Objectivisme, de filosofie van Ayn Rand, biedt een zeer specifieke kijk op de wereld die alleen gedeeld wordt door Aristoteles, de classicus Thomas van Aquinas en een paar anderen in hun traditie
Maar journalisten en andere critici blijven proberen de filosofische principes te weerleggen zonder begrip te hebben van de grondslagen.
19 nov. 2013
UPDATE: Met de 'progressieve' aanval op Amerika als constitutionele republiek, is het werk van Ayn Rand, met name de roman Atlas Shrugged (verschenen onder de Nederlandse titel De Kracht van Atlantis) bijzonder populair geworden. Opgewonden wannabe fans uiten kritiek op Ayn Rands werk na het lezen van snippets uit haar werk (waaronder citaten op deze website). Deze kritiek kan positief of negatief zijn, maar het zijn vaak karikaturale verdraaiingen van wat Rand feitelijk beweerde.
Kruisposten van:
Met betrekking tot de vergelijking van Rand met Nietzsche zijn er twee versies: enerzijds de soort die Nietzschefans presenteren, waarbij Rand de notie van de Übermensch, die anderen wil offeren aan zichzelf, in de mond wordt gelegd; en anderzijds de aanvallen van altruistische Randhaters die ook vinden dat de mens een offerdier is, maar dan aan anderen.
Waarom? Vanwege haar principe, geworteld in observatie en abstractie, dat de menselijke geest de methode van de mens is om te overleven. Met geest bedoelde ze het soort denken waartoe alle mensen capabel zijn als ze willen, en als ze niet te zeer beschadigd zijn door altruisme, collectivisme en mysticisme. Maar wat bedoelde Nietzsche?
Een aanwijzing staat in de introductie van de Übermensch in zijn boek, Thus Spake Zarathustra: I TEACH YOU THE ÜBERMENSCH. De mens is iets dat verbeterd moet worden. Maar hoe wil je dat doen? Wat is de aap voor de mans? Een belachelijk ding, iets schaamtevols. En dat zal de mens ook zijn voor de Übermensch: Een belachelijk ding, iets schaamtevols.
Ayn Rand heeft de mens nooit gezien als iets schaamtevols. Integendeel. Ze heeft gezegd dat het beschrijven van de ideale mens de reden was waarom ze schreef. Ja, ze had felle kritiek op de occasionist, Peter Keating en James Taggart, en hongerigen naar macht, zoals Ellsworth Toohey en Wesley Mouch, maar vooral om ze te onderscheiden van de ideale man (en ideale vrouw, zoals Dagny en Dominique.)
In hoeverre heeft Nietzsche zijn Übermensch beschreven? Er zijn aanwijzingen: hij zou aards zijn, niet sacraal; er zou geen god voor nodig zijn om hem te scheppen. Maar verder weet zelfs het artikel op Wikipedia niet wat zijn aard zou zijn. Elders in het werk van Nietzsche zijn nog wel enkele aanwijzingen. In een boek getiteld The Genealogy of Morals beschrijft Nietzsche twee verschillende morele codes, een voor meesters en een voor slaven. Hij beschreef letterlijk een dubbele moraal.
En dan is er zijn concept, Wil-tot-Macht. Voortgaand op een thema van zijn voorgangers, neemt hij het theologische idee van Gods wil (zoals in de Arabische zin “inshallah,” als God het wil), en verwijdert God, waardoor alleen wil overblijft. Dit zou een metafysische verklaring moeten zijn, een kerngeloof over de aard van de realiteit. De Wil-tot-Macht was een versie die Nietzsche roemde in zijn werk. Maar is de Wil-tot-Macht hetzelfde als Ayn Rands concept, machtslust? Ik weet het niet zeker, want ik heb er moeite mee me wil of vrije wil voor te stellen zonder bewustzijn.
Leonard Peikoff (...) heeft over Nietzsche geschreven in zijn boek over nazi-ideologie, The Ominous Parallels: Er was Friedrich Nietzsche, de profeet van de supermens en de Wil-tot-Macht, die Hitler loofde als zijn voorganger. De mate van invloed van Nietzsche op de opkomst van het Nationaal Socialisme is onduidelijk. Nietzsche is anti-staat, anti-racisme en in vele opzichten een protagonist van het individu. Maar hij is een fervent romanticist, die zich wentelt in de post-Kantiaanse orgie tegen de rede; en er was genoeg in zijn onsamenhangende, aphoristische geschriftsels waaruit de nazi's met gusto konden citeren.
Het is duidelijk dat wie Ayn Rands ideeen vergelijkt met Nietzsche's notie van de Übermensch, de meester/slaaf dubbele moraalstandaard, en de Wil-tot-Macht niet veel begrijpt van Rands filosofie. Als het standpunt van Rand gepresenteerd wordt als een goedkope kopie van Nietzsche om haar reputatie te schaden en om lezers van haar werk te intimideren, dan is dat slechts een gemene aanval, zoals Whitaker Chambers al inzette in 1957 (zie deel 2/3).
Als de vergelijking gepresenteerd wordt om expertise in objectivisme te claimen, dan is dat nog erger. Het is vals nep-objectivisme. (Bron)
Nov. 18, 2013
In 1957 publiceerde het conservatieve politieke magazine, National Review, twee jaar eerder opgericht door de bijna legendarische commentator William F. Buckley, een artikel van een omgeturnde communist, genaamd Whittaker Chambers. Het artikel was een frontale aanval op Ayn Rand en haar ideeen, speciaal Atlas Shrugged. Een regel uit dat artikel is een eigen leven gaan leiden: “To a gas chamber — go!”
De gaskamer was natuurlijk een referentie aan de holocaust en de bedoeling van het artikel was de roddel onder conservatieven te verspreiden dat Ayn Rand feitelijk een nazi was. Maar laten we eens kijken was Rand schreef; in het beroemde verklaring wat objectivisme in het kort is, zei ze:
In hoeverre ze inspiratie haalde uit Nietzsche weet ik nu niet, en het zou een onderwerp voor nader onderzoek kunnen zijn. Wat van belang is, is het verschil tussen Rand en Nietzsche, dat ik nu zal verhelderen: om te beginnen hadden Nietzsche, de nazi's en Ayn Rand allen een diepe interesse in de menselijke aard (in objectivistische terminologie, de metafysische aard van de mens). Alle drie partijen speculeerden ook over entiteiten die boven en onder het menselijke niveau functioneren. Nietzsche is beroemd geworden om zijn notie van de “Übermensch,” een Duits woord voor supermens dat vaak vertaald wordt als superman.
Om verwarring te voorkomen met de stripfiguur van Krypton, zal ik de term supermens gebruiken. Voor zover ik weet heeft Ayn Rand nooit gesproken of geschreven over supermensen. Dat hebben ook de nazi's niet gedaan, maar ze vonden het idee van de “Untermensch” prachtig om anderen dan Duitsers mee aan te geven. De term is schaamteloos en openlijk racistisch.
Het nazistische idee van de Untermensch was een excuus om de Slaven, Aziaten in het algemeen en feitelijk iedereen die niet pastte in hun rassentheoretische ideaal van de noordelijke Arier mee aan te geven. En het was natuurlijk een excuus voor de genocidale massamoord op joden en zigeuners.
Er is een zwakke of een luie geest voor nodig om het vergassen van de joden door de nazi's te vergelijken met de hoop van Ayn Rand op een filosofische Renaissance, maar zulks was blijkbaar de geest van Whittaker Chambers, en — in mijn opinie erger — die van de redacteur van de National Review die het artikel heeft goedgekeurd.
Hoewel Ayn Rand nooit heeft geschreven of gesproken over Untermenschen (ze kon Duits lezen) heeft ze in een artikel getiteld The Missing Link, wel geschreven over concretiegebonden (concrete-bound), anti-conceptuele mensen met luie en zwakke geesten. Mijn interpretatie is dat haar 'missing link' een volledig mens was met een geest die capabel is tot rationeel functioneren, maar die dat weigert; Peter Keating, een figuur uit The Fountainhead is er een voorbeeld van. Meer over Nietzsche en zijn supermenselijke Übermensch in deel 3/3. (Source)
Nov. 18, 2013
@AynRandFan: Hoax Objectivisme Deel 3/3
Met betrekking tot de vergelijking van Rand met Nietzsche zijn er twee versies: enerzijds de soort die Nietzschefans presenteren, waarbij Rand de notie van de Übermensch, die anderen wil offeren aan zichzelf, in de mond wordt gelegd; en anderzijds de aanvallen van altruistische Randhaters die ook vinden dat de mens een offerdier is, maar dan aan anderen.
Waarom? Vanwege haar principe, geworteld in observatie en abstractie, dat de menselijke geest de methode van de mens is om te overleven. Met geest bedoelde ze het soort denken waartoe alle mensen capabel zijn als ze willen, en als ze niet te zeer beschadigd zijn door altruisme, collectivisme en mysticisme. Maar wat bedoelde Nietzsche?
Een aanwijzing staat in de introductie van de Übermensch in zijn boek, Thus Spake Zarathustra: I TEACH YOU THE ÜBERMENSCH. De mens is iets dat verbeterd moet worden. Maar hoe wil je dat doen? Wat is de aap voor de mans? Een belachelijk ding, iets schaamtevols. En dat zal de mens ook zijn voor de Übermensch: Een belachelijk ding, iets schaamtevols.
Ayn Rand heeft de mens nooit gezien als iets schaamtevols. Integendeel. Ze heeft gezegd dat het beschrijven van de ideale mens de reden was waarom ze schreef. Ja, ze had felle kritiek op de occasionist, Peter Keating en James Taggart, en hongerigen naar macht, zoals Ellsworth Toohey en Wesley Mouch, maar vooral om ze te onderscheiden van de ideale man (en ideale vrouw, zoals Dagny en Dominique.)
In hoeverre heeft Nietzsche zijn Übermensch beschreven? Er zijn aanwijzingen: hij zou aards zijn, niet sacraal; er zou geen god voor nodig zijn om hem te scheppen. Maar verder weet zelfs het artikel op Wikipedia niet wat zijn aard zou zijn. Elders in het werk van Nietzsche zijn nog wel enkele aanwijzingen. In een boek getiteld The Genealogy of Morals beschrijft Nietzsche twee verschillende morele codes, een voor meesters en een voor slaven. Hij beschreef letterlijk een dubbele moraal.
En dan is er zijn concept, Wil-tot-Macht. Voortgaand op een thema van zijn voorgangers, neemt hij het theologische idee van Gods wil (zoals in de Arabische zin “inshallah,” als God het wil), en verwijdert God, waardoor alleen wil overblijft. Dit zou een metafysische verklaring moeten zijn, een kerngeloof over de aard van de realiteit. De Wil-tot-Macht was een versie die Nietzsche roemde in zijn werk. Maar is de Wil-tot-Macht hetzelfde als Ayn Rands concept, machtslust? Ik weet het niet zeker, want ik heb er moeite mee me wil of vrije wil voor te stellen zonder bewustzijn.
Leonard Peikoff (...) heeft over Nietzsche geschreven in zijn boek over nazi-ideologie, The Ominous Parallels: Er was Friedrich Nietzsche, de profeet van de supermens en de Wil-tot-Macht, die Hitler loofde als zijn voorganger. De mate van invloed van Nietzsche op de opkomst van het Nationaal Socialisme is onduidelijk. Nietzsche is anti-staat, anti-racisme en in vele opzichten een protagonist van het individu. Maar hij is een fervent romanticist, die zich wentelt in de post-Kantiaanse orgie tegen de rede; en er was genoeg in zijn onsamenhangende, aphoristische geschriftsels waaruit de nazi's met gusto konden citeren.
Het is duidelijk dat wie Ayn Rands ideeen vergelijkt met Nietzsche's notie van de Übermensch, de meester/slaaf dubbele moraalstandaard, en de Wil-tot-Macht niet veel begrijpt van Rands filosofie. Als het standpunt van Rand gepresenteerd wordt als een goedkope kopie van Nietzsche om haar reputatie te schaden en om lezers van haar werk te intimideren, dan is dat slechts een gemene aanval, zoals Whitaker Chambers al inzette in 1957 (zie deel 2/3).
Als de vergelijking gepresenteerd wordt om expertise in objectivisme te claimen, dan is dat nog erger. Het is vals nep-objectivisme. (Bron)
Nov. 18, 2013
@AynRandFan: Hoax Objectivisme Deel 2/3
In 1957 publiceerde het conservatieve politieke magazine, National Review, twee jaar eerder opgericht door de bijna legendarische commentator William F. Buckley, een artikel van een omgeturnde communist, genaamd Whittaker Chambers. Het artikel was een frontale aanval op Ayn Rand en haar ideeen, speciaal Atlas Shrugged. Een regel uit dat artikel is een eigen leven gaan leiden: “To a gas chamber — go!”
De gaskamer was natuurlijk een referentie aan de holocaust en de bedoeling van het artikel was de roddel onder conservatieven te verspreiden dat Ayn Rand feitelijk een nazi was. Maar laten we eens kijken was Rand schreef; in het beroemde verklaring wat objectivisme in het kort is, zei ze:
“Man—every man—is an end in himself, not the means to the ends of others. He must exist for his own sake, neither sacrificing himself to others nor sacrificing others to himself. The pursuit of his own rational self-interest and of his own happiness is the highest moral purpose of his life.”Nep-objectivisten en openlijke vijanden van Rands filosofie vinden het handig om het deel, dat het opofferen van individuen aan anderen veroordeelt te negeren, maar dat stuk is cruciaal voor het begrip waarom zelfbelang een deugd is. Zowel linksen als rechts-religionisten reageren fel op Ayn Rands kritiek op het altruisme; dat is de kern van hun poging om het verschil onduidelijk te maken tussen nazi's, objectivisten en (...) Nietzsche. Chambers aanval op het objectivisme noemt Nietzsche als bron van de ideeen van Rand; en natuurlijk was Rand bekend met het werk van Nietzsche.
In hoeverre ze inspiratie haalde uit Nietzsche weet ik nu niet, en het zou een onderwerp voor nader onderzoek kunnen zijn. Wat van belang is, is het verschil tussen Rand en Nietzsche, dat ik nu zal verhelderen: om te beginnen hadden Nietzsche, de nazi's en Ayn Rand allen een diepe interesse in de menselijke aard (in objectivistische terminologie, de metafysische aard van de mens). Alle drie partijen speculeerden ook over entiteiten die boven en onder het menselijke niveau functioneren. Nietzsche is beroemd geworden om zijn notie van de “Übermensch,” een Duits woord voor supermens dat vaak vertaald wordt als superman.
Om verwarring te voorkomen met de stripfiguur van Krypton, zal ik de term supermens gebruiken. Voor zover ik weet heeft Ayn Rand nooit gesproken of geschreven over supermensen. Dat hebben ook de nazi's niet gedaan, maar ze vonden het idee van de “Untermensch” prachtig om anderen dan Duitsers mee aan te geven. De term is schaamteloos en openlijk racistisch.
Het nazistische idee van de Untermensch was een excuus om de Slaven, Aziaten in het algemeen en feitelijk iedereen die niet pastte in hun rassentheoretische ideaal van de noordelijke Arier mee aan te geven. En het was natuurlijk een excuus voor de genocidale massamoord op joden en zigeuners.
Er is een zwakke of een luie geest voor nodig om het vergassen van de joden door de nazi's te vergelijken met de hoop van Ayn Rand op een filosofische Renaissance, maar zulks was blijkbaar de geest van Whittaker Chambers, en — in mijn opinie erger — die van de redacteur van de National Review die het artikel heeft goedgekeurd.
Hoewel Ayn Rand nooit heeft geschreven of gesproken over Untermenschen (ze kon Duits lezen) heeft ze in een artikel getiteld The Missing Link, wel geschreven over concretiegebonden (concrete-bound), anti-conceptuele mensen met luie en zwakke geesten. Mijn interpretatie is dat haar 'missing link' een volledig mens was met een geest die capabel is tot rationeel functioneren, maar die dat weigert; Peter Keating, een figuur uit The Fountainhead is er een voorbeeld van. Meer over Nietzsche en zijn supermenselijke Übermensch in deel 3/3. (Source)
Nov. 18, 2013
@AynRandFan: Hoax Objectivisme Deel 1/3
Hoe kan ik weten wat Ayn Rand werkelijk bedoelde? Door haar werk te lezen en te herlezen, alles, en door de opnamen van haar lezingen steeds opnieuw te beluisteren.
Ik heb mijn eigen mening over wat Rand bedoelde; wat je hier leest is mijn opinie, niet noodzakerwijs die van Rand.
Ayn Rands standpunt kan worden weergegeven middels drie kernprincipes:
- De mens overleeft door middel van zijn geest.
- Rede is het instrument waarmee de mens zijn geest gebruikt om te overleven.
- De mens heeft een rationele filosofie nodig om de rede op een consistente, voorspelbare en niet-tegenstrijdige manier toe te passen op een complex universum.
Hoax Objectivisme haalt hier en daar snippets van Ayn Rands werk uit de context om een punt te maken, waarbij een of meer van deze drie principes wordt genegeerd; het punt wordt daarna toegeschreven aan Ayn Rand zelf.
Een voorbeeld van hoax Objectivism is het isoleren van een punt uit Ayn Rands pro-kapitalistische politieke filosofie voor een beperkte overheid en dat gebruiken om anarchisme, straatvechten of drugsgebruik mee te legitimeren. Zij die deze vorm van hoax bedrijven noemen zich graag 'libertariers'.
Maar er is nog een vorm van hoax Objectivisme, dat nog gevaarlijker is: het vergelijken van Ayn Rands ethiek van rationeel egoisme (“The Virtue of Selfishness”) met de filosofische ideeen van Friedrich Nietzsche, met name zijn noties over de “Übermensch” (supermens) en de wil-tot-macht, en die samen of geisoleerd toe te schrijven aan Ayn Rand.
In deel II van deze 3-delige serie zal ik nader ingaan op het idee dat Rands en Nietzsche's theorieen over moraal dezelfde zouden zijn; een suggestie, die net als Graaf Dracula, weigert te sterven.
(Bron)
23 feb. 2013
door @YerRamautarsing
(Bron)
18 feb. 2013
Directe link met live debat Universiteit Utrecht "Kapitalisme als onbegrepen ideaal" Met objectivist @YerRamautarsing en pOmo Hans Achterhuis
Debat gemist? Terugkijken.
(Bron)
23 aug. 2012
By Paul Krugman
So far, most of the discussion of Paul Ryan, the presumptive Republican nominee for vice president, has focused on his budget proposals. But Mr. Ryan is a man of many ideas, which would ordinarily be a good thing. In his case, however, most of those ideas appear to come from works of fiction, specifically Ayn Rand’s novel “Atlas Shrugged.” For those who somehow missed it when growing up, “Atlas Shrugged” is a fantasy in which the world’s productive people — the “job creators,” if you like — withdraw their services from an ungrateful society. The novel’s centerpiece is a 64-page speech by John Galt, the angry elite’s ringleader; even Friedrich Hayek admitted that he never made it through that part. Yet the book is a perennial favorite among adolescent boys. (Source) H/t fantasy writer Paul "Bertram Scudder" Krugman by @BoschFawstin
24 aug. 2012
21 juni 2012
Omdat voor goed begrip van Ayn Rands theorie een ethisch programma vereist is dat volledig tegengesteld is aan de vigerende moraal, merken ingewijden van objectivisme de denkfouten van leken onmiddellijk op. Het artikel van Victoria Bekiempis over objectivisme in The Guardian, is daarop geen uitzondering. Maar ze verschilt van andere recencenten met haar claim een afvallige te zijn van de filosofie. Daardoor krijgt haar kritiek de vorm van een persoonlijke getuigenverklaring, die extra gewicht toekent aan de polemiek: de drogrede argumentum ad verecundiam. In "Confessions of a recovering Objectivist" zegt ze zelfs, dat ze bestuurslid was van de objectivistenvereniging van haar universiteit. Maar ze kreeg spijt en legt nu getuigenis af over de zonden die ze heeft begaan: "what a pernicious philosophy rational egoism is – and how dumb!" Het duurt even voor het artikel doordringt tot de materie. Het is dik gelardeerd met schandalige kwalificaties die tot doel hebben stemming te maken tegen Rand en haar moreel minderwaardige aanhangers. (Bron)
23 feb. 2013
Niemand Snapt het Kapitalisme
door @YerRamautarsing
(Bron)
18 feb. 2013
Live Debat: Kapitalisme Als Onbegrepen Ideaal
Directe link met live debat Universiteit Utrecht "Kapitalisme als onbegrepen ideaal" Met objectivist @YerRamautarsing en pOmo Hans Achterhuis
Debat gemist? Terugkijken.
(Bron)
23 aug. 2012
Galt, Gold and God
By Paul Krugman
So far, most of the discussion of Paul Ryan, the presumptive Republican nominee for vice president, has focused on his budget proposals. But Mr. Ryan is a man of many ideas, which would ordinarily be a good thing. In his case, however, most of those ideas appear to come from works of fiction, specifically Ayn Rand’s novel “Atlas Shrugged.” For those who somehow missed it when growing up, “Atlas Shrugged” is a fantasy in which the world’s productive people — the “job creators,” if you like — withdraw their services from an ungrateful society. The novel’s centerpiece is a 64-page speech by John Galt, the angry elite’s ringleader; even Friedrich Hayek admitted that he never made it through that part. Yet the book is a perennial favorite among adolescent boys. (Source) H/t fantasy writer Paul "Bertram Scudder" Krugman by @BoschFawstin
24 aug. 2012
FOK! Paul Ryan en de Demonisering van Ayn Rand
21 juni 2012
Meta Review: Nieuwe Polemiek Tegen Objectivisme
Omdat voor goed begrip van Ayn Rands theorie een ethisch programma vereist is dat volledig tegengesteld is aan de vigerende moraal, merken ingewijden van objectivisme de denkfouten van leken onmiddellijk op. Het artikel van Victoria Bekiempis over objectivisme in The Guardian, is daarop geen uitzondering. Maar ze verschilt van andere recencenten met haar claim een afvallige te zijn van de filosofie. Daardoor krijgt haar kritiek de vorm van een persoonlijke getuigenverklaring, die extra gewicht toekent aan de polemiek: de drogrede argumentum ad verecundiam. In "Confessions of a recovering Objectivist" zegt ze zelfs, dat ze bestuurslid was van de objectivistenvereniging van haar universiteit. Maar ze kreeg spijt en legt nu getuigenis af over de zonden die ze heeft begaan: "what a pernicious philosophy rational egoism is – and how dumb!" Het duurt even voor het artikel doordringt tot de materie. Het is dik gelardeerd met schandalige kwalificaties die tot doel hebben stemming te maken tegen Rand en haar moreel minderwaardige aanhangers. (Bron)
Gerelateerd
