zaterdag 24 augustus 2013

Oppositie in Tunesië roept op tot massa-protesten

De islamisten hebben de wereld een wisseltruc verkocht. In Tunesië en in Egypte heeft het volk dat door. Nu de Westerse politici  en de media nog



Jellez: begrafenis van Mohammed Brahmi.

UPDATE: De oppositie in Tunesië heeft vrijdag voorstellen van de kant van de heersende islamistische partij Ennahda, verworpen. "Alle onderhandelingen zonder onmiddellijk aftreden van de regering zijn zonde van de tijd", zei Taieb Baccouche van het National Salvation Front. (...) Ennahda zei donderdag voor het eerst sinds de moord op oppositieleider Mohamed Brahmi, dat het bereid is de coalitieregering op te zeggen. Maar de islamisten willen eerst een "nationale dialoog" om de partijen bij elkaar te brengen (...) De oppositie heeft opgeroepen tot nationale protesten met ingang van zaterdag. (Source)

Aug. 4, 2013


OOK ALGERIJE IN VERZET TEGEN ISLAMISME

Na de Egyptenaren, Turken en Tunesiers zijn nu ook de Algerijnen in verzet tegen het oprukkende islamisme. Dit is bijzonder moedig: Algerijnse Salafisten hebben in de jaren negentig duizenden mensen op bloedstollende wijze omgebracht. 



Enkele honderden Algerijnen hebben gisteren in het openbaar samen gegeten uit protest tegen het lastigvallen van burgers die niet meedoen aan de Ramadan, de islamitische vastenmaand. De grootste 'protestmaaltijd' vond plaats op een centraal plein in de stad Tizi Ouzou. De deelnemers aten broodjes, dronken water en rookten sigaretten om duidelijk te maken dat ze tegen de islamisering van hun land zijn. Volgens staatspersbureau APS leidde de actie tot wisselende reacties, van begrip tot irritatie. In de plaats Aokas was een soortgelijke bijeenkomst. De deelnemers spraken van een protest voor geloofsvrijheid. Ze voelen zich onder druk gezet om tegen hun zin mee te doen aan de Ramadan. Beide bijeenkomsten zijn rustig verlopen. (Bron)


2 aug. 2013

TIETSLAMISME: TUINBROEK AMINA SBOUI IS VRIJ! 

De Tunesische feministische activiste Amina Sboui is vrijgelaten. De vrouw, die deel uitmaakt van de actiegroep Femen, zat sinds mei in de gevangenis. Sboui werd half mei in voorarrest genomen, omdat zij tegen een bijeenkomst van salafisten, ultra-orthodoxe moslims, had geprotesteerd en op de muur van een begraafplaats het woord Femen had gekalkt. Daarvoor moet ze nog voor de rechter komen. Eerder had zij op het internet toplessfoto's van zichzelf gepubliceerd. Drie activistes van Femen, twee Françaises en een Duitse, die topless voor het Paleis van Justitie in Tunis tegen het voorarrest hadden geprotesteerd, waren eerder veroordeeld wegens 'een aanslag op de zedelijkheid en goede manieren'. Ze werden eind juni vervroegd vrijgelaten. (Bron) (Foto) (Gerelateerd)


Tunesische leger open aanval op islamistische terreurbende

Het Tunesische leger heeft vandaag een mega land- en luchtoperatie aangekondigd tegen islamisten die zich schuil houden in het afgezonderde berggebied bij de Algerijnse grens, waar eerder deze week 8 soldaten vermoord werden, aldus legerwoordvoerder Taoufik Rahmouni. De contra-aanval komt na gevechten donderdag tussen legereenheden en leden van een terrreurgroep - volgens AFP "gevluchte islamistische militanten". Volgens een militaire bron is de bende omsingeld. "Of ze geven zich over, of ze zullen worden gedood", zei hij tegen AFP.  (Bron)


30 juli 2013

Moslim Broeders vallen door de mand in Tunesië

De Arab Spring begon in Tunesië. Maar deze week werd de linkse oppositieleider Mohammed Brahmi vermoord met een 9mm pistool, hetzelfde wapen dat gebruikt is voor de moord op een andere oppositieleider, Chokri Belaid, enkele maanden terug (live blog). Deze week brachten Al Qaida gelieerde terroristen op de berg Chambi acht Tunesische soldaten om het leven. Ennahda, de Tunesische branch van de Moslim Broederschap, krijgt de schuld omdat ze met de Al Qaida franchise samenspannen.

Duizenden boze demonstranten verzamelden zich bij het parlement na de moord en eisten het aftreden van Ennahda. De demonstratie werd neergeslagen met traangas. Premier Ali Larayedh wijgert af te treden en noemt de demonstraten "anarchisten".

In tegenstelling tot Egypte, wonnen de islamisten minder dan de helft van de stemmen in de verkiezingen. Maar Tunesië zit met ze opgescheept, omdat de seculieren verdeeld zijn over talloze partijen en de islamisten de meerderheid kregen.

