Maar onafhankelijke rechters laten omstandigheden meewegen bij hun vonnis. De magistraten zeggen zelden hoe ze tot hun besluit zijn gekomen. Met rijzende nekharen lezen we dan het nieuws:
- Een moordenaar komt weg met een taakstraf.
- De waxinelichtjesgooier zit 19 maanden vast.
- Een schooljongensgrap wordt bestraft met 500 euro boete.
- Burgers zijn citroenen en melkkoeien.
De burger bekruipt terecht een gevoel van onrecht en wetteloosheid: hetb is willekeur! De burger weet niet meer waar hij aan toe is! "Maar vertrouwt u ons toch!", roept de rechterlijke caste! "Wij zijn progressief en weten dus wat goed voor u is".
Hier zijn nog een paar opmerkelijke rechterlijke uitspraken - H/t @Nessea_
- Telegraaf: Jeugddetentie voor moordenaars Sehriban (17)
- AD: Tieners wilden ook zus Sehriban misbruiken
Het komt door de manier waarop postmoderne rechters naar de wereld kijken. In hun ogen hebben minderheden historisch minder macht en moeten daarvoor gecompenseerd worden. Dat komt tot uitdrukking in hun subjectieve uitspraken.
Anderzijds zijn er steeds meer aanwijzingen dat politici zelf zich niet meer aan de wet onderwerpen. Bijvoorbeeld voor een akkefietje als de overdracht van soevereiniteit, zoals recentelijk het geval was toen de Tweede Kamer het eigen budgetrecht verkwanselde aan een EU-inspecteur.
Daarvoor is grondwettelijk, zowel in de Tweede als in de Eerste Kamer, tweederde meerderheid nodig. Dat quorum is nooit gehaald. De Grondwet is dus gewoon terzijde geschoven toen het zo uitkwam. Er zijn nog een aantal hoogleraren geweest die tevergeefs aan de noodrem hebben getrokken. Nood breekt wet, in Den Haag!
Dit handelen wordt geleid door een in-your-face mentaliteit, zeg maar gewoon, botte hufterigheid. De onderliggende redenatie is ongeveer als volgt: het is zwaar crisis, als we niet NU iets doen vergaat de aardkloot! We zien later wel waar lekker 't schip strandt. Voorlopig hebben we een voldongen feit neergezet!
Ze laten zich leiden door het haalbare: wat blijkbaar 'kan' en 'moet' is 'de waarheid van het moment'. Algemene wetmatigheden, zoals de rol van de staat of de Grondwet be damned. Het enige dat telt is de noodzaak van het moment.
Subjectieve wetgeving, zoals toegepast door onafhankelijke rechters die zich aan toezicht onttrekken, en die omstandigheden laten meewegen ter compensatie van historisch onrecht, is de facto willekeur en schendt de essentie van objectieve wetgeving: gelijk recht.
Niet alleen de rechterlijke macht en de politie maken zich eraan schuldig. De overheid MOET de eigen fundamenten absoluut toepassen, anders is ze een los kanon. De staat is in potentie altijd een monster. In de geschiedenis zijn staten die rogue gaan, de regel, niet de uitzondering!
Hier zien we dat politici niet meer de noodzaak zien zich te onderwerpen aan de rechtstaat. Kenmerk van tirannie is willekeur en inconsequente rechtstoepassing.
Hier zien we dat politici niet meer de noodzaak zien zich te onderwerpen aan de rechtstaat. Kenmerk van tirannie is willekeur en inconsequente rechtstoepassing.
Ayn Rand: The Nature of Government
