In antwoord op verklaringen van Westerse politici die militaire druk moeten zetten op Syrië, stelt Assad de wedervraag, wie gebruikt er nu eigenlijk chemische wapens?
V: Mr. President, de belangrijkste vraag vandaag is, wat is de situatie in Syrië? Welke gebieden zijn onder controle van de rebellen?
A: Ons land is voor een deel bezet.Terroristen infiltreren onze dorpen en de buitenwijken. Het zijn criminelen die onschuldige mensen vermoorden en infrastructuur vernietigen. Het leger, de veiligheidsdiensten en de politie jaagt ze uit nederzettingen en verslaat ze. Die het overleven trekken naar het volgende gebied om zich aan te sluiten bij een bende.
In essentie zijn we bezig met terreurbestrijding. De belangrijkste reden waarom het conflict voortduurt is de constante aanvoer uit het buitenland. Tienduizenden terroristen per maand. Daar komt bij, de financiering en de bewapening van deze groepen door het buitenland. Maar ik kan je verzekeren dat het leger ze bestrijdt waar ze kunnen.
V: De Westerse pers beweert dat de terroristen 40-70 procent van het grondgebied van Syrië bezetten.
A: Geen enkel leger van welk land dan ook kan in honderd procent van het gebied operationeel zijn. Terroristen maken hiervan gebruik door te infiltreren waar ze kunnen. Wij hebben elke provincie gezuiverd. Het probleem is niet het gebied waar de terroristen zich ophouden want dat verschilt per dag en per uur. Het probleem zit in het buitenland. Het Syrische leger kan vrij optreden in het hele land en terroristen bestrijden. Maar de oorlog duurt langer, omdat wij dit conflict niet begonnen zijn. Wij betalen een hoge prijs voor de vernietiging van het terrorisme in Syrië.
V: Zijn de terroristen onder te verdelen in specifieke groepen radicalen of is het een grote macht die het Midden Oosten aan het destabiliseren is?
A: We hebben te maken met individuele groepen, en met complete terreurlegers. Maar ze verschillen niet veel. Allereerst ideologisch. Ten tweede hebben ze dezelfde financiers. In hun ideologie - het radicalisme - kunnen andere religies naast dat van hen niet bestaan. Ze hebben dezelfde ideologische leiders, zoals al-Zawahiri, maar iedere groep heeft zijn eigen leiders. Hun sponsors zijn dezelfde, soms zijn het staten, zoals Saoedi Arabië. Ondanks de verscheidenheid worden ze met radicale ideeën gemanipuleerd door hun sponsors en hun ideologen. Bijvoorbeeld: "Moslims moeten jihad voeren tegen Syrie". En dan gaan duizenden militanten vechten in Syrië. Sponsors zorgen voor bewapening en geld voor aanslagen. Saoedi Arabië doet beide: het sturen van Wahhabi's en financiele steun.
V: De Syrische regering legt een verband tussen Israel en de terroristen. De terroristen ontsteken hierover in woede bij het woord Israel alleen al. Hoe is die samenwerking mogelijk?
A: Waarom opent Israel het vuur op onze troepen als wij terroristen van de grens verjagen? Waarom beschermt Israel terroristen op ons grondgebied, maar vallen ze ons aan? Waarom heeft Israel verscheidene malen ons leger aangevallen? Het belangrijkste bewijs voor samenwerken komt uit Israel zelf. Ze hebben zelf gezegd dat ze tientallen terroristen behandelen in hun ziekenhuizen.
Als de terrroristen Israel zo haten waarom hebben deze groepen, die aanvallen uitvoeren op Egypte en Syrie, in hun geschiedenis Israel nooit aangevallen? Ik roep in herinnering wie deze groepen gecreëerd heeft. Ze zijn sinds de tachtiger jaren van de vorige eeuw gerecruiteerd en onderhouden door de VS, het Westen en Saoedi Arabië om te vechten tegen de Sovjets in Afghanistan. Hoe kunnen ze dan Israel aanvallen.
V: Dit interview zal verschijnen in vele talen. Het zal gelezen worden door andere wereldleiders, waaronder uw vijanden. Wat zou u tegen ze willen zeggen?
