaire proliferatie is een goed ding, als de good guys de atoomwapens hebben. De goede landen die grenzen aan Rusland moeten zo snel mogelijk nucleair bewapend worden. En de VS moet ze daarbij helpen.  (Source)

H/t @HVV_COM


Gerelateerd



| |