Velen in Turkije en Egypte hebben wanbeleid en dictatuur herkend voor wat het is, en afgewezen.
De Turken en Egypenaren hebben de wereld een enorme dienst bewezen! Het recente verzet tegen islamisering van de kemalisten in Turkije, maar zeker de regime change in Egypte, heeft de drogrede blootgelegd waaronder westerse elites en bien-pensants gebukt gaan. Aangezien ze blind zijn om relaties tussen gebeurtenissen en ideen te herkennen, hebben ze van democratie een doel op zich gemaakt.
Zo kon het gebeuren dat de regimes van de Moslim Broederschap, geboren uit de Arabische Lentes, volstrekt legitiem is in de ogen van westerse democraten. De rechten van de mens (iets anders dan mensenrechten) zijn voor hen niet leidend en fundamenteel, maar het feit dat vijftig procent plus een op de bruten heeft gestemd.
Terwijl vormen van middeleeuwse sharia langzaam maar zeker worden opgelegd aan bevolkingen die de smaak kennen van moderniteit, vergoelijken de democratische fundamentalisten in het westen hun rechtenschendingen, uitsluitend op grond van het feit dat een rekenkundige meerderheid op ze heeft gestemd.
Dit soort dictatuur van de meerderheid is nooit onderdeel geweest van de theorie van de genieen van de Verlichting, zoals van de Amerikaanse Founding Fathers. De stembus is maar de kers op de taart, die zelf bestaat uit een burgermaatschappij, bestuur door wetten in plaats van decreten van regenten, bescherming van individuele rechten en machtenscheiding.
Maar de gelijkheidsnihilisten van vandaag zijn blind voor dat soort 'details': geef ze een primitief electoraat dat stemt voor het permanente onderwerpen van vrouwen en het ter dood veroordelen van homo's en overspelige vrouwen, en ze gaan achter de barbaren staan!
In de nacht na de 'coup' in Egypte werden hele kranten volgeschreven met het rationaliseren van die logica.
De drogrede dat een wapen, een generaal en een leger inherent kwaad zijn zorgt voor de veroordeling van de interventie door het Egyptische leger. "This was not a coup?", was de quasi retorische 'vraag' die CNN's Christiane Amanpour op verongelijkte toon stelde aan de Egyptische ambassadeur in de VS.
Maar een leger dat de fundamentele rechten van de mens beschermd is moreel te prijzen, maar een dictatuur door een meerderheid die rechten schendt - ook al bestaat die uit de helft plus een - is ethisch een aanfluiting!
Laten we hopen dat het niet te laat is voor de Turkse militairen om in te grijpen in hun land en dat ze nog iets kunnen redden van de seculiere staat, die al bijna honderd jaar oud is. Maar onder de duim van de filosofisch amorele standaard van de Europese Unie moet het ergste gevreesd worden.
Dezelfde mentaliteit is zichtbaar in de westerse landen zelf, waar de verdedigers van vrijheid rebelleren tegen al maar voortschreidende islamisering. Ze worden in toenemende mate onderdrukt en gemarginaliseerd ten koste van meningsvrijheid.
De nihilisten stellen zich consequent op achter de krachten van middeleeuwse wreedheid, op grond van de redenatie dat dit kwaad gelijke rechten verdient met het goede.
De wortel van dit denken dat de regerende klassen beheerst, is de verwerping van goed en kwaad, die er voor dient om de drogrede te ondersteunen, dat er morele gelijkheid bestaat waar die niet is. Barbarij en de afdwingers daarvan doen er hun voordeel mee.
Laten we hopen dat de volken in het westen tot dezelfde nuchtere conclusie komen als delen van Turkije en Egypte: dat we het gevaar lopen de vrijheid - een zeldzame en waardevolle erfenis - voor altijd te verliezen.
Noot: De blatante hypocrisie waarmee Morsi en de Moslim Broederschap zich opwerpen als kampioenen van democratische waarden zou de 'democraten' toch wakker moeten schudden dat er iets schort aan hun narratief.
