Progressieve intellectuelen beweren wel eens dat Iran ook recht heeft op kernwapens. India en Israël hebben ze toch ook?
Dit is uiteraard een drogreden, die rechtsstaten gelijkstelt met een theocratische dictatuur.
Helaas luisteren 'verlichte geesten' niet naar 'verlichtingsfundamentalisten', zoals zij voorvechters van de westerse cultuur ook wel noemen. Misschien moeten ze deze video eens bekijken, waarin de Koeweitse journalist Sami Al-Nusf aan het woord komt.
Daarin legt hij het volgende uit:
"Hoewel Israël al sinds de jaren 1960 kernwapens heeft… Ondanks de oorlog van 1973 en de Arabische overwinning op Israël [sic!, CK], heeft het niet eens gedreigd deze wapens te gebruiken. Zelfs tijdens de raketaanvallen op Israël in 1991, dreigde het niet deze wapens te gebruiken. Irans irrationele aanpak daarentegen, kennen we maar al te goed. Als zij eenmaal over dit wapen beschikken… Dit was ook het geval met Saddam. Toen hij de beschikking kreeg over chemische massavernietigingswapens, gebruikte hij ze onmiddellijk tegen de Iraniërs en de Koerden."
Dat van die Arabische overwinning staat er echt. Misschien bedoelt hij dat de Arabische staten aanvankelijk leken te winnen, omdat Israël werd overrompeld. Het kan ook zijn dat de geschiedenisboekjes in Koeweit niet helemaal de waarheid vertellen. Daar hebben we in Nederland helaas ook last van.
Wat die kernwapens betreft, ik leg het nog één keer uit:
Een staat ontleent zijn bestaansrecht aan de bescherming van de rechten van het individu*. Een dictatuur wordt echter in stand gehouden door het gebruik van geweld of het dreigen daarmee. De rechten van het individu worden - veelal op brute wijze - met de voeten getreden. Daarom heeft een dictatuur geen claim op souvereiniteit en dus ook geen recht op wapens van wat voor aard dan ook.
Daarom mogen India, Frankrijk, Groot-Brittanië, Israël en de VS wel kernwapens hebben, maar Iran niet.
*Het is helaas waar dat ook de westerse democratische rechtsstaten de rechten van het individu niet voor 100% beschermen en er zelfs inbreuk op maken. Alleen onder laissez-faire kapitalisme worden de rechten van het individu voor honderd procent beschermd. Gelukkig hebben we wel de vrijheid om onze zaak te bepleiten. Zolang dat zo is, is intellectueel activisme de aangewezen weg om laissez-faire dichterbij te brengen. Alle belastingen, heffingen en regelgeving ten spijt: wie de gemankeerde westerse rechtsstaten gelijkstelt aan dictaturen is alle gevoel voor verhoudingen kwijt.
Dit artikel verscheen eerst op 20 september 2006 op Het Vrije Volk.
