We verwarren onze individuele rechten voortdurend met de privileges van de staat. Bijna alle subsidies zijn een privilege van de staat, geen recht
"Er is maar een fundamenteel recht (alle andere zijn er afgeleiden van): het recht op leven". ~~ Ayn Rand (Bron)
Het verschil tussen 'individuele rechten' en de 'privileges' die een staat verleent, is even belangrijk als het verschil tussen vrijheid en slavernij. Simpel gezegd, wij zijn de eigenaars van individuele rechten, maar de staat is de eigenaar van privileges, zoals uitkeringen, scholing, en andere voorzieningen. Bijna alles wat de regering subsidieert is een privilege van de staat. Sommige privileges zijn belangrijk voor de veiligheid van burgers.
Politici en burgers verwarren privileges en individuele rechten veelvuldig. Het verschil tussen de twee wordt ook wel aangeduid als 'positieve' en 'negatieve' rechten. Positieve rechten zijn de privileges van de staat en negatieve rechten zijn onze individuele rechten. De twee zijn voortdurend met elkaar in conflict. Bijvoorbeeld als we kijken naar de horizontale werking van Artikel 1 van de Grondwet.
Volgens individuele rechten mag de staat burgers terecht niet discrimineren op grond van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook. Maar de horizontale opvatting van dit artikel tussen burgers onderling is een grove inbreuk op onze eigendomsrechten. Neem een kroegeigenaar die het recht verliest over zijn eigen deurbeleid. Om niet te praten over het 'kraken' van onroerend goed.
Volgens het natuurrecht wordt ieder mens geboren met onvervreemdbare rechten. Dat wil zeggen dat een schender buiten de morele orde wordt plaatst. In zekere zin zijn we zelf verantwoordelijk voor de verdediging van deze rechten. In christelijke zin is de Schepper de eigenaar van deze rechten; humanisten spreken niet van Schepper, maar van Natuur. Ieder individu is bij geboorte uitgerust met deze individuele rechten, die ons tegen elkaar, en tegen de staat beschermen.
Als individuele rechten van de staat komen in plaats van de Schepper of de Natuur, worden ze waardeloos. Er is geen bescherming tegen een overheid die ongelimiteerde macht heeft om rechten te verdelen, aan te passen en te herroepen. In een systeem van overdadige privileges worden burgers slaven van de overheid in de vorm van enorme schulden en de belastingen die nodig zijn om voor die privileges te betalen, en door het moeten naleven van de excessieve verplichtingen die de privileges stellen.
Totalitaire systemen, zoals nationaal socialisme, communisme en het huidige 'communitarisme' zijn collectieve systemen van privileges zonder individuele rechten. Alles, inclusief leven zelf, is een privilege van de staat. De corruptie van dit principe komt doorgaans in de vorm van mensen die staatsmacht uitoefenen (zij het met de beste bedoelingen) over de privileges van andere burgers.
In de nazistische en sovjetsystemen werden 150 miljoen burgers vermoord door hun eigen regeringen omdat ze slechts beschermd werden door privileges. Die bleken niets waard te zijn. Dit is de reden waarom Amerikaanse staatsburgers bewapend zijn. Deze wapens zijn niet voor de sport, maar beschermen de individuele rechten van burgers tegen de macht van de staat.
De Verenigde Naties is een systeem van privileges zonder individuele rechten. De Algemene Verklaring van de Rechten van de Mens zou de Algemene Verklaring van de Privileges van de Mens moeten heten. Ieder zogenaamd mensenrecht is een privilege van de Verenigde Naties. In Artikel 29 staat, "Deze rechten en vrijheden mogen in geen geval worden uitgeoefend in strijd met de doeleinden en beginselen van de Verenigde Naties". Met deze zin wordt het hele document waardeloos omdat het geen bescherming biedt tegen staatsmacht.
In de huidige wereld is ieder recht een privilege van de gemeenschap geworden, waarmee duidelijk wordt dat we in een socialistisch systeem leven. De officiele term is communitarisme. Agenda 21 van de VN over duurzame ontwikkeling omschrijft dat als volgt: "de balans tussen de rechten van het individu en de rechten van de gemeenschap". De rechten van de gemeenschap omvatten politiek en privileges van de regering.
Als de regering vindt dat er een balans nodig is tussen onze individuele rechten en hun politiek en privileges, impliceert dat dat ze het eigendom hebben van onze individuele rechten: je kan geen balans aanbrengen tussen zaken waarvan je geen eigenaar bent. Alles, inclusief het leven zelf, wordt gezien als een speciaal privilege.
Je merkt die mentaliteit als je mensen dingen hoort zeggen als, "je moet sommige rechten opgeven voor het voordeel dat je leeft in een gemeenschap". Voor de uitoefening van je individuele rechten moet je maar zitting nemen in een inspraakorgaan of in een adviesraad. De enige manier om je individuele rechten te beschermen, is onderdeel te worden van het systeem.
Een opmerking als, "we kiezen onze volksvertegenwoordigers om onze rechten te beschermen", impliceert dat de macht van de regering grenzeloos is omdat de overheid gaat over onze individuele rechten.
Alle politieke partijen steunen communitarisme. Hetzelfde geldt voor alle instituten en organisaties, waaronder de kerken. Paus Benedictus zei in zijn homilie op nieuwjaarsdag dat "communitaire ontwikkeling deel is van Gods plan voor de mensheid". Velen kennen die term niet eens, maar hebben zonder zich bewust te zijn het idee geaccepteerd dat individuele rechten binnen de context van "de gemeenschap" eigenlijk speciale privileges zijn.
Nederland is een communitair land. Dat geldt voor de meeste landen. Het is niet langer een kwestie van privileges versus individuele rechten, maar welke partij de privileges beheerst. Het punt is dit: als burgers het verschil niet weten tussen individuele rechten en privileges van de overheid worden we een land van slaven die eigendom zijn van de staat.
Lees met die kennis dit stuk over Grondrechten en Grondwet eens over. En huiver!
Lees met die kennis dit stuk over Grondrechten en Grondwet eens over. En huiver!
Gerelateerd