A: Onder de staatshoofden van vandaag zijn veel politici, maar weinig leiders. Ze weten niets van geschiedenis, noch hebben ze ervan geleerd. Sommigen zijn zelfs het recente verleden vergeten. Ze hebben niets geleerd van de afgelopen vijftig jaar, van alle verloren oorlogen sinds Vietnam. Deze oorlogen hebben alleen chaos en instabiliteit veroorzaakt in het Midden Oosten en andere regio's in de wereld. Terrorisme als beleid is geen troefkaart die je trekt en weer terugstopt in je zak. Terrorisme is als een schorpioen en kan op ieder moment toeslaan. Dus je kunt niet terrorisme bestrijden in Mali en het inzetten in Syrie. Je kunt niet terreur ondersteunen in Tsjetsjenië en het bestrijden in Afghanistan.
Het gaat niet op voor alle leiders, maar wel voor veel staatshoofden in Westerse landen. Als ze zouden stoppen zich te bemoeien met de interne zaken in andere landen en zouden stoppen met het installeren van marionetten en zouden luisteren naar de mening van het volk, zou Westerse politiek dichter bij de realiteit komen. Als je echt wil dat ik een boodschap de wereld instuur, dan zeg ik, als iemand probeert een Westerse marionet te installeren in Syie, dan zeg ik dat dat niet zal lukken. Wij zijn een onafhankelijk land en vechten tegen terrorisme en we gaan banden aan met landen die wij zelf willen, als dat in het belang is van het Syrische volk.
V: Woensdag werd de Syrische regering door rebellen ervan beschuldigd chemische wapens gebruikt te hebben. Die beschuldiging werd onmiddellijk opgepakt door de Westerse leiders. Wat is uw reactie daarop? Mag de VN-commissie onderzoek doen?
A: Verklaringen van politici in de VS, het Westen en in andere landen zijn een belediging voor gezond verstand en gaan voorbij aan de publieke opinie. Het is onzin: eerst beschuldigingen uiten, en daarna het bewijs erbij zoeken. En het gaat om machtige landen, zoals de VS. Op woensdag werden we beschuldigd, en twee dagen later kondigt de Amerikaanse regering aan bewijs te zullen zoeken. We worden ervan beschuldigd, dat het leger chemische wapens heeft gebruikt in een gebied dat onder controle staat van de opstandelingen. Er is geen duidelijke frontlijn in dit gebied tussen leger en militanten. Dus hoe kan een regeringsleger chemische of andere WMD inzetten op een plaats met troepenconcentraties? Dit is tegen elementaire logica. Dit soort beschuldigingen zijn politiek van aard en de aanleiding ervoor zijn een serie overwinningen van regeringstroepen op de rebellen.
En wat betreft het onderzoek naar oorlogsmisdaden in Syrië, wij zijn de eersten geweest die gevraagd hebben om een onderzoekscommissie. Toen terroristen een raket met gifgas afvuurden op Aleppo hebben we meteen buitenlandse experts ingeroepen nadat Westerse verklaringen repten over de bereidheid van de regering om chemische wapens in te zetten. We zijn dit overeengekomen met Rusland. We wilden dat de VS, Frankrijk en GB inzagen dat niet wij, maar onze vijanden chemische wapens gebruikten. Maar ondanks deze feiten zien we onbewezen beschuldigingen. In de afgelopen weken zijn we met de VN overeengekomen een commissie in het leven te roepen, dat wil zeggen, de experts kwamen naar ons toe.
Uren na dit interview werd bekend dat de regering van Syrië en de VN-commissie een procedure overeen zijn gekomen om een onderzoek in te stellen naar het gebruik van chemische wapens.
Op het moment van schrijven zijn de inspecteurs teruggekeerd omdat hun auto beschoten werd. Het resultaat van het werk van de inspecteurs zal aan de VN worden gepresenteerd. (...)
V: Te oordelen naar de verklaring van Obama en een aantal andere Westerse landen de afgelopen dagen, sluiten de Amerikanen militaire actie in Syrië niet uit. Vindt u dat de VS dan hetzelfde doet als destijds in Irak, nl. een excuus zoeken om in te grijpen?
A: De vraag over militair ingrijpen valt niet voor de eerste keer. Vanaf het begin van de crisis hebben de VS, Frankrijk en GB geprobeerd in te grijpen, maar helaas voor hen liepen de dingen anders. Ze hebben geprobeerd Rusland en China om te praten in de Veiligheidsraad, maar dat is niet gelukt. Ze waren ook niet bij machte om hun volk en de wereld ervan te overtuigen dat hun Midden-Oostenpolitiek slim en bruikbaar is. De situatie is hier ook anders dan in Egypte en in Tunesie.
Hetzelfde scenario van de "Arabische revolutie" overtuigt niet meer. Ze kunnen een oorlog beginnen, maar weten niet hoe lang die zal duren of het strijdtoneel beperken. Ze realiseren zich dat hun script uit de hand is gelopen. Een ander obstakel is het onbegrip wat er gebeurt in Syrië: dit is geen volksopstand om hervormingen. Dit is terrorisme. In deze situatie kunnen de Westerse leiders moeilijk tegen hun burgers zeggen: "We gaan naar Syrië om het terrorisme te steunen".
Mr President, wat wacht de VS als ze het land zullen binnenvallen?
A: De VS wacht een nederlaag, net als in alle andere oorlogen, van Vietnam tot en met vandaag. Amerika heeft vele oorlogen gevoerd, maar heeft daarmee nooit de politieke doelstellingen kunnen verwezenlijken waarmee ze de oorlog begon. Ze is niet bij machte haar multi-ethnische volk te overtuigen van de rechtvaardigheid van oorlog, of het overbrengen van haar ideologie op andere landen. Inderdaad, grootmachten kunnen oorlogen beginnen, maar kunnen ze die winnen?
V: Hoe is uw relatie met President Vladimir Poetin? Wat bespreekt u zoal met hem aan de telefoon?
A: We hebben een langdurige relatie die dateert van ver voor de crisis. We spreken elkaar van tijd tot tijd. Het is natuurlijk niet mogelijk om zulke complexe zaken te bespreken over de telefoon. (...)
V: Heeft u plannen om Rusland binnenkort te bezoeken of om Poetin uit te nodigen?
A: Dat is zeker mogelijk, maar ik denk dat we alles moeten doen om de eerst de crisis ten einde te brengen. We verliezen elke dag mensen. Maar als de omstandigheden verbeteren zullen we zien.
V: Rusland is het oneens met de Amerikaanse en Europese politiek aangaande Syrië. Wat zou er gebeuren als Rusland toe zou geven?
A: Het is belangrijk om naar de Amerikaans-Russische verhouding te kijken door een breder perspectief dan Syrië alleen. Na de implosie van de Sovjet Unie dacht de VS dat Rusland voor altijd verwoest was. Maar in de 90er jaren, nadat Poetin aan de macht kwam, hervond Rusland geleidelijk haar kracht en begon ze haar posities te verdedigen. Er ontstond een nieuwe Koude Oorlog voor politieke invloed. De VS acteerde op verschillende gronden, steeds om de belangen van Rusland te blokkeren. Het doel was de rol van Rusland in de internationale arena te beteugelen, waaronder druk op Syrie.
Je kunt je afvragen waarom Rusland Syrië steunt. Het is belangrijk om dat uit te leggen. Rusland beschermt niet de president of de regering Assad, want het Syrische volk kan morgen een andere regering kiezen. Rusland verdedigt heel oude principes: die principes zijn onafhankelijkheid en non-interventie in de interne zaken van een ander land. Rusland verdedigt ook haar belangen in de regio, en dat is haar goed recht. Die belangen zijn niet beperkt tot de haven van Tartous. De belangen gaan veel verder: de terroristische aanvallen op Syrië brengen de stabiliteit van het hele Midden Oosten in gevaar. Instabiliteit heeft zijn terugslag op Rusland. Voor wat betreft de culturele en sociale situatie, we moeten niet vergeten dat duizenden Russisch-Syrische families een brug vormen tussen de twee landen. (...)
V: Zijn er onderhandelingen met Rusland over de levering van brandstof, goederen en wapens? Ik wil met name vragen naar de levering van S-300 systemen.
A: Natuurlijk, geen land kan mededelingen doen over het bestaan van bepaalde wapens of over contracten over de levering. Dit zijn staatsgeheimen. Maar ik kan dit zeggen: alle contracten met Rusland zijn uitgevoerd. Noch de crisis, noch de druk van de VS, Europa of de Golflanden hebben dat kunnen voorkomen. Rusland bevoorraad Syrië met alles dat nodig is om het volk te beschermen.
Als de nationale veiligheid verminderd, leidt dat tot verzwakking van de economische situatie. Het feit dat Rusland Syrië bevoorraadt zal zeker positieve gevolgen hebben. De steun van Rusland voor ons recht op onafhankelijkheid heeft ons economisch geholpen. Een aantal landen die tegen het Syrische volk zijn, hebben onze economie grote schade berokkend, vooral door de economische blokkade.
Rusland heeft zich anders opgesteld. Politieke steun en het uitvoeren van militaire contracten ondanks druk vanuit de VS zijn bepalend voor de economie. Een lening van een bevriend land, zoals Rusland. is gunstig voor beide zijden. Voor Rusland betekent het vergroting van de markt en nieuwe mogelijkheden voor Russische bedrijven, en voor Syrië betekent het de ontwikkeling van de economie. Dat is afgezien van de contracten die al ondertekend zijn met Russische bedrijven voor de levering van tal van producten. (...)
V: Kunt u aangeven wat de details zijn van die overeenkomst: gaat het om brandstof of om voedsel?
A: Economische sancties blokkeren voedsel, medicijnen en brandstof. Dat zijn basisproducten voor levensonderhoud. Daarom tekent de Syrische regering contracten met Rusland en andere vriendschappelijke landen.
V: Terug naar de crisis. Het is bekend dat u diverse keren een amnestie heeft afgekondigd. Hoe is dat afgelopen? Gaan die mensen terug naar het regeringsleger?
A: Ja, de amnestie heeft gunstige gevolgen. Vooral als duidelijk wordt wat de situatie is in Syrie. Veel rebellen hebben de wapens neergelegd. Velen vechten voor de regering. Er zijn twee soorten: mensen die misleid zijn door de pers, en een groep die gedwongen werd door milities of afpersing. Wij wilden altijd de deur openhouden voor hen die wilden terugkeren. Velen waren tegen de amnestie, maar het heeft gunstig uitgepakt en het verminderde de spanningen.
V: De relaties van Syrie met Qatar, Turkije en Saoedi Arabië zijn kapot. Wiens schuld is dat?
A: Landen die ons goedgezind zijn, zijn Rusland, China en in de regio, Iran. Maar er is een gunstige verandering in de wereld: sommige landen die radicaal tegen ons waren, beginnen hun positie te veranderen. Anderen hebben hun relaties met Syrië al verbeterd. Er zijn ook landen die ons niet direct steunen. En er zijn landen die openlijk de terroristen steunen: Qatar en Turkije.
Qatar steunt terrorisme, en Turkije traint en verleent doorgang. Saoedi Arabië heeft Qatar vervangen als geldschieter. Het land heeft alleen geld, maar een land met geld heeft geen beschaving of vrede. Het is jammer dat een staat als Turkije valt voor een paar dollars. Helaas een groot land met een tragische positie en een progressieve maatschappij die beheerst wordt door de golfstaten. Dat is allemaal dankzij de premier van Turkije. Het is niet de schuld van het Turkse volk, met wie we veel delen.
V: Waarop is de gezamenlijke positie van Rusland en Syrië gebaseerd? Geopolitieke belangen, de overeenkomsten tussen de landen die beide terrorisme bestrijden?
A: We hebben veel gezamenlijk. Rusland heeft een bezetting doorgemaakt tijdens de Tweede-Wereldoorlog en Syrië is een regelmatig bezet geweest. Rusland heeft net als Syrië veel inmenging uit het buitenland gekent. Ten derde is er het terrorisme. In Syrië betekent dat dat er burgers gedood worden door militanten uit het noorden van de Kaukasus. Denk aan Beslan en de aanslag op het muziektheater in Moskou. De Russen begrijpen waar we mee kampen, want ze hebben het zelf meegemaakt. Dus als westerlingen aankomen met het idee dat er slechte en gematigde terroristen bestaan, dan geloven Russen dat niet. Er is nog een overeeenkomst tussen Rusland en Syrië: dat zijn de gemengde families die ik net al noemde. (...) Voeg daarbij, de geopolitieke belangen. De instabiliteit in Syrië en de regio als geheel hebben een effect op Rusland. Russen zijn zich bewust dat Europa en het Westen dat niet begrijpen: de dreiging van het terrorisme kent geen grenzen. (...)
V: Wat verwacht u van de "Geneva-2" conferentie?
A: Een weg die een politieke oplossing moet bieden voor Syrië. Maar we kunnen geen dialoog beginnen over een politieke richting tot het buitenland stopt met de steun aan het terrorisme. We verwachten dat de druk op de supporters zal toenemen. Ze moeten stoppen met het smokkelen van wapens, huurlingen en terroristen. Als dat lukt zal het gemakkelijker zijn om te werken aan een politieke dialoog tussen de partijen in Syrië over de toekomstige regeringvorm, wetgeving en de grondwet.
Oorspronkelijke tekst (autovertaling Engels uit het Russisch)
Gerelateerd:
