Uit de rokende puinhopen van de coronacrisis rijst de vraag op, welke prijs zijn regeringen bereid te betalen om de levens van burgers te redden? Op die vraag geven ze natuurlijk geen antwoord, maar we kunnen het opmaken uit hun acties. Omdat er geen medicijn of vaccinatie bestaat, moeten politici kiezen: laten ze de natuur zijn gang gaan, of gaan ze de strijd aan met de weinige middelen die ze ter beschikking hebben, tegen hoge kosten voor de belastingbetaler en de economie?
The Rush Limbaugh Show 31 maart 2020.
De befaamde Amerikaanse radiohost Rush Limbaugh kraakte in zijn uitzending van gisteren de morele code van de coronapandemie. De sleutel bestaat uit zijn observatie dat deze uitbraak verschilt met andere griepepidemieen, in dat er geen remedie of vaccinatie bestaat tegen COVID-19. Met andere woorden we hebben de keuze uit twee opties: A. de zgn, "herd immunization" - feitelijk niets doen en de prijs van de hoge mortaliteit accepteren -- of B. het virus bestrijden met de gebrekkige middelen die we hebben, zoals het (selectief) sluiten van de grenzen, quarantaine, testen testen testen, vrijwillig huisarrest en "sociaal afstand houden".
Iemand heeft al opgemerkt dat er in verschillende werelddelen, anders wordt omgegaan met de coronauitbraak (tweet). Dit is geen verrassing. Hoe een bepaalde cultuur omgaat met een onvermijdelijke en potentieel dodelijke epidemie wordt bepaald door de morele code en het levensgevoel (Sense of Life) van die cultuur.
Communistisch China offerde zowel haar eigen burgers als de wereldbevolking op aan de uitbraak, terwijl ze probeerden de besmetting geheim te houden. Gedurende de eerste kostbare weken hebben ze zitten liegen en hebben de viering van het Chinees nieuwjaar geen strobreed in de weg gelegd, hoewel dat qua internationaal verkeer te vergelijken is met het westerse kerstseizoen, We zullen wellicht nooit weten hoeveel Chinezen zijn omgekomen en hoe COVID-19 zich over de globe heeft verspreid.
In Europa zagen we een varieteit aan eerste reacties. De golf overspoelde Italie met zo'n snelheid, dat de Italianen niet wisten wat ze overkwam tot het veel te laat was om nog betekenisvolle maatregelen te nemen. Er zat weinig anders op dan het spook van het virus door het land te laten trekken, met hier en daar wat verlate quarantaines and slecht gehandhaafde "shelter in place" adviezen. Hetzelfde geldt voor Spanje.
Duitsland en Zweden kozen voor de Zuidkoreaanse optie. Massaal testen en de zorg overlaten aan de uitmuntende gezondheidszorg. De grote uitzonderingen waren het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Beide regeringen werden in eerste instantie overgehaald door hun virologen te kiezen voor "herd immunization", maar Boris Johnson kreeg op tijd spijt en zette zijn troef, de beruchte maar oh zo geliefde National Health Service (NHS) in.
Terwijl verschillende Europese landen hun burgers een combinatie aanboden van wetenschap (testen) en het oprekken van de nationale gezondheidszorgsystemen tot de limiet van hun kunnen, had the Nederlandse regering coronapatienten weinig meer te bieden dan dood en statistieken. In een quasi vaderlijke toespraak tot de natie deelde Mark Rutte zijn burgers mee, dat het zijn doel was, het systeem van de gezondheidszorg tot het uiterste te verdedigen.
Al tijdens de eerste week werd duidelijk dat Rutte 3 niet van plan was om kostbare middelen in te zetten voor het testen van de verouderende bevolking die waarschijnlijk toch niet in staat zou zijn de pandemie te doorstaan. Ze moesten zich er maar doorheen slaan en hopen dat hun lichamen antistoffen zou produceren om het te overleven. De burgers in Nederland stonden er alleen voor.
Hoewel Mark Rutte steeds heeft ontkend dat de strategie bestond uit de benadering van de kudde, maakten de uitlatingen en communicaties van het RIVM en haar regeringsadviseurs duidelijk, dat die lijn nooit werd losgelaten.
