woensdag 13 juli 2016

(GRAFIEK) ITALIAANSE BANKBALANS IN DUIKVLUCHT

De EU holt van crisis naar crisis, maar that's okay. Crisis is de cocaine van globalisten. Na de instorting van de Griekse economie en de bankencrisis op Cyprus dreigt de Italiaanse apocalyps. Verwonderlijk is dat niet als je gaten, met gaten, met  gaten dicht. Uitleg in dit gratis (PDF) boek "De Tragedie van de Euro".

 UPDATE: Rutger van der Noord heeft een vergelijkend onderzoekje gedaan naar het interbank settlementsysteem van de ECB met de lidstaten in de eurozone, het zgn. Target2. De grafiek van de balansen vertoont een alarmerend beeld. We hebben het hier over liquiditeit. Italiaanse instellingen vertonen een lek van aanzienlijke omvang.




 10 juli 2016

IMF: "EURO OP DE RAND VAN DE AFGROND"


Het IMF zegt dat de EU op de rand van de afgrond balanceert, en dat de euro onhoudbaar is. Als er niet fundamenteel wordt ingegrepen moet het hele europroject waarschijnlijk worden afgeblazen, volgens een kritisch rapport van het IMF en een aantal gerenommeerde economen.




21 oktober 2015

5 EURO(C)RATS LEGGEN DE EURO UIT


 De nieuwe propagandavideo van de 5 presidenten van de euroinstituties schetst het probleem: de EU is een sociaal-economisch experiment met jou als laboratoriumrat. De EU is de staatkundige invulling van een superstaat met een bepaalde politieke kleur.



"De euro heeft burgers en bedrijven kansen geboden, maar de crisis heeft aangetoond dat verdere coordinatie van economisch beleid nodig is om tot volle bloei te komen", luidt het onderschrift van de propagandafilm. 

Bovenstaand propagandafilmpje laat goed zien waar de euro, maar eigenlijk de EU als geheel, voor staat. (Bron) De EU staat voor een politieke kleur, die een uitgebreid takenpakket van de overheid voorstaat, hetgeen haaks staat op wat vrijheid feitelijk is: het binden van de overheid aan nauw gestelde grenzen. Het zijn communicerende vaten: hoe meer ruimte de individuele burger heeft, hoe kleiner de overheid; hoe groter de ruimte en bevoegdheden van de overheid, hoe minder vrijheid de individuele burger heeft. Er wordt ons van jongs af aan wijsgemaakt dat vrijheid een abstractie is. Of hoogstens de keuze om aan te trekken wat je wilt, het volgen van een bepaalde lifestyle, of tal van mooie dingen die de overheid "gratis" voor jou moet regelen en die we "rechten" noemen, zoals onderwijs en gezondheidszorg. Ze vertellen nooit, dat die diensten worden ingevuld naar een bepaalde politieke kleur en dat er ook nog alternatieven bestaan. Er wordt ons voorgehouden dat internationale verdragen tussen overheden onomkeerbaar zijn en internationale hulp en samenwerking een morele verplichting. Ze vertellen nooit dat het ook anders kan.

De EU is een typisch project van de bepaalde politieke kleur die we kennen als de derde weg, het Rijnlands model, of de gemengde economie: het midden tussen vrijheid, of kapitalisme, maar met socialistische randjes. Het is in feite een compromis tussen twee systemen die tegengesteld zijn aan elkaar en die elkaar als zodanig uitsluiten Het eindresultaat is, noch het een, noch het andere. Maar aangezien vrijheid het resultaat is van het onderhouden van specifieke waarden, is de derde weg een tussenstation tussen vrijheid en dictatuur. Bij dit supranationale etatisme staat de economie in dienst van de herverdelende staat. Niet andersom. Mussolini noemde dat fascisme. De Chinezen noemen het staatskapitalisme

Landen als geheel doen geen zaken Dat doen individuele burgers met hun bedrijven. Die sluiten onderling contracten. De EU doet alsof ze daarvoor een voorwaarde is. Onzin natuurlijk. Ver voor de EU zelfs maar bedacht kon worden bedreven individuen handel. Landen leggen importtarieven op, maar die zijn een vrijheidsbeperking. Als een dief je twee euro afneemt, en hij geeft er een terug, moet je daarvoor dankbaar zijn? Kun je dankzij hem nu een euro uitgeven aan boodschappen? Nee, natuurlijk niet.

Laten we eens kijken naar de claims en aannamen van de 5 presidenten. De film legt uit dat de (zelfveroorzaakte) crisis diepergaande coordinatie en eenwording noodzakelijk maakt. Integenstelling  tot wat zij beweren, zijn het bedrijven -- de economische activiteiten van burgers -- die zorgen voor banen en groei. Hoe meer ze moeten afdragen aan de staat, hoe minder ze kunnen besteden aan banen en groei. De claims zijn dus een leugen.

"Social fairness" is een abstract product van het herverdelen van belastinggeld door de staat. De Orwelliaanse term impliceert eerlijkheid, rechtvaardigheid, maar dat is subjectieve beeldvorming en propaganda waarmee de staat belastingen rechtvaardigt.

"Financiele stabiliteit" is nog zo'n klapsigaar uit eigen doos. Overheidsinmenging wegens "social fairness" en "economisch beleid" veroorzaakt financiele instabiliteit en de overheid eist dan meer bevoegdheden om die te kunnen bestrijden. Het is een puzzel voor idioten. 

De film gaat door met uit te leggen dat de zelfveroorzaakte "crisis" diepergaande federalisering vereist. Om dat mogelijk te maken, willen ze nog meer bevoegdheden. Totale wederzijdse afhankelijkheid van de economieen, van banken en andere financiele instellingen, van belastingheffing en van budgetrecht, en van de politiek, het laatste om ervoor te zorgen dat deze staatsvorming democratisch gerechtvaardigd wordt. 

En dan komen we bij de crux. Deze wederzijds afhankelijkheid is nodig om een speler van betekenis te zijn op geopolitiek niveau Econonomische macht, is echte macht. We gaan dan ook snappen waarom Kosovaren (tweet) en 80 miljoen Turken (liveblog) bij de unie aangesloten moeten worden. Toen de EU nog verkocht moest woren, ging het over waarden en kwaliteit. Nu gaan het nog uitsluitend om kwantiteit. 

Welcome to the @EU_Commission´s Audiovisual Service! Get the sights and sounds of Europe directly onto your screen – via the Internet and via EbS.

Gerelateerd
| |