In het verleden beweerden de links-intellectuele brigades dat rechtse stemmers zich laten leiden door angst. Maar om onduidelijke reden is er behoefte aan een nieuw narratief
Via de roep om een 'sterkte man' leidt de zoektocht naar de psychische toestand van de PVV-stemmer van angst naar woede, grote woede... (maar natuurlijk is er een relatie).
Links projecteert graag zijn zelfgeconstrueerde narratief als objectieve waarheid en dan helpt het de wetenschap te gebruiken om de indruk erin te rammen. Dan krijg je pomo onderzoeken zoals recent in Trouw, met de titel "Boos volk wil nu een sterke leider". De logica loopt ongeveer als volgt: de PVV = NSB, de NSB riep om een sterke leider, dus PVV'ers roepen om een sterke leider. En wie is die sterke leider? Je raadt het al... de blonde tornado.
Zo'n sterke leider is uiteraard een onverlichte dictator, want de PVV kent geen partijapparaat met bijbehorend stemvee dat zucht onder kadarverdiscipline van 'democratisch geneuzel'. Wat blijkt?
De wens leeft vooral onder ouderen. Bijna driekwart van de vrouwen boven de vijftig hoopt op een krachtige aanvoerder die de zaken eens even snel op orde komt stellen. Maar ook twee derde van de oudere mannen antwoordde 'mee eens' op de vraag of ze het tijd vonden worden voor 'een sterke leider die meteen over alles kan beslissen'.
Maar dan neemt het onderzoek een verassende [sic] wending:
Trouw deed met de Vrije Universiteit onderzoek naar de emotionele staat van de Nederlandse kiezer. Is, zoals vaak wordt gezegd, de Nederlander bang? Vreest hij voor baan, pensioen, klimaat en rampspoed? Bepaalt dat zijn stemgedrag? De uitkomst was verassend. De kiezer is niet zozeer bang, hij is vooral boos. Drie keer zo vaak zeiden respondenten Ja! op de vraag: 'voelt u boosheid bij de Nederlandse politiek?' als op vragen naar hun eventuele angsten.
Ben jij ook boos? Reken maar, dat ik mad ben as hell!
Bij een groot deel van het volk is die boosheid zo groot, dat de geênqueteerden hun gevoel omschrijven als 'walging'. Dat geldt voor bijna de helft van het PVV-electoraat, veertig procent van de mensen die van plan zijn op 50Plus te gaan stemmen, en een derde van de SP-stemmers. Dat boosheid een goed motief vormt om voor een protestpartij te kiezen spreekt misschien voor zich. Maar ook vijftien procent van de CDA-aanhang walgt van de politiek.
Bij het meten van emoties maakten de onderzoekers gebruik van een gangbare psychologische test. Mensen mochten bij vijf emoties op een schaal van 0 tot 7 aangeven in hoeverre die hun gevoel weergaven. Behalve boos, bang en walging waren dat blij en hoopvol. Nieuw is dat politicoloog André Krouwel die emoties koppelde aan politiek.
Dat emoties een grote invloed hebben op het stemgedrag van mensen, is een theorie die in de Verenigde Staten al langer opgeld doet. In Nederland wordt er nog maar mondjesmaat onderzoek naar gedaan. Gevestigde partijen hebben eerder de neiging over inhoud te praten dan dat ze inspelen op de hoop en angsten van de kiezer. Protestpartijen -vooral SP, PVV en 50Plus- doen dat laatste meer.
Populisten zijn de schuld. Want het domme volk is te dom om zelf te denken. Dat weet iedere progressief.
Afgaand op de uitkomsten van het onderzoek van Trouw en de Vrije Universiteit, lijkt de rationele benadering van de kiezer niet meer heel lang houdbaar. De rationele benadering heeft een woedend, somber volk opgeleverd, dat weinig hoopvol is over de oplossingsvaardigheden van de politiek. Een ietsiepietsie hoop leeft alleen onder minder dan een derde van de CDA-ers, GroenLinks, PvdA-ers en VVD-kiezers.
Aanstaande dinsdag maakt het kabinet bekend waarop het komend jaar zal worden bezuinigd. Het valt niet te verwachten dat de maatregelen de woede van het Nederlandse volk zullen temperen. Vooral aan de spankracht van de ouderen lijkt een eind gekomen te zijn.
Bezuinigen? Ze bedoelen belasting verhogen!
Eigen schuld, dikke bult! De kiezer heeft altijd gelijk, behalve als hij boos is en PVV stemt.
(Bron)
Doe ook de bang-o-meter, waar je angst voor spinnen, klimaatalarmisme, voedseltekort, EU-fobie en het donker, op een hoop wordt gegooid met vrees voor globalisering, de verzorgingsstaat en de kloof tussen rijk en arm. Het 'wetenschappelijk' laagje vernis moet je er zelf maar bij denken!