Dit past precies bij het nihilisme dat de huidige intellectuele elite in Europa karakteriseerd. Rutte 3 is een typerend voorbeeld van deze soort. Voor hen zijn burgers vee, hun landen proeflaboratoria voor sociale experimenten. De belangen van het land en haar burgers offeren ze graag op het altaar van utopisch globalisme.
Aan de andere kant van het morele spectrum vinden we de Trump administatie in de VS, die hemel en aarde beweegt en inmiddels 2 biljoen dollar heeft uitgetrokken om het leven van zoveel mogelijk Amerikanen te redden. Tijdens een van de inmiddels iconische press briefings in het Witte Huis antwoorde de president op de vraag van een brutale reporter hoeveel doden hij bereid was te accepteren, "Geen, geen!"
Niet minder nihilistisch dan Mark Rutte zijn de mensen die de huidige crisis reduceren tot statistieken; ze vergelijken dan de gewone seizoensgerelateerde uitbraken van griep met de coronauitbraak. Die epidemieen veroorzaken meer doden dan het coronavirus...nou dan!
Maar dat gaat voorbij aan het punt waar het hier om gaat. Het gaat er niet om hoeveel mensen er sterven, maar wat regeringen bereid zijn te doen om de levens van mensen te sparen; met andere woorden, wat is de prijs van het leven van een burger?
De regering van Mark Rutte calculeert als een afstandelijke boekhouder dat geld en middelen besteden aan wat zij zien als "voltooid leven" gewoon geen goed management is. Hetzelfde door nihilisme veroorzaakte defaitisme zien we buiten de gezondheidszorg in hun houding ten opzichte van illegale migratie en globalisme.
Degenen die ervoor hebben gewaarschuwd dat euthanasie, hulp bij zelfdoding of welke eufemistsche kreet je er ook voor wil bedenken, een glijdende schaal zou betekenen en het einde van ons morele fundament, hebben met deze gezondheidscrisis gelijk bewezen. Voor een land dat wordt geleid door een cultuur van het leven, kunnen dood en leven nooit gelijkwaardige keuzen zijn.
De rekening voor het ruimen van de kudde zal volgend jaar worden opgemaakt in het stemhokje.
P.S. Maakt Rutte als nog de moreel juiste keuze? Nee, hoor! Het verdedigen van het systeem van de gezondheidszorg was altijd al de kern van de Rutte-strategie. Alleen medewerkers in de zorg worden meer getest. Burgers mogen het nog steeds uitzoeken.
Gerelateerd:
Iemand heeft al opgemerkt dat er in verschillende werelddelen, anders wordt omgegaan met de coronauitbraak (tweet). Dit is geen verrassing. Hoe een bepaalde cultuur omgaat met een onvermijdelijke en potentieel dodelijke epidemie wordt bepaald door de morele code en het levensgevoel (Sense of Life) van die cultuur.
Communistisch China offerde zowel haar eigen burgers als de wereldbevolking op aan de uitbraak, terwijl ze probeerden de besmetting geheim te houden. Gedurende de eerste kostbare weken hebben ze zitten liegen en hebben de viering van het Chinees nieuwjaar geen strobreed in de weg gelegd, hoewel dat qua internationaal verkeer te vergelijken is met het westerse kerstseizoen, We zullen wellicht nooit weten hoeveel Chinezen zijn omgekomen en hoe COVID-19 zich over de globe heeft verspreid.
In Europa zagen we een varieteit aan eerste reacties. De golf overspoelde Italie met zo'n snelheid, dat de Italianen niet wisten wat ze overkwam tot het veel te laat was om nog betekenisvolle maatregelen te nemen. Er zat weinig anders op dan het spook van het virus door het land te laten trekken, met hier en daar wat verlate quarantaines and slecht gehandhaafde "shelter in place" adviezen. Hetzelfde geldt voor Spanje.
Duitsland en Zweden kozen voor de Zuidkoreaanse optie. Massaal testen en de zorg overlaten aan de uitmuntende gezondheidszorg. De grote uitzonderingen waren het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Beide regeringen werden in eerste instantie overgehaald door hun virologen te kiezen voor "herd immunization", maar Boris Johnson kreeg op tijd spijt en zette zijn troef, de beruchte maar oh zo geliefde National Health Service (NHS) in.
Terwijl verschillende Europese landen hun burgers een combinatie aanboden van wetenschap (testen) en het oprekken van de nationale gezondheidszorgsystemen tot de limiet van hun kunnen, had the Nederlandse regering coronapatienten weinig meer te bieden dan dood en statistieken. In een quasi vaderlijke toespraak tot de natie deelde Mark Rutte zijn burgers mee, dat het zijn doel was, het systeem van de gezondheidszorg tot het uiterste te verdedigen.
Al tijdens de eerste week werd duidelijk dat Rutte 3 niet van plan was om kostbare middelen in te zetten voor het testen van de verouderende bevolking die waarschijnlijk toch niet in staat zou zijn de pandemie te doorstaan. Ze moesten zich er maar doorheen slaan en hopen dat hun lichamen antistoffen zou produceren om het te overleven. De burgers in Nederland stonden er alleen voor.
Hoewel Mark Rutte steeds heeft ontkend dat de strategie bestond uit de benadering van de kudde, maakten de uitlatingen en communicaties van het RIVM en haar regeringsadviseurs duidelijk, dat die lijn nooit werd losgelaten.
Dit past precies bij het nihilisme dat de huidige intellectuele elite in Europa karakteriseerd. Rutte 3 is een typerend voorbeeld van deze soort. Voor hen zijn burgers vee, hun landen proeflaboratoria voor sociale experimenten. De belangen van het land en haar burgers offeren ze graag op het altaar van utopisch globalisme.
Aan de andere kant van het morele spectrum vinden we de Trump administatie in de VS, die hemel en aarde beweegt en inmiddels 2 biljoen dollar heeft uitgetrokken om het leven van zoveel mogelijk Amerikanen te redden. Tijdens een van de inmiddels iconische press briefings in het Witte Huis antwoorde de president op de vraag van een brutale reporter hoeveel doden hij bereid was te accepteren, "Geen, geen!"
Niet minder nihilistisch dan Mark Rutte zijn de mensen die de huidige crisis reduceren tot statistieken; ze vergelijken dan de gewone seizoensgerelateerde uitbraken van griep met de coronauitbraak. Die epidemieen veroorzaken meer doden dan het coronavirus...nou dan!
Maar dat gaat voorbij aan het punt waar het hier om gaat. Het gaat er niet om hoeveel mensen er sterven, maar wat regeringen bereid zijn te doen om de levens van mensen te sparen; met andere woorden, wat is de prijs van het leven van een burger?
De regering van Mark Rutte calculeert als een afstandelijke boekhouder dat geld en middelen besteden aan wat zij zien als "voltooid leven" gewoon geen goed management is. Hetzelfde door nihilisme veroorzaakte defaitisme zien we buiten de gezondheidszorg in hun houding ten opzichte van illegale migratie en globalisme.
Degenen die ervoor hebben gewaarschuwd dat euthanasie, hulp bij zelfdoding of welke eufemistsche kreet je er ook voor wil bedenken, een glijdende schaal zou betekenen en het einde van ons morele fundament, hebben met deze gezondheidscrisis gelijk bewezen. Voor een land dat wordt geleid door een cultuur van het leven, kunnen dood en leven nooit gelijkwaardige keuzen zijn.
De rekening voor het ruimen van de kudde zal volgend jaar worden opgemaakt in het stemhokje.
P.S. Maakt Rutte als nog de moreel juiste keuze? Nee, hoor! Het verdedigen van het systeem van de gezondheidszorg was altijd al de kern van de Rutte-strategie. Alleen medewerkers in de zorg worden meer getest. Burgers mogen het nog steeds uitzoeken.
Kabinet neemt Gronings testbeleid over: 'Heel blij mee, want we beschermen mensen' -— Alex W. Friedrich (@AlexWFriedrich1) April 1, 2020
Nu snel ook serologische tests valideren en invoeren. Ik roep alle laboratoria op: Wees snel en aarzel niet! https://t.co/OvIRuh3Dec
Gerelateerd:
