De groenindustrie draait op belastinggeld, subsidie genaamd. In goede tijden creeerde de staat een 'markt' die niet bestond
Nu het geld opraakt implodeert de onrendabele 'markt' en raken banken en investeerders hun geld kwijt.
Wall Street Journal kwam recentelijk met een artikel over de wildgroei veroorzaakt door groene energiesubsidies in Spanje. Het is een aspect dat nogal onderbelicht is gebleven in de commentaren over de economische crisis. Recessies zijn vergelijkbaar met koorts in het menselijk lichaam: het natuurlijke afweersysteem vecht tegen ontstekingen en parasieten die zich in betere tijden genesteld hebben. Als het geld van de gastheer op is, raken ze uitgehongerd.
De regering van Spanje kan de subsidies die de onrendabele groenindustrie instandhouden, niet meer bekostigen.
Juan Antonio Cabrero ziet zijn investeringen in zonne-energie verdwijnen als sneeuw voor de zon. In 2008 heeft hij 20.000 euro van zijn verdiende spaargeld gestoken in een banklening van 80.000 euro met zijn huis als onderpand; hij kocht zich in als vennoot in een zonneboerderij. De Spaanse regering geloofde zo heilig in de zonnige toekomst van de groenindustrie, dat het beloofde de onderneming 20 jaar lang te subsidieren. Maar Cabrero raakt zijn spaargeld, zijn pensioen en zijn huis kwijt! Hij voelt zich "belazerd, misleid en aangevallen door zijn eigen regering", zegt hij. "Als ik dit geweten had, was ik hier nooit aan begonnen".
Dit is een van de uitwassen van centrale planning; het is eigen aan het subsidie-apparaat. De regering creeert de schijn van zekerheid, een belofte van verzekerd succes. Nu de centen op zijn heeft de Spaanse regering het plan gelanceerd om de groensubsidies terug te brengen met 10-20 procent. De ondernemingsplannen van deze parasitaire industrie zijn zo zwak, dat zelfs een reductie van 10 procent ze de das omdoet:
De onderminister voor energie stelde de banken vorige maand op de hoogte. In een eerste reactie hebben ze gezegd niet van plan te zijn op te draaien voor de mislukte marktinterventies van de regering. De onderhandelingen zijn op dit moment nog gaande.
Door de staatssubsidies gaan de exploitatiekosten van het elektriciteitsnet omhoog. Al jaren zijn die hoger dan het net opbrengt, met als resultaat een 'tarieftekort'. In mei kwam het totale tekort op 26 miljard euro. De regering heeft niet het geld om dat bij te passen. De consument is de klos.
Dit verhaal tekent de 'magie' van het groensocialisme: de burger betaalt meer voor zijn elektriciteit, zodat het corporaat van politiek, banken en bouwers van zonnepanelen winst kunnen maken. Kleine investeerders verliezen hun spaargeld en hun huizen!
Buitenlandse investeerders hebben gedreigd met rechtzaken om hun 'winst' veilig te stellen. Maar als je 'winst' verdwijnt omdat subsidies worden gekort met 20 procent, spreek je van plunder, niet van winst.
