 |
| - Robert Douglas als Ellsworth Toohey in "The Fountainhead" (1949) - Wiki - |
Is dat niet de wortel van iedere verachtelijke daad? Niet egoisme, maar de afwezigheid van Zelf. Kijk ze eens. De man die liegt en bedriegt, maar een façade ophoudt van eerbaarheid. Hij weet van zichzelf dat hij onoprecht is, maar anderen denken dat hij eerlijk is en daaruit put hij zelfrespect, tweedehands.
Feiten, ideeen, werk zijn onbelangrijk. Alleen mensen interesseren ze. Ze vragen nooit: "Is dit waar?" Ze vragen: "Is dit wat anderen denken dat waar is?". Geen oordeelsvorming, maar papegaaien. Niets doen, maar de indruk wekken iets te doen. Geen creatie, maar show. Geen kundigheid, maar netwerken. Geen prestatie, maar invloed.
Wat zou de wereld zijn zonder doeners, denkers, werkers, producenten? Dat zijn de egoisten. Je kunt niet denken via de hersens van een ander en je kan niet werken met de handen van iemand anders. Als je je onafhankelijke oordeel opschort, schakel je het bewustzijn uit. Stoppen met bewustzijn is stoppen met leven. Occasionisten hebben geen realiteitszin. De werkelijkheid zit niet van binnen, maar ergens in die ruimte tussen het ene menselijke lichaam en het andere. Geen entiteit, maar een verhouding die nergens aan verankerd is.
Dat is de leegte die ik in mensen niet kon begrijpen. Dat hield me bezig iedere keer dat ik voor een comite stond. Mensen zonder ego. Opinie zonder denkproces. Beweging zonder remmen, zonder motor. Macht zonder verantwoordelijkheid. De occasionist acteert, maar de wortel van zijn daden zijn anderen. En je kunt niet met hem praten. Hij staat niet open voor redelijkheid.
"The Nature of the Second-Hander",
For the New Intellectual, p. 69
For the New Intellectual, p. 69