De Moslim Broederschap van Ennahda wordt gedefinieerd als 'gematigd' in bijna alle analyses van de gevestigde media, maar de enige reden waarom ze als relatief 'gematigd' kunnen worden gezien, is omdat ze gedwongen zijn macht te delen. De islamisten uit Tunesië moesten instemmen met het bouwen van een burgerstaat in plaats van een islimitische staat, omdat ze enorme weerstand ondervinden en ze niet genoeg zetels hebben in het parlement.

Omdat de politie en het leger loyaal zijn aan het land en niet aan de partij, zit er niets anders op. Als Ennahda een meerderheid had gehaald, hadden we nu een ander Tunesië gezien, een Egypte in de Maghreb. Maar Tunesië is liberaler, seculierder, welvarender en meer politiek ontwikkeld dan Egypte. De problemen in beide landen zijn op het oog hetzelfde, maar verschillen enorm.

Tunis lijkt meer op Frankrijk dan op Cairo. Het noordelijke, meest bevolkte deel van het land, lijkt cultureel meer op Europa en dan enig andere plaats in de Arabische wereld; met uitzondering van Beirut, dat voor de helft christelijk is.

Bij de parlementaire verkiezingen in de winter van 2011 wonnen de Salafisten—de ideologische broeders van Osama bin Laden—een schokkende 28 procent van de stemmen. In Tunesië is de Salafistische partij verboden, zelfs met de Moslim Broeders in de regering.

Het is een marginale beweging die iedereen in Tunesië met vrees vervult; niet alleen op ideologische gronden, maar ook omdat ze verantwoordelijk zijn voor een serie bijzonder gewelddadige incidenten sinds de regering van Ben Ali ten val werd gebracht.  Een Amerikaanse school werd in brand gestoken en er werd gedreigd alle joden te vermoorden.

Algerijnse Salafisten hebben in de jaren negentig duizenden mensen op bloedstollende wijze omgebracht. Dat zijn de Tunesiërs nog niet vergeten. Algerije is een deur verder.  De grens tussen de twee landen staat wagenwijd open. De Salafistische Beweging voor Prediking en Strijd is nog actief aan de Algerijnse kant van de grens en terroristen komen de grens over. De aanslag van Al Qaida deze week op de berg Chambi was de dodelijkste aanval op veiligheidstroepen in decennia.

Chambi is de hoogste berg in het land. Van de top kun je Algerije zien liggen. De zuidflank is een schitterend nationaal park, maar vandaag de dag is het een terroristennest. Je komt er niet levend uit.

Officieel haten de Moslim Broeders van Ennahda en de Salafisten elkaar, maar ze hebben ideologisch veel gemeen; de facties hebben een relatie die niet langer een geheim is. Er blijkt feitelijk nauwelijks licht te zitten tussen de Moslim Broederschap, de Salafisten en Al Qaida. 

Vorig jaar lekte een video uit van Rached Ghannouchi @R_Ghannouchi de leider van Ennahda, waarin hij een speech hield voor Salafistische jeugdleiders. Hij knipoogde en gebaarde en zei op niet erg subtiele wijze dat ze aan dezelfde kant staan. "Ik zeg jullie, jonge Salafisten dat jullie geduld moeten hebben. Geen haast. Neem de tijd om de macht die je hebt te consolideren".

Die video zette het land in vuur en vlam. De gemiddelde Tunesiër kon weten dat de Moslim Broeders van Ennahda niets anders zijn dan de 'good cop', naast de 'bad cop' van de Salafisten. Maar nu de wisseltruc is uitgekomen, is de populariteit van Ennahda gekelderd.

Waarschijnlijk zullen de socialistische partijen de volgende verkiezingen winnen. De regering kon zelfs wel eens eerder vallen als een van de liberale partijen terugtreedt, of als de demonstraties de vormen aan gaan nemen van voor de revolutie.

De islamisten verdwijnen al uit het middelpunt van de politiek sinds ze aan de macht kwamen; en hun enige kans op overmacht is als ze samengaan met de verboden salafisten. 

Tunesië is een eitje vergeleken met Algerije. Het leger is kleiner dan dat van Egypte en is tot op heden geen politieke speler.  Dus toestanden als in Algerije en Egypte zijn niet te verwachten. Maar ook geen Tiananmenplein-achtige slachting. Tunesië is geen politiestaat en Ennahda geeft toe bang te zijn voor het leger.

Maar de spanningen nemen toe. De toestand is explosief. Het land verkeerd in groter gevaar dan een week geleden en de regio is altijd in verzet. Zelfs 'gematigde' islamisten die macht kregen in de Arab Spring roeren zich weer. Ze dachten dat ze de toekomst hadden, maar dat is niet zo gebleken.

(Bron

Gerelateerd